Dýraverndarinn - 01.12.1946, Side 10

64
DtRAVERNDAHINN
DÝRAVERNDARINN
keinur a'ð niinnsta kosti út átta sinnum á ári, mán-
uðina: febrúar, marz, apríl, maí, september, október,
nóvember og desember.
Ætlunarverk Dýraverndarans er að vinna að upp-
cldis- og menningarmáli allra þjóða, en það er sú
siðbót, sem fram kemur i verndun málleysingja og
miskunnsemi við munaðarlausa.
Dýraverndarinn vill vinna sér traust og hylli allra
góðra manna, ungra og gamalla.
Þeir, sem útvega fimm kaupendur að Dýraverndar-
anum, eða fleiri, fá 20% í sölulaun.
Afgreiðslu og innheimtu „Dýravcrndarans“ annast
Hjörtur Hanssön, Bankastræti 11 (miðhæð), pósthólf
f)6(5, Reykjavík, og ber að senda lionum allar greiðsluí'
blaðsins og tilkynningar um nýia kaupendur. — Ar-
gangur „Dýraverndarans“ kostar nú 10 krónur. —
Það, sem til er af eldri árgöngum, er selt mjög lágu
verði, eða kr. 5,00 árg.
Selur.
Maður er nefndur Gísli og var Sigfússon.
Hann bjó á Setbergi, Birnufelli og Meðalnesi
í Fellum fyrir og eftir síðustu aldramót. Gísli
var skytta góð og var því eitt sinn beðinn að
skjóta hund þann, er Sclur hét. Hafði rakk-
inn unnið sér það til óhelgi að verða kind eða
kindum að liana, og því vildi eigandi hans
farga honum. En Gísla var einnig kunnugt um,
að Selur var á orði hafður fyrir það, að hann
gróf á fé i fönn. Þess vegna færðist Gísli und-
an þvi að skjóta Sel, en falaði hann til eignar,
og vildi þar með gera tilraun um að venja
hann af öllum hrottaskap við kindur.
Fór svo, að Gisli eignaðist Sel og tókst að
venja hann svo vcl, að hann varð góður fjár-
hundur. Átti Gísli hann í nærfellt tíu ár; þá
náði Selur í eitur, sem varð honum að bana.
En Gísla og raunar mörgum fleiri þótti mikið
fyrir að missa Sel, bæði af því, að hann var
fjárhundur góður sem fyrr segir, og þó frem-
ur af því að Selur hafði, eftir að hann komst
í eigu Gísla, reynzt mjög öruggur í því að
grafa á fé, sem fennt hafði. Aðferð hans var
þannig:
Gísli gekk með hundinum um fannir þær,
sem líkur þóttu til að kindur væri undir. Ef
kindur voru lifandi í fönninni fór Selur að
grafa mcð miklum áhuga og gleðilátiun beint
upp af kindinni. En væri kindin dauð, gróf
hann mjög lítið og stundum ekki og var þá
aldrei með gleðisvip. Mátti því jafnan ráða af
svip Sels og athöfnum, hvort lifandi kind eða
dauð var undir fönninni.
Margir þeir, sem urðu fyrir því tjóni, að
missa fé í fönn og náðu til Gísla, fengu hann
til hjálpar mcð hundinn, og á þann hátt varð
hann til að draga úr fjárskaða, og hundur-
inn til að forða fjölda fjár frá hungurdauða.
Fróðlegt hefði nú verið að vita, hve mörgu
sauðfé Selur hefir bjargað á þennan hátt.
Frá þessu sagði mér Sveinn sonur Gísla.
Reykjavík, 12. júlí 1946,
Halldór Pálsson,
Holtsgötu 23.
* * *
Dýraverndaranum væri mikil þökk á l'leiri
sögum um þessa frábæru vithunda, sem gról'u
ó fé í fönn. . . . En hvernig er þvi annars far-
ið um slíka hunda . . . heyra þeir eingöngu til
löngu liðnum árum? Að minnsta kosti heyrisl
þeirra að engu getið nú orðið, og þó fennir
árlega fleira og færra fé víðs vegar um land,
er liamstola hríðarbyljir skella á öllum að ó-
vörum.
Gjafir og áheit.
Til „Dýraverndarans“: frá Njáli Þórðarsyni, Stapa-
dal, ArnarfirSi 5 kr., Krumma (áheit) 20 kr. — Til
„Dýraverndunarfélags íslands“: frá Sigríði Ögmunds-
dóttur, Sauðárkróki 15 kr„ Jóni Sigmundssyni, Vest-
araholti (minning um 13 ára gamlan forustusauð),
30 kr„ — samtals 70 kr. — Kærar þakkir.
Hjörtur Hansson,
afgreiðslum. Dýraverndarans.
Minningarspjöld:
Hin fögru minningarspjöld Minningarsjóðs Jóns
ólafssonar, fyrrum hankastjóra og Dýraverndunar-
félags íslands, fást í skrifstofu Iljartar Ilanssonar,
Bankastræti 11, — árituð og send ef óskað er. —
Sími: 4361.
Heimilisfang ritstjóra Dýraverndarans er við Grett-
isgötu 67, (sími 4887), og sendist þangað hvers konar
efni, sem ætlað cr til hirtingar í blaðinu.
í veikindaforföllum Einars E. Sæmundsen, ritstjóra,
hefir Þorsteinn Jósepsson, hlaðamaður, séð um út-
gáfu þessa tölublaðs.
Ritstjóri: Einar E. Sæmundsen.
Útgefandi: Dýraverndunarfélag íslands,
Félagsprentsmiðjan h.f.