Dýraverndarinn - 01.05.1946, Blaðsíða 10

32
DíRAVERNDARINN
Prúð og Frekja á gangnadaginn.
in af mæðiveiki þegar þær fæddust, og aí
þcim ástæðum voru þær svo vanburða.
Signý Benediktsdóttir,
Balaskarði.
Dýr dúfa.
Fyrir skömmu síðan var seld í Bretlandi bréf-
dúfa, sem mun vera hin dýrasta í heimi. En
bréfdúfur eru látnar þreyta kappflug og veðj-
að um flýti þeirra. Var bréfdúfa þessi seld
fyrir 3 80 0 krónur. (Vísir).
Heimílisfang ritstjóra Dýraverndarans er við Grett-
isgötu 07, (sími 4887), og sendist þangað hvers konar
cfni, sem œtlað er til birtingar i blaðinu.
DYRAVERNDARINN
kemur að minnsta kosti út átta sinnum á ári, mán-
uðina: febrúar, marz, apríl, maí, september, október,
nóvember og desember.
Ætlunarverk Dýraverndarans er að vinna að upp-
chlis- og menningarmáli allra þjóða, en það er sú
siðbót, sem fram keniur í verndun málteysingja og
miskunnsemi við munaðarlausa.
Dýraverndarinn vill vinna sér traust og hylli allra
góðra manna, ungra og gamalla.
Þeir, sem útvega fimm kaupendur að Dýraverndar-
anum, eða fleiri, fá 20% í sölulaun.
Afgreiðslu og innheimtu „Dýraverndarans" annast
Hjörtur Hansson, Bankastræti 11 (miðhæð), pósthólf
560, Reykjavík, og ber að senda honum allar greiðslur
blaðsins og tilkynningar um nýia kaupendur. — Ar-
gangur „Dýraverndarans“ kostar nú 10 krónur. —
Það, sem til er af eldri árgöngum, er selt mjög lágu
verði, eða kr. 5,00 árg.
liverjii* voru að verki?
í bluðinu „Tíminn“, sem kom út þann 24. mai
síðastl., er grein eftir hr. Þorvald Þorbergsson
í Reyðarfirði, er heitir „Spilltur aldarandi", og
segir höfundur hennar frá gömlum manni, sem
varð fyrir barðinu á pörupiltum, er hann
starfaði með, og l'engu fleiri að kenna á því
sama og hann, því að í greininni er komizt
þannig að orði:
„Hann (þ. e. gamli maðurinn, sem
ritað er um) er dýravinur. Honum leið
því illa, þegar hann varð þess var í slát-
urhúsinu, að strákar laumuðust til, þeg-
ar slátrarann bar frá, og rúm var á bana-
borði, að taka kindur og leika sér að
því að rota þser, skeikulir og klaul'skir.
Sömu piltar tóku hund, fóru með hann
lítið eitt afsíðis, settu á hann helgrímu
og reyndu að rota hann, en tókst ekki.
Vesalings hundurinn hljóðaði átakanleg-
ar en orð fá lýst. Loks skutu þeir þetta
varnarlausa dýr.“
Hér er um rel'sivert athæfi að ræða og furðu-
legt, að eigi skuli liafa verið kært yfir því
strax. Þá kemur og í ljós, að ófullnægjandi
eftirlit hefir verið i sláturhúsi því, sem um
ræðir, að annað eins og ofanritað skuli hafa
átt sér stað.
Greinarhöf. nefnir ekki hvenær þctta skeði,
né hvar á landinu. Að því leyti virðist grein
hans dálítið út i bláinn. En hann getur bætt
úr því, með því að koina fram lcæru á þessa
pilta, a. m. k. fyrir illa meðferð á skepnum. Það
gæti orðið þeim og öðrum meiri lærdómur en
grein, sem gleymist fljótt.
H. H.
Minningarspjöld:
Hin fögru minningarspjöld Minningarsjóðs Jóns
ölafssonar, fyrrmn bankastjóra og Dýraverndunar-
félags íslands, fást í skrifstofu Hjartar Iianssonar,
Bankastræti 11, — árituð og send ef óskað er. —
Simi: 4301.
Ritstjóri: Einar E. Síemundsen.
Útgefandi: Dýraverndunarfélag íslands,
Félagsprentsmiðjan h.f.