Dýraverndarinn - 15.03.1916, Blaðsíða 11

D Ý R A V E R N D A R I N N
27
ÚtreiSarfólk gleymir enn oft hestunum, þegar þa'ö er aö skemta
sér; kirkjufólkið gleymir þeim; hestunum líður oft illa á
mannamótum, við skemtisamkomur og önnur fundahöld.
Mannfundir tíðkast nú meira en áður víða á landinu. Þaö
er víst ekki annað en gleðiefni. Það er og gleðiefni, að
f u n d a h ú s eru reist, og sumstaðar allmyndarleg, svo að
ánægja er fyrir sveitungana að koma þar saman til að spjalla
um landsins gagn og nauðsynjar.
Fyrir fáum árum var bygt mjög laglegt fundahús á ljóm-
andi harðvelli og meö friðu útsýni. Þar i sveit var vaknaður á-
lmgi á framförum. Húsleysið gerði þá vart við sig; hvergi hægt
að koma saman til að ráða ráðum sínum; ekki heldur hægt að
koma neinstaðar saman til að skemt sér. Húsið reis upp á þess-
um fagra fundarstað til gagns og gleði fyrir sveitina; það á
vissulega einn þátt í menningu hennar framvegis.
Fyrsta hugsun dýravinarins, þegar hann leit alla þessa dýrð
og eftir að hann hafði glaðst í huga sínum yfir þessu menn-
ingarspori — var eittlivað á þessa leiö: Þetta er alt gott og
blessað á s u m a r d a g, en fundir munu líka verða haldnir á
vetrum, og hvað verður ]>á gert við hestana? Stutt er að
vísu til næsta bæjar, en þar eru auðvitað engin húsakynni til
að hýsa hesta fundarmanna, og ef til vill ekki heyföng til að
kasta í þá tuggu, þegar þeir koma heitir og móðir eftir
hlaupin.
Ekkert hefur orðið úr því nokkur ár, að vekja athygli á því
í blöðum, sem þarna flaug í hugann. En seinasta fjölmenna
samkoman á Þjórsártúni rninnir áþreifanlega á að það er gott
að hafa veglegt fundarhús og góð tæki til aö láta fara vel um
fundarmenn; en að hitt þarf ekki síður að hugsa um, að vel
geti farið um hestana.
Þjórsártúni er ágætlega i sveit komið til að vera samkomu-
staður fyrir 2—3 sýslur, og reynslan hefur sýnt aö þangað
eru vel sóttir fundir. Húsráðendur þar hafa unnið stórvirki í
húsagerð til þæginda fyrir menn og skepnur. En þó að þarna
sé fyrir einstaks manns dugnað besti fundarstaður til gistingar
og hýsingar á hestum, þá sýndi seinasli fundur að betur má,
ef duga skal.
Einn fundarmanna lýsti svo líðan sumra fundarmanna-hest-
anna, að hverjum góðum manni verður að renna til rifja. Þeir
stóðu þar bundnir alla nótlina úti, eða heftir á graslausri jörð.