Dýraverndarinn - 01.01.1928, Blaðsíða 5

Nýtt ár.
Við áramót .staldra menn oft víð, líta yfir farinii
veg- og hugsa um framtíðina. Þetta gerir „Dýra-
vemdarinn" lika. Hann minnist þess með gleði,
áð siðastliðið ár hefir ýmislegt verið gert fyrir aðal-
áhugamál hans, dýraverndunarmálið. Maður hefir
ferðast um landið og flutt fyrirlestra um dýra-
verndun, útvegað nýja kaupendur o. s. frv. Fyrir-
lestrar hafa haldnir verið á þessum stöðum: Á
Seyðisfirði, Akureyri (tveir), Kaupangi í Eyjafirði,
ísafirði og Reykjavík (i útvarp). Dýravemdarinn
hefir fengið brjef frá ýmsuin kaupendum, þar sem
þeir láta i ljós ánægju sína yfir „stakkaskiftum“
hans. Alls þessa minnist „Dýraverndarinn“ með
ánægju. Væri æskilegt, að hið nýjbyrjaða ár yrði
eins heilladrjúgt i þessum efnum. Menn þurfa að
vakna ennþá betur til meðvitundar um skyldur
sínar við dýrin, og hinar lægri lífsverar yfirleitt,
og venjast af því að kalla samúð ineð dýmm mun-
klökkva og óþarfa viðkvæmni. Augu manna þurfa
að opnast fyrir fegurð þeirri og yndi, sem vissu-
lega er að finna í dýraríkinu og náttúmnni, og
þurfa menn að læra að lifa í samræmi við hana
(náttúruna), sem í vissum skilningi er hin mikla
inóðr vor allra.
„Dýraverndarinn" telur það hlutverk sitt, að
reyna að styðja að því, að þetta megi verða. Hann
er boðberi lífsins, og vill vera einskonar millilið-
ur milli dýra og manna. ’Hann kýs sér að nema
mál náttúrunnar og hlusta á hjartaslög hennar og
túlka það, sem hann heyrir og sér, á mál manna.
Að svo mæltu þakkar hann kaupendnm sínum fyrir
gamla árið og óskar þeim öllum góðs og gleði-
legs nýs árs.
Grétar Fells.
Brúnskjóni.
Sumarið 1859 var jebr hjá afa mínum, sr. Jóni
Sigurðssyni í Kálfholti í Holtum. Var jeg þá barn
að aldri, en þó er mjer mjög i fersku minni at-
burður, er gerðist þar þetta sumar, og nú skal
sagt frá.
Halldór Þórðarson, gnllsmiður, bjó á hluta af
jörðinni, á móti afa míntim. Með honum var Dal-
hoff sonur hans. Nú var það, að Dalhoff fór til
Reykjavíkur lestaferð, snemma sumars. Kom hann
aftur með hest brúnskjóttan. Sagt var, að hann
væri uppgjafa reiðhestur, en mjög var hann illa
útleikinn og þvældnr að sjá. Auðsjeð var, að góða
daga hafði hann ekki átt upp á síðkastið. Þótti
og í honum lítill fengnr. — Hann var ekki notaðar
neitt túnaslátt allan og fram á engjaslátt.
Frá Kálfholti er heyjað í Safamýri, og er það
margra klukkutíma ferð. Varð því að hafa alla
hesta er til voru, til heimreiðslunnar. Var Brún-
skjóna riðið eina ferð á milli, og svo slept um
kvöldið, með öðrum hrossum, í haga. Nú var það
næstu nótt um kl. 4, að heimafólk vaknaði við
að barin vom mörg högg á bæjardyr. Þótti það
undmm sæta, og ræddust menn við hvað valda
mundi. Eftir drykklanga stund var aftur barið, og
þá sýnu meira en hið fyrra skiftið. Klæddust karl-