Dýraverndarinn - 01.08.1962, Blaðsíða 8

Nashyrningshryssa með afkvœmi sitt.
hlátri víða um hið brezka heimsveldi. Þessi mis-
heppnaða áætlun varð samt sem áður ekkert hlát-
ursefni fyrir hið villta líf, því til þess að ryðja land
til ræktunar voru skotnar þúsundir eftir þúsundir af
gíröffum, nashyrningum, antilópum og öðrum dýr-
um. Á 5 árum var milli 8 og 9 þúsundum hinna
stærri dýra eytt. En það eru einmitt þau, sem þurfa
lengstan tíma til meðgöngu og uppfósturs.
Það er tilgangslaust að gráta yfir úthelltu blóði,
en slík afbrot mannanna gagnvart öðrum lífverum,
sem hér voru talin, geta alltaf endurtekið sig — og
eru því miður alltaf að gerast.
I dag vofir útrýming yfir bláhvelinu og svarta nas-
hyrningnum. Framtíð hvíta nashyrningsins, stóra
indverska nashyrningsins og Súmatranashyrningsins
og einnig Java-nashyrningsins er æði vafasöm og þá
fyrst og fremst vegna hinnar heimskulegu hjátrúar,
að niðurmulið nashyrningshorn fái endurnýjað hina
glötuðu æsku þreyttra verzlunarjövra Asíu.
Gíraffar og antilópur glata heimabyggðum sínum
vegna þurrkunar og ræktunar — eða þessar dýra-
tegundir eru reknar á flótta eða þeim er drekkt af
völdum flóða, þegar stórar uppistöður myndast við
hleðslu stórra garða fyrir orkuver. Krókódílar og
fílar berjast vonlausri baráttu við manninn, sem
finnst það hagkvæmt að drepa þessi dýr til þess
að ná dýrmætum skinnum þeirra og tönnum til
verzlunar og iðnaðar. Af handahófi og þarfleysi
eru fuglar og ýmis smádýr og villtur gróður eyði-
lagður með eiturefnum vegna landbúnaðar. Fuglar,
dýr og villt blóm veita okkur slíkan unað, að án
þeirra verður heimurinn — og þá ekki sízt okkar fá-
brotna náttúra í Englandi — tilbreytingarlítil, lit-
laus og hljómlaus, en um leið á sér stað slík rösk-
un á jafnvægi náttúrunnar, sem varðar svo mjög
búskap hennar, að það orkar á líf okkar mannanna
sjálfra og jafnvel á tilveru okkar. Árnar okkar eru
notaðar sem skolpleiðslur, sem við bæjarbúar veitum
út í skolpi okkar, og iðnaðarstöðvarnar losa í ýmiss
konar úrgangsefni. Fiskar, vatnagróður og margs
konar dýr eyðast unnvörpum við þessa óhreinkun.
Ástandið krefst skjótra og ákveðinna aðgerða. Neyð-
arástand vofir nú yfir hinurn villtu lífverum jarðar-
innar. Mörgum dýrategunum, sem þróazt hafa í
hundruð alda, hefur verið sópað af yfirborði jarð-
ar hin síðustu hundrað ár. Enn fleiri eiga yfir sér
hættu algjörrar tortímingar. Barnabörn barna okk-
ar geta liaft ástæðu til þess að lesa yfir okkur böl-
bænir vegna þess, að við, árið 1960, virtumst hafa
verið svo haldin af því að ná til tunglsins, að við
létum okkur engu varða að bjarga hinni þýðingar-
mestu arfleifð jarðarinnar. Okkur hefur verið sagt,
að inn í Örkina hafi Nói rekið tvö dýr af hverri
þeirri tegund, sem þá var lifandi í hans nágrenni,
til þess að bjarga þeim frá hinu mikla Syndaflóði.
Nú í dag er þörf nýrrar tegundar Arkar til þess að
bjarga villidýralífi heimsins frá enn voveiflegra flóði
heldur en Biblían talar um, flóðbylgju hugsunar- og
tilfinningarleysis mannanna sjálfra. Það nægir ekki
til að halda lífi í dýrum, að menn drepi þau ekki.
Þau verða líka að njóta vatns, fæðu og einhverra
þeirra staða, þar sem þau geta dvalið og aukið kyn
sitt í friði. Aðalvandamálin eru þekkt og hafa ver-
ið fullkomlega rannsökuð og rædd. Og það, sem
þarf að gera í flestum tilfellum, er vitað. Það, sem
enn vantar, er styrk stoð almenningsálitsins og fjár-
hagslegur stuðningur almenns sjóðs, sem allur heim-
urinn stendur að, til þess að borga það, sem þarf
að gera í skyndingu, og stórt lið þjálfaðra manna,
sem tileinkar sér verkefnin af áhuga og skilningi
og vinnur ötullega að því að bjarga villidýralífi
jarðarinnar. Aðeins fyrir peninga er unnt að gera
út hina nýju Örk, sem þegar hefur verið ýtt á flot
og ber nafnið „Björgunarsjóður villidýra jarðar-
innar“. Peninga þarf til að geta sent hópa af æfð-
um björgunarmönnum frá öllum þjóðum heims og
af öllum litarháttum og trúarbrögðum, menn, sem
stemma stigu fyrir þeirri miklu flóðöldu eyðingar
og dauða, er nú vofir yfir, og bjarga leifum ósnort-
inna landssvæða, þar sem dýr mega lifa.
Þetta er ekki deila milli dýra og manna — og ég
á sveif dýranna — heldur felur þetta í sér verndun
mannkynsins sjálfs, leiðir til varanlegrar velferðar
mannkynsins. Um allan heim vakir sú spurning,
40
DÝllAVERNDARINN