Dýraverndarinn - 15.05.1916, Blaðsíða 5

DÝRAVERNDARINN
37
þcirra verkahring. Ef hún gegndi skyldu sinni meS alúö —
og aSra en sanna dýraverndara ætti ekki aS kjósa i þá nefnd
— þá mundi hún verSa sannarleg „velferSarnefnd“. Velferð
búfjárins og velferS bændanna fer saman.
Verkefni hinna sænsku dýraverndunarnefnda er í aöalat-
riSunum þaS, aS sjá um:
aö öll fénaöarhús séu björt og heilnæm, og aö þeim sé
haldiS hreinum,
aö skepnurnar séu vel hirtar í alla staöi og skorti aldrei
fóSur og vatn,
aS aldrei sé fleiri fénaöur á búi en svo, aS aldrci þurfi aö
draga fóSur viS neina skepnu,
aö engri skepnu sé slátraö nema hún sé áSur gerS meövit-
undarlaus,
aö vel sé fariö meö allar skepnur á flutningi bæöi á sjó
og landi,
aö brúkunarskepnurnar fái nauösynlega hvild, og þoli þeirra
sé aldrei ofboSiö.
aö geldingar séu ávalt framkvæmdar af dýralækni og aö
undangenginni deyfingu,
aS ávalt njóti skepnur góös atlætis og vinalegrar umgengni,
en aldrei misþyrmt,
aö skepnurnar séu ekki látnar ganga úti í kuldum og hreggi
liaust og vor,
aS vatnsker til aö brynna í séu viö fjölfarna vegi, og
aö líknsemd og vægö sé einnig sýnd þeim dýrum, sem ekki
eru húsdýr eöa beinlínis undir manna liöndum.
D'ýraverndunarnefndir mundu vinna aS því aö gera almenn-
ingi þann sannleika skiljanlegan, aö góö meöferö á dýrum er
eigendunum sjálfum fyrir l)estu. Mikiö væri unniö ef menn
skyldu þaö. Öld eftir öld höfum viö horft á þaö, aS „heyja-
bændurnir" efnast og hefjast til vegs og viröingar, en hinir,
sem eru kærulausir um heyforSann, sem tefla á tvær hættur,
eöa sem jafnvel hafa þaS fyrir fasta reglu aö setja alt af árs
árlega fleira á en nokkrar skynsamlegar líkur eru til aS heyin
endist fyrir, lifa viö sult og seyru og sífeldar áhyggjur, lítils-
virtir aS vonum. Er þaö þá ekki undarlegt aö menn skuli enn
ekki láta sér skiljast, aö nægilegur heyforbi er lífsspursmál
fyrir bóndann, — hvorki meira né minna!