Dýraverndarinn - 15.11.1916, Blaðsíða 9

DÝRAVERNDARINN
89
best aö geta dæmt um þaö, hvort húsakynnin eru boöleg eöa
ekki, og hann ætti að hafa vald til aö banna þau húsakynni,
sem dýrunum stafar af heilsutjón.
Aö öllu þvi athuguöu, sem hér er nefnt, og mörgu fleiru,
viröist þaö heillaráö aö stækka verksvi'8 dýra-
læknanna; láta þaö ekki vera nóg aö þeir sitji á bújörS
sinni, eöa í einhverjum kaupstaöanna, og séu skyldugir til
aö fara þegar þeirra er vitjaö til sjúkra dýra, heldur beri
skylda til að feröast um til eftirlits meö heilsu og aöljúnaöi
búfjárins. Er þess aö vænta aö rnargt gott kunni af því aö
hlotnast, bættur hagur skepnanna og — bættur hagur bænda.
HÁLKA OG FLATJÁRN
Margur maður fer sér aö voða, og hestinum sínum, með því
að ríöa flatjárnuðu í hálku. Hver sem reynt hefur aö ganga í
hálku, hefur reynslu fyrir því hversu erfitt þaö er og þreyt-
andi. Það má nærri geta aö hestunum muni ekki falla vel aö
ganga eða hlaupa hálar götur, þó að lausir væru. En marg-
falt erfiöara er það aö sjálfsögðu meö byröi á bakinu, eða
fyrir vagni.
Hvergi er hálkan verri en á borgarstrætum, þegar jörö er
ísuö. En um borgarstræti er farið með vagnhesta alt árið ; hjá
því verður ekki komist, því að aksturinn er ekki hægt að láta
falla niöur, þó aö veðráttunni þóknist að búa til ísing á göt-
unurn. Það er því afar áríðandi að skaflajárna í tíma, þó að
veturinn sé ekki korninn fyrir alvöru meö svell í götuna.
„Dýraverndarinn" vill beina athygli góðra manna aö þessu,
og telur það engan óþarfa; því að eina daginn í haust, sem
föl féll á jörö i Rvík, og götur urðu víða hálar, var farið með
marga ökuhesta um þær og þunga vagna. Hestarnir voru sumir
á gljásléttum flatjárnum, og runnu i hverju spori og reyndust
ákaflega. Vér vöktum athygli þeirra ökumannanna á þessu.
Þeir tóku því vel og voru sammála um þaö, aö göturnar væru
sumstaöar ófærar með vagnhesta, nema skaflajárnaðir væru.
En þeir voru aö vona, „aö það slaknaði i með hádeginu“;
vinnuveitandi mætti ekki láta aksturinn niður falla.