Dýraverndarinn - 01.10.1928, Blaðsíða 8

46
DÝRAVERNDARINN
Alheimshjarta'S, slær í hinu minista lífi —■ og Al-
faðirinn nrikli finnur til og andar i cillu lífi.
liugsa um Veruna Einu og miklu, er birtist í
dllrm og öllu, og finn náinn skyldleika þinn vi'ö
allar lifandi verur.
Mjálpaöu dýrunum, hjálpaðu plöntunum af rneiri
kærleika og þolinmæöi — og flýt þannig fyrir
komu ljóssins, er Hann mun flytja og kveikja á
jörðu, svo aö það lýsi um allan aldur.
Sameina insta Sjálf þitt Sjálfi alheimsins og finn
ein’ngu ])ína við alt, er lifir.
Alt líf er eitt og hið satna — að eins mótið er
takmarkár birtingu þess.
Eining.
Sameina vitund þína öllu lífi í kring utn þig —
og lít Mig i öllum.
Allir eru einungis Itrot af Mér, einnig náttúran
og alt sem er.
Hugsa ávalt urn Mig og þig setn Einn, og einnig
um Hann og jafnvel, er þú hugsar um þann, er þú
getur skynjað æðstan — einingu alls — með þeim
er stvst ert.t komnir á þroskabrautinni, eigi síður
en þeim sem hægt er að hugsa sjer að efstir standi.
Vjer erum allir Einn: Loginn guðlegi Einn.
Eining og kærleikur ])urfa að verða að sönnum
veruleik ■— cn ekki eintóm orð.
Án kærleika verður aldrei unt að skynja einingu
— því að kærleikur er eining alls. Allífið er óeigin -
gjarn kærleikur.
Ef þú ert kærleikur, ]tá getur þú ei annað en
umvafið allan heiminn kærleika — þvi að þá, en
ckki fyr, verður ]>jer ljóst, að heimurinn er sjálf-
ur þú.
Já — þú skilur ])að, en ]>að er ekki nóg.
Þú ert aðrir.
Allir eruð ])jer geislar sama ljóss, af sama lífi
— og ])ú verður að finna þá einingu.
Þú ert brot af ])eim Eina, er ])ú lifir og andar
í, að eins lítill neisti þeirrar miklu Veru, en finnur
í henni einingu þína við alla.
Ger ])jer nú grein einingar þinnar, við alt það
er íklæðist lífi í tilverunni.
Leyf ])ér aldrei oftar að hugsa að hætti sundur-
greiningar.
Lif í alheildinni, í stað þess að lifa í hinum
sundurgreindu hlutum — og þú munt komast að
raun um fyllingu hins alfeðma lífs.
Hugleið ])ú einingu — og set vitund þína fyrir
utan lifsmótið og sameinast þannig Alvitundinni.
Viljir ])ú sjá einingu alls er lifir, mun þér brátt
skiljast, að lí f þitt er hið sama og i öllu.
Ger þjer grein einingar — lifðu einingu með
öllum ])eim er í návist þína koma.
Allir menn eru Einn.
Hjálpa þessum Eina í þvi þróunarstarfi að ná
fyllri opinberun á lægri sviðum guðdóms Hans.
Fullkomleg eining hvers eins hjálpar alheildinni.
Forustuhnííill.
Vorið hafði verið hretviðrasamt og óhagstæð
veðrátta um sauðburð. Þá var það einn morgun, að
faðir minn gekk til lambánna, er voru i fjalllendi
nokkuð frá bænum. Snjór hafði fallið allmikill um
nóttina, svo að fönn á jafnsljettu var fet á dýpt.
Eina lambá fann hann ])á nýborna, lambið lá ofan
í snjónum með litlu lífsmarki og ærin stóð þar yfir
þvi. Hann tók lambið upp og setti það undir klæði
sin og hafði heim með sjer. Er heim kom virtist
lítið lif með vesalingnum litla. Var þó spýtt ofan t
það spenvolgri mjólk og ])að siðan lagt inn i klæða-
garma og sett i eitt hornið á búrinu, og hafði fólk
litlar vonir um að það mundi lifna. Eftir dálitla
stund fór rnóðir mín til búrs, til að vita hvernig
því liði. Var það þá horfið úr bóli sínu, og er
hún hafði leitað nokkuð að þvi, fann hún ])að i
öðru horni, þar sem strokkurinn hvolfdi, og var ])að
að sleikja bulluskaftið og barma strokksins og Ijet
mjög sultarlega. Jeg man er hún kom brosandi inn
og sagði okkur ])essi tíðindi af lambinu, sem hlaut
nafnið Strokkur. Daginn eftir var það fært til móð-
ur sinnar, þvi að þá var komið gott veður og það
virtist vel friskt.
Segir nú ekki af Strokk litla fyr en um haustið,
er hann kom af fjalli. Var hann þá með stærstu
lömbunum og höfuðfríður, og vildu sumir þá. skifta
um nafn á honum. Hann var smáhyrndur, hníflóttur
og mjallhvítur í framan, og fjekk ])á ýms nöfn, svo
sem: Mjallingur, Hvítingur, Fagrihnífill o. fl. Um
veturinn þóttust menn sjá að hann væri efni i for-
ustukind, ])vi að hann fór jafnan fremstur þegar
lömbin voru eitthvað rekin. En það var ekki fyr
en næsta vetur á eftir, að hann vakti verulega eftir-