Dýraverndarinn - 15.07.1916, Blaðsíða 12

6o
DÝRAVERNDARINN
Blundum vér í bernsku horfi —•
búinn aö rita gamli Torfi —
sjót þó beri egg í orfi,
engjar skafi og túnin sin,
verSur sárt þá vetur dvín;
alt of víöa er tóft úr torfi
trosnuð þá aö líta,
eöa sigin undir skaflinn hvíta.
Grannar skyldu gripi tryggja,
góöum ,,pris“ var á aö byggja,
og aö framtíð frjálsri hyggja
fyrir sig og skyldulið,
sitja og standa ei voðann viö,
áburö þeim ei undir liggja,
oft á skjal framborinn,
aö þeir feldu fénað sinn á vorin.
Betri er ærin ein í standi,
ullarprúð með hold ljómandi,
heldur en tvær, sem veitist vandi
viö aö fóstra lömbin sín,
ef gróðurleysi og kuldi hvín.
Margur veröur valinn landi
Vandráös þá í sporum:
illa staddur á þeim höröu vorum.
Þegar sinan þekur engin,
viö þurk og frostin undangengin,
kraftfóöursins afgjöf engin
oröin kunnug bændum hjá,
bygt á landsins léleg strá,
treyst á síösta sumarfenginn,
sett á kalinn móinn,
sem aö stundum svíkur — undir snjóinn,