Dýraverndarinn - 01.12.1939, Qupperneq 12

68
DÝRAVERNDARINN
Á hreimlýra-slóðuiii.
„Ilt er á fjöllum — ilt er á reginfjöllum.“
Eina nóttina, sem þeir Bertel Sigurgeirsson og
FriÖrik Stefánsson voru í tjaldi meÖ hreinkálfana
austur á Brúar-öræfum s.l. vor (shr. grein hér aí>
frarnan) skall á foraös-veður, með afspyrnu-roki og
stórkostlegri úrkonnt. Fauk þá tjald þeirra félaga
og varð við ekkert ráðið. Stormurinn var nístings-
kaldur og úrkoman svo rausnarlega úti látin, að rnjög
fór fram úr þvi, sem menn eiga að venjast í l)ygð-
um. Tóku nú kálfarnir að bera sig illa, sem von var,
sakir kulda, og þótti þeim Bertel nálega örvænt um
líf þeirra, ef eigi tækist að koma þeim í skjól og
yl. Varð það fangaráð þeirra, að fara með smæl-
ingjana niður í Jökulsárgljúfur og leita þar skjóls
undir hömrum nokkurum. Tókst það ferðalag von-
um fremur, en svo var stormurinn mikill, að naum-
ast var stætt á bersvæði. Þegar í skjól var komið,
breiddu þeir félagar ofan á sig og „börnin“ og
reyndu að ylja þeim með líkamshita sinum. Stóð
óveðrið all-lengi, með feiknum og fádæmum, en alt
fór vel og sakaði hvorki kálfa né menn.
Sjóveiki dýra.
Sumir kunna að ætla, að dýrin „þoli sjóinn“ og
þjáist ekki af sjósótt, eins og mennirnir. En at-
huganir hafa sýnt, að margar dýrategundir þola
illa sjó og þó nokkuð misjafnlega innan hverrar
tegundar. Er það svipað og hjá mönnum gerist.
Sumir eru sjóhraustir, aðrir sjóveikir. Hestar eru
ekki kallaðir sjóhraustir, svona yfirleitt, en þó þykj -
ast menn mega fullyrða, að þeir þoli sjóinn mjög
misjafnlega. Og dæmi munu til þess, að hestar hafi
beinlínis dáið úr sjósótt. Sumir ætla, að sauðfé sé
sjóhraustara en hrossin, en líklega er það þó ó-
rannsakað mál. — Fílar eru nefndir meðal sjó-
liraustra dýra, en þó verður þess vart, að þeir þoli
sjó misjafnlega. Sagt er að sjóveikum fílum batni
fljótlega, ef þeim er gefið áfengi, t. d. whisky. En
þeim nægir ekki eitt staup eða tvö. Þeirra „snaps“
er 6—8 pelar af whisky — blandaðir öðru eins af
vatni. Segja sumir, er kunnugir þykjast, að þetta sé
örugt meðal. Sjóveikir filar verði hinir bröttustu.
er þeir hafi fengið slíka hressingu, og taki hraust-
lega til matar síns. Aðrir halda, að þetta sé skamm-
góður vermir og að til hins sama dragi um las-
íéikann, er þeir hætti að „finna á sér.“
Himnaríkis-fuglinn!
Hollenskur vísindaleiðangur, undir stjórn dr. A.
Colijn, rakst ekki alls fyrir löngu á einkennilégan
og harla fávísan þjóðflokk á New Guinea. Leiðang-
ursmenn þessir komu í flugvél. Og er hinir „inn-
fæddu“ heyrðu lætin og skröltið í ferlíkinu og sáu
til þess, urðu þeir næsta hræddir. Þeir voru salm-
færðir um, að þessi voða-fugl kæmi beina leið úr
himnariki eða frá öðrum bústöðum framliðinna
manna einhversstaðar lengst úti í geimnum. Örfáir
þessara fávísu manna voru hálfneyddir til að tak-
ast smá-ferð á hendur með „fuglinum“. Og auð-
vitað voru þeir með lífið í lúkunum allan tímann
og urðu þeirri stundu fegnastir, er þeir stigu aftur
fæti á jörð. Þeir höfðu búist við, að farið yrði með
þá upp i dauðrarikið og- að þeir fengi aldrei fram-
ar jarðríkið að sjá eða vini og frændur. Þegar
flugvélin lagði af stað alfarin, urðu íbúarnir (Kap-
ankos eru þeir nefndir) liarla glaðir — hrópuðu og
görguðu hástöfum og fögnuðu þvi, að nú færi fugl-
inn mikli heim til sín aftur — beina leið til himna-
ríkis!
'3Diýraverndarínn óskar ölfrim íes-
öndum sínum gleðílegra jóía, og
ófressunar á árínu frfrfrdO.
Munið að gjalddagi blaðsins er 1. júlí.
Afgreiðslu og innheimtu „Dýraverndarans“ annast
Hjörtur Hansson, Aðalstræti 18 (Uppsölum), 2. hæð.
Pósthólf 566, Reykjavík, og þangað eru menn vin-
samlega beðnir að snúa sér með fyrirspurnir sínar,
eða annað, sem við kemur blaðinu.
Ritstj.: Páll Steingrímsson.
Otgefandi: Dýraverndunarfélag íslands.
Félagsprentsmiðjan h.f.