Dýraverndarinn - 01.09.1946, Blaðsíða 9

✓
DtRAVERNDARlNN
99Sjaldan bíiur iófa
núliryi tjrt>ni~\
Tófan hefir jafnan verið talin viturt
dýr, — að minnsta kosti slægviturt —. Um
það hafa þeir sannfærst, sem lagt hafa stund
á refaveiðíir. Eitt af brögðum hennar er, eins
og talshátturinn segir, að bíta eða drepa ekki
bráðina nálægt heimilinu, greninu. Eru til
ýmsar sagnir um það. Frásögn sú, er hér fer
á eftir, gerðist fyrir mörgum árum. Iiún er
ekki sennileg, en eg ætla þó, að hún sé sönn.
Eitt vor bar á dýrbit óvanalega mikið á
afrétt þeirri er Hagárdalur heitir, fram frá
Litladal í Eyjafirði. Töldu flestir líklegt, að
dýr það, sem uslanum olli, væri vestan af
öxnadalsafréttum, því að elcki er leið þar
löng i millum. Voru ítrekaðar tilraunir gerð-
ar um að finna grenið, en báru ekki árangur.
Var það eitt sinn, rétt eftir fráfærur, að
smalamaður frá Finnastöðum í Grundarplássi
var staddur þar á hálsinum fyrir ofan. Sá
hann þá grenissmogna tófu koma sunnan
fyrir Finnastaðaá, og halda út fjallið fyrir
ofan hann. Hann sá líka, að hún bar á bak-
inu skrokk af svarthöttóttu lambi, lét hún
skrokkinn liggja þvert yfir bakið, en hélt
með tönnunum i hausinn. Hún fór hægt og
virtist henni þykja byrðin nokkuð mikil.
Smalamann l'ýsti að vita nánara um ferðir
hennar, og taldi óefað, að nú væri liún á
heimleið með feng sinn. Veitti hann henni
því eftirför. Tófur sjá ekki vel, en heyrn
þeirra og lyktnæmi er viðbrugðið. Þetta vissi
smalamaður, og l'ór því mjög varlega. Iiéldu
þau nú út fjallið, alla leið út að Glerárdal.
Uar staðnæmdist smalamaður, en tófa fór
þvert yfir dalinn og út Hlíðarfjallið. Sá hann
það síðast til hennar, að hún hvarf inn í
fjallshnjúkinn fyrir ofan Lögmannshlíð. Hélt
smalamaður svo heimlciðis og sagði frá ferð-
Um sínum. Var þegar sendur maður út í
Kræklingahlíð að segja þessi tíðindi. Tafar-
laust var hafin leit og fannst þarna grenið,
lá lambsskrokkurinn hjá því. Upplýstist nú
af marki lambsins og af lit þess, að það hafði
hún drepið frammi á Hagárdal og borið
39
skrokldnn á bakinu alla þessa löngu leið.
Ekki veit eg, hvað leiðin er löng, en liklega
er hún ekki innan við 50—60 kílómetra.
Afi minn, Ölafur Guðmundsson, var skot-
maður góður og lá oft á grenjum á yngri
árum sínum. Hann sagði mér, að á einu gren-
inu hel'ði rjúpa átt hreiður rétt yfir holunni,
og legið þar á eggjum sínum. Dýrin, sem
þarna bjuggu, voru hin grimmustu og miklir
bítvargar, en við rjúpunni og eggjum hennar
hreyfðu þau ekki. Ef til vill hafa þau ætlað að
geyma þessa auðunnu bráð börnum sínum, er
þau kæmist á legg. ... H. J.
(Dagur).
Æivt»óju
til Asgeirs frá Gottorp, eftir lestur
bókar hans „Horfnir góðhestar“:
Ásgeir hreinum liugtökum,
hlóð upp steina góðhestum,
máls i greinum gagnorðum
gullið skein í frásögnum.
Páll á Hjálmsstöðum.
Verndun dýra
á dagskrá 8.I.B.
Á fulltrúaþingi Sambands íslenzkra barna-
kennara (S.I.B.), sem háð var í Reykjavík
dagana 21.—26. júnímánaðar í sumar, kom
meðal annars dýraverndunarmálið til umræðu.
Hafði framsögu í því J ó n Þ. B j ö r n s s o n,
skólastjóri á Sauðárkróki, sá liinn sami, er
slóð að ályktun Hólafundarins í fyrra, um
dýraverndun. Var samþykkt í einu hljóði svo
hljóðandi fundarályktun:
„Kennaraþingið telur mikilsvert, frá
siðferðilegu og uppeldislegu sjónarmiði,
að vinna að því að innræta börnum
og unglingum samúð með öllu, sem
lifir, og að vinna fyrir dýraverndunar-
málið, m.a. með því að útbreiða „Dýra-
vemdarann".
Þess má geta, að S. I. B. er samband allra
íslenzkra kennara og er því hér nm fjölmenna
stétt að ræða, sem mikils má af vænta.