Dýraverndarinn - 01.05.1928, Page 10

24
DÝRAVERNDARINN
í þessum aldingörðum eru nú kongssynirnir á
morgungöngu sinni. Þeir eru sjö, og hver þeirra heí-
ir gullboga í höndum. Aftur og fram reika þeir um
þessi dýrÖarveldi og njóta morgunblí'Öunnar. Á stund-
um skemta þeir sjer viÖ aÖ lirista döggina ofan úr
trjáliminu.
Þegar minst varir, hljómar loftið af yndislegum
svanasöng. Kongssynirnir líta upp og sjá svanahóp-
inn svífa hátt í lofti, yfir aldingöröunum. Þeir verða
hrifnir, og meira: — þá langar til aÖ kynnast fugl-
um þessum hetur. Og kongssynirnir benda hina gullnu
boga og skjóta örvunum á svanahópinn. Sjö særðir
svanir falla til jarðar, og eru andvana áður en niður
eru komnir. Kongssynirnir fara hlakkandi heim af
morgungöngunni með blóði clrifna svanina, en hinir
lifandi svanir svifa stóran hoga til austurs og hverfa
í norðurátt.---------
Þegar sólin var að setjast og helti aftanbjarman-
um yfir sljettuna, sátu svanirnir á tjörninni nor'öan
undir Henglinum. Þeir voru færri en áður. Hvort
var ])að örlög eða aðeins tilviljun, sem hafði höggvið
skarð í hópinn þeirra?
Sigurður Kr. Sigtryggsson.
Atburðirnir á Litlu-Þverá.
Seinni part vetrar geröust tíöindi nokkur á bæn-
um Litlu-Þverá i Húnavatnssýslu. Blöðin hafa flutt
nákvæmar fregnir af atburöum þessum, og sjáum
vjer þvi enga ástæöu til aö re'kja þá hjer. Nóg að
segja, aö sannast hefir, að tveir drengir á bæ þess-
um drápu 19 kindur, sumar meö hroöalegum hætti.
Annar drengurinn kvað draug, er hann þóttist sjá,
vera valdan aö þessum hermdarverkum, en játaöi
loks aöalsökina á sjálfan sig. Ýmislegt keinur kyn-
lega fyrir i þessu máli, t. d. þaö, aö k a r 1 m e n n
skyldu ekki þora að vaka t fjárhúsunum til þess að
reyna aö ganga úr skugga um, hvað um væri aö
vera. Sumir kenna um áhrifum andatrúarmanna.
Unt slikt er ekki hægt aö deila. Annars var mögn-
uð draugatrú víöa á landi hjer, áður en Spiritism-
inn kom til sögunnar, eins og allir vita, og því al-
gerlega óþarft að rekja ótta fólksins til þeirrar
stefnu, og engin bót aö því aö vera aö sakast urn
oröinn hlut og ásaka einhverja, sem hjer kunna aö
eiga hlut aö máli, aö einhverju leyti. Hin undar-
lega g r i m d, sem kemur fram hjá drengjunum,
er a ö a 1 atriöi málsins. Annars er grimd, á ein-
hverju stigi, eöa það, sem kalla mætti mein-gleöi
(„Skadefryd“ á dönsku) því miöur alls ekki sjald-
gæft í fari barna, aö m. k. á vissu aldursskeiöi, og
vita það allir, sem veitt hafa börnum eftirtekt. Þess
vegna er þaö svo nauðsynlegt, að byrjað sje nógu
snemma að innræta börnum sarnúð og líknarlund,
og er slikt áreiöanlega miklu mikilsveröara heldur
en margt af þeirri þekkingu, sem veriö er að troða
í óþroskaöa barnsheila. Það, sem atburðirnir á
Litlu-Þverá ættu fyrst og fremst að kenna okkur,
er það, að ennþá er engin vanþörf á dýraverndunar-
starfsemi, á ræktun huga og tilfinninga gagnvart
hinum mállausu smælingjum. En drengirnir, sem
hjer eiga hlut aö máli, eru ekki e i n i r sekir. Ef
fullorðna fólkiö á Litlu-Þverá heföi haft nógu
innilega samúð meö dýrum, þá hefði sú samúð
k n ú ö það til að sigra óttann og gera einhverjar
tilraunir til varnar því, aö skepnurnar væru þann
veg leiknar, sem raun varð á. Og þá heföi uppeldi
drengjanna sennilega oröiö eitthvaö öðruvísi. Ann-
ars lítum vjer svo á, aö best sje að rita og ræða
sem minst uin þessa atburði og aðra svipaöa. Það
er i sjálfu sjer aukaatriði, hverjir e i n s t ak 1 i n g-.
arnir eru, sem fremja ill verk. Hitt skiftir
öllu máli, aö ó h æ f u v e r k e r u f r a m i n,
h v e r s v e g n a þau eru framin og með hverjum
hætti á að koma í veg fyrir þau. Við getum að
skaðlausu gleymt einstaklingunum, Jægar við höf-
um lært einhvern a 1 g i 1 d a n sannleika af athæfi
])eirra. Vera má, að þessi „Þverár-undur* ‘veröi til
þess, að ýmsar sofandi sálir vakni til vitundar um
mikilvægi dýraverndunarstarfsemi, og er þá vel
farið. Að svo mæltu látum vjer útrætt um þetta
mál.
Ritstjóri: Grétar Fells.
Útgefandi: Dýraverndunarfélag fslands.
FélagsprentsmiÖjan.