Dýraverndarinn - 15.09.1916, Blaðsíða 11

DÝRAVERNDARINN
75
])essar skepnur á aS teymast vel, kenna þeim aS láta aS taum-
bandinu? Oft víst alls ekkert. TaumbeisliS var áöur fyr meir
•eitt píslarfæriö. Nú þekkjast þau taumbeisli trauöla lengur.
Innan á höfuöleöriö (ofan á höföinu) var saumuö hornspöng
og í hornspönginni var járngaddur, sem stakst því fastar inn
í höfuðið (hnakkann) á hestinum, sem fastar var tekiö í taum-
inn; taumurinn festur á báSa beislishringina, og togaöi jafnt í
báöa. Þetta var sniðuglega upphugsað píslarfæri. Nú þolist
þ a ð ekki lengur. En einhver ráð veröa þó til aö teyma hesta
eftir sem áöur.
Eitt er enn vert aö athuga um beislin. Höfuöleörin mega
bvorki vera of löng né of stutt. Hestar eru mis-hausstórir. Við
sama hest skyldi ávalt hafa sama beisli, nema lengja megi
og stytta höfuðleðrið eftir þörfum. En oft kernur þaö fyrir,
aö of stutt höfuðleöur er pint á hest, svo aS viö sjálft liggur
aö rifni upp í munnvikin. Eöa aö höfuöleSrið er svo langt aö
mélin liggja fram viö framtennur, svo að hesturinn getur ekki
lokaö munninum. Viöast mun þaö vera siöur, aö hver áburðar-
hestur liefur ávalt sama reiðing, og best fer á því aS hann hafi
líka ávalt sama beisli, sem er mátulegt á hann.
VERUM SAMDÓMA OG SAMTAKA
Hvers vegna vilja ekki allir menn taka höndum saman um
það aö öllum skepnum líöi sem best og þær séu allar sóma-
samlega útlítandi. Mjög er þaö kynlegt aö menn skuli ekki
geta verið samdóma um jafn sjálfsagöa kröfu. Og undarlegt
má þaö heita aö Jóni skuli ekki þykja skömm aö því aö
brúka haltan hest eöa horaöan, þegar Pétur sést aldrei nema
meö spikfeitan hest í brúki.
Geta ekki allir menn séö þaö, aö þaö er ljótt aö berja hest-
inn mjög þrælslega, þegar hann dregur þungt æki?
Geta menn ekki reiknaö þaö út, að þaö er skaöi aö fóðra
svo illa, aö sauðfénaðurinn týni allri ullinni á vorin, lömbin
drepast frá ánum, og ekki fáar af þeim sjálfum velta um koll
af hor?