Dýraverndarinn - 15.07.1916, Blaðsíða 13

DÝRAVERNDARINN
61
Finst sem þing og fylki boöa,
foröagæslan, lítiö stoða,
búfé ýmsra eins í voöa,
ekkert lamb af heyjum deytt,
lítil trygging viröum veitt,
seint á haustum heyfeng skoöa
— horfinn sláturtími —
ekki notuð umferö skipa og sími.
Spyrja má aö hjartaheitum
hestum nú í „Vestursveitum",
hafa þeir þá i holdum feitum
við Húnavatn og Skagafjörö,
húsin bæöi, hey og jörö,
hærra æ fyrst verðið veitum,
vekrings móður stóra
ætti skiliö allvel fá aö tóra.
Horfellis þó spurning spryngi
spakri vör af lögfræðingi,
bændur skrökva og þegja á þingi
þegar lagasvipan gín,
meö bleikum kinnum blygöast sín,
þvi aö rnagur málleysingi
margur sást á velli,
eða jafnvel fleiri skepnur félli.
Muniö, vinir, vetrar ísa,
vandræöi sem niest af rísa,
þegar bændur hjaröir hýsa
hrannir kringum fyrir jól,
hvergi vinnur vetrarsól,
þá er liart aö þurfa aö lýsa,
þegnum gagnvart snjöllum,
felli lands í fjórðungunum öllum.