Dýraverndarinn - 01.11.1962, Blaðsíða 2
Opið bréf frÁ Þorsteini Einnrssifni
til ritstjórn 09 nljyingismnnns
Herra rilstjóri og alþingismaður, Þórarinn Þór-
arinsson, Reykjavík!
í dagblaðinu Tíminn fimmtudaginn 4. október
s.l. birtið þér ágæta írásögn af ferð yðar í sumar
með m/s Goðafossi til Hollands og Þý/.kalands.
Grein yðar var prýðileg aflestrar, og hinar skýru
ljósmyndir gerðu hana fyllri.
En það, sem kemur mér til að skrifa yður þetta
opna bréf, er fjórði kafli greinarinnar. Þar sem
bréf mitt er opið og lesendur þess hafa ekki allir
séð greinina „17 dagar á Goðafossi," leyfi ég mér að
taka þennan alhyglisverða kafla hennar upp í
bréfið:
„Þótt yfirmenn séu góðir og öruggir, nægir það
eitt ekki til að tryggja góða skipshöfn. Hlutur und-
irmannanna má ekki eftir liggja. Frá dvöl rninni á
Goðafossi verður mér ekki sízt minnisstætt, hve há-
setarnir sýndu mikla umönnun hestum, sem voru
sendir héðan með skipinu til Rotterdam og Ham-
borgar. Þeir voru eitthvað 70—80 talsins, allir í
þröngum básum á þilfarinu, því að ekki mátti láta
þá leggjast. í þessum þröngu básum urðu hestarn-
ir, sem fóru til Hamborgar, að standa samfleytt í
níu sólarhringa. Á leiðinni var veður fremur óhag-
stætt, og gekk iðulega talsverður sjór yfir, þar
sem hestarnir stóðu. Skipverjar unnu að því heila
nótt að tjalda yfir þá. Óhælt er að segja, að livorki
þá né endranær liafi skipverjar sparað tíma og fyr-
irhöfn til þess að láta þeim líða sem bezt. Það var
ekki þeirra sök, þótt líðan hestanna yrði ekki betri
en raun varð á. Ekki virtist taka betra við, þegar
hestarnir komu á áfangastað og verið var að koma
þeim inn í vagnana, sem fluttu þá burt. Þar gekk á
ýmsu, og tók ég sérstaklega eftir einum svipmiklum
og gildum fola, sem ekki lét undan fyrr en búið
var að binda fyrir augu hans og hann barinn þung-
um svipum. Ég hygg, að bændur myndu ekki selja
hesta til útflutnings, ef þeir gerðu sér fulla grein
fyrir, hve örðugir og ómannúðlegir þessir flutning-
ar eru. Og hvi lætur Dýraverndunarfélagið þessa
flutninga aískiptalausa?"
Þér spyrjið í lok greinarinnar: „Og hví lætur
Dýraverndunarfélagið þessa flutninga afskipta-
lausa?“ Þessa spyrjið þér, sem hafið verið alþingis-
maður í þrjú ár og í fjölda mörg ár ritstjóri blaðs,
sem er víðlesið í sveitum landsins og lætur sig
miklu skipta mál landbúnaðarins, og á undanförn-
um árum hefur verið lagt fram á þingi eitt frurn-
varpið af öðru um útflutning hrossa og til breyt-
inga á lögum um það efni. Þetta mál hefur verið
rætt og afgreitt, án þess að það hafi vakið athygli
yðar, herra alþingismaður og ritstjóri, og þess vegna
engin von, að þér hafið vitað, að „Dýraverndunar-
félagið" hefur ávallt mótmælt frumvörpunum og
stjórn þess fengið að mæta á fundi þeirrar þing-
nefndar, sem fjallað hefur um þau — og þá sett enn
skilmerkilegar fram rök gegn þeirri meðferð, sem
dýrin sæta í þessum flutningum — og gegn því, að
tíminn, sem þessir flutningar fara fram á, sé rýmk-
aður, og þá einnig tíminn, senr ílytja rná hross á
þilfari.
Þér vitið þá ekki, að mál þelta hefur verið sótt
að dæmafáu ofurkappi af Búnaðarþingi, Búnaðar-
félagi íslands, hrossaræktarráðunaut og af fyrrver-
andi og núverandi landbúnaðarráðherrum, Her-
manni Jónassyni og Ingólfi Jónssyni, og svo ýms-
um útflytjendum lirossa?
Þér vitið án efa ekki, að útflytjendur hrossa hafa
snúið sér beint til stjórnar Dýraverndunarsambands
íslands, t. d. s.l. vor, með þá beiðni að láta afskipta-
lausa hrossaflutninga á þiljum, því ef slíkt loforð
fengist frá stjórninni, lægi undanþága landbúnað-
arráðuneytisins á lausu.
Stjórn Dýraverndunarsambands íslands kærði
á s.l. ári hrossaflutninga á þiljum, vegna þess að
þeir fóru fram rúmum mánuði fyrr en reglugerð
66
DÝRAVE RN DARIN N