Dýraverndarinn - 15.03.1916, Page 5

DÝRAVERNDARINN
21
sár haf'Si orSiS fyrir hans tilstilli, þótt hann veitti ekki sjálfur
hestinum áverkann. Einhver núlifandi Islendingnr mundi hafa
reynt aS koma þeim brúna í peninga meS því aS selja hann á
markaSi.
ÞaS eru peningarnir, sem oft leiSa menn á villigötu gagn-
vart dýrunum, ekki síSur en á öSrum sviSum í lífinu.
Margt níSings- og óþokkaverkiS liefur veriS unniS á sak-
lausum skepnum og fuglum aS eins vegna peninganna.
Enginn má taka orS mín svo, að eg vilji berjast móti því,
aS menn selji skepnur sínar hvort heldur til útlanda eSa arinaS
fyrir peninga.
Þá dul ætla eg mér ekki. ÞaS væri alt of langt gengiS — og
ekki undir neinum kringumstæSum rétt.
En eg vildi óska þess, aS enginn góSur íslendingur gerSi
sig aS skepnum fyrir peningana — eSa meS öSrum orSum
sagt — seldi ekki til útlanda liesta, sem væru meiddir, haltir
eSa meS öSrum örkumlum, gamlir og úttaugaSir af langvar-
andi þrælkun eigandans. Tækju sér heldur til athugunar orS
Gunnars á HlíSarenda og annara fleiri fornmanna, sem voru
dýravinir
Hesturinn er mannsins önnur hönd, og hann er sú skepnan,
sem mest verSur aS þræla undir stjórnl mannshandarinnar.
Margir þurrabúSarmenn í kaupstöSunum og hér t. d. í þessum
l)æ, hafa nóg og meira en þaS fyrir sig og börn sin aS leggja,
fyrir þaS sem ökuhestarnir þeirra vinna inn þeim til handa
dags daglega.
ÞaS þótti jafnan slæmur skaSi fyrir bóndann í sveitinni, aS
missa snemmbæruna sína af básnum rétt fyrir burSinn eSa
um hann.
Ökuhestarnir margra manna í þessum bæ — og víSa annar-
staSar í kauptúnum — er þeirra sifelda mjólkurkýr; fyrir þá
menn aS missa hestinn sinn er ekki síSur skaSi en fyrir bónd-
ann aS missa kúna sína. ÞaS ættu þeir aS muna.
HvaS á einn hestur aS geta dregiS þungt æki?
Svörin viS þeirri spurningu munu verSa misjöfn.
En séS hef eg hesta hér í Reykjavík draga vagn meS 14 og
1600 punda þunga.
Er JjaS ekki of þungt æki fyrir einn hest?
Eg held því fram aS svo sé, og fáir hestar munu þola slíkt