Dýraverndarinn - 01.12.1928, Blaðsíða 8

"64
DÝRAVERNDARINN
DÝRAVERNDARINN
kemur út 8 sinnum á ári og kostar kr. 3,00
árgangurinn. Þeir kaupendur, sem eiga
ettir ógreitt bla'öiti, eru hjer meS mintir á
að greiSa þaS sem allra fyrst. — Nýir kaup-
endur óskast. 20% fá þeir, sem útvega 5
Kaupendur og þar yfir.
Afgreiðslumaður
pORLEIFUR GUNNARSSON,
Fjelagsbókbandið. Reykjavík.
Ljúfur kysti blóm á bala,
börnúm dalsins gerSi svala;
sí'ðan eins og elding hraSur,
út á sjóinn flýtti sjer,
leið þar yfir ey og sker,
þar sem sólargeisli glaður,
gylti unnarhadd um ver.
Þar á Erstans öldum bláum,
unaðslega fagurgljáum,
sigldi skip meS seglum þöndum,
sindraðij gullslit stafninn á;
þegar blærinn þaut þar hjá,
hann og á svona herti böndum:
hentist gnoðin ströndum frá.
Úti á hafsins víðavangi,
veltist lítill báru-angi;
þegar hún sá skipið skríða,
skærast yfir marardjúp,
brá hún á sig hulins-hjúp,
síðan áíram ljett nam líða:
læddist undir skipið gljúp.
* * *
*
Yfir sænum tíbrá titrar,
tær og fögur unnin glitrar;
sólin mæra sendir hinstu,
sína kveðju dal og hól;
svalur þýtur blær um ból,
smýgur króka alla instu,
upp að landsins Gyðju stól.
Sigurður Kr. Sigtryggsson.
Smávegis.
Þegar móðir min (Sigríður Hannesdóttir) var hjá
foreldrum sínum, að Hvoli í Ölfusi, þá var það eitt
vor, er hún var að gæta að fé föður síns á mýrinni,
að hún sér hvar tveir gemlingar (1 árs gatnlar kind-
ur nefndar svo) voru á sundi í mógröf, sem þeir
gátu ekki haft sig upp úr. Henni þótti illa á horfast
með líf þeirra, því mógröfin var bakkahá og djúp,
og svo langt til bæjar, að ekki var líklegt, að þeir lifðu
svo lengi, að þaðan gæti nægilega fljót hjálp komið.
Einn bakki mógrafarinnar var lægstur. Kom henni þá
til hugar, að hún mundi geta dregið þá upp, ef ske
mætti að þeir kæmu til sín. En þeir voru að strita
við bakkann hinummegin, og af honum gat hún ekki
náð til þeirra. Hún tekur ]>á það ráð, að leggjast
fram á lægri bakkann og kalla til þeirra, að koma
til sín, og alt gekk að óskum; það var því líkast, að
gemlingarnir skildu ])egar, að hún vildi hjálpa þeitn
úr neyð þeirra, og komu þegar báðir syndandi að
bakkanum til hennar, og fjekk hún á þann hátt bjarg-
að þeim.
Smalamenn vcrða þess oft varir, að sauðkindur
sutnar bera traust til manna, þegar þær eru í nauð-
um staddar. Eitt sinn, er jeg gekk til lambánna lijá
föður mínum, fór jeg þar hjá, sem nokkrar lamb-
ær voru. Ein ærin vekur þegar eftirtekt mína með
þvi, að ganga nokkur skref í áttina til mín, og lítur
á mig jarmandi, hleypur síðan að jarðfalli, sem þar
var rjett hjá. Fór jeg þangað, og kotn þá í ljós, að
latnbið hennar hafði fallið ofan í gjótu, sem mynd-
ast hafði milli hinna föllnu bakka, og gat ekki haft
sig þaðan burtu aftur. Er jeg hafði hjálpað lambinu
upp úr, hljóp það til hennar, en hún tók fagnandi
á móti. . Y.
Ritstjóri: Grétar Fells.
Otgefandi: Dýravemdunarfélag íslands.
Félagsprentsmiðjan.