Dýraverndarinn - 01.11.1962, Blaðsíða 3

leyfði. í því máli beitti núverandi landbúnaðar-
ráðherra sér af miklu harðfylgi og lét ráðuneytið
knýja fram hina ólöglegu ílutninga, þótt yfirdýra-
Jæknir benti á, liver lögleysa þarna væri framin og
réttur dýranna fyrir borð borinn. Og í sumar var
það að þakka afskiptum formanns Dýraverndunar-
félags Reykjavíkur, herra Marteins Skaftfells, að
ekki var enn verr búið að þeim hrossum, sem flutt
voru út á Goðafossi í umræddri ferð, heldur en
raun varð á.
Nei, herra alþingismaður og ritstjóri, sannar-
lega hefur „Dýraverndunarfélagið" ekki látið þessa
flutninga afskiptalausa. Hingað til liafa hrossin
yíirleitt verið flutt út á farþega-, vöruflutninga- og
saltskipum, en dýraverndunarsamtökin hafa reynt
að fá lögfesta notkun sérstakra gripaflutningaskipa,
eins og þau líðkast í öðrum löndum, og flutninga-
llugvéla. í eitt skipti kom hingað velbúið danskt
gripaflutningaskip og tók hér hesta, og í annað
skipti flutti flugvél íslenzk hross til Ameríku, en sú
yfirmenn og hásetar á m/s Lagarjossi, unnið sig ör-
rnagna við að vernda hesta, sem út voru fluttir, frá
framtakssemi kom ekki af góðu, því nokkru áður
höfðu ötulir og framtakssamir dýravinir, sem voru
limlestingum og dauða. Skipstjóri breytti jafnvel
nm siglingaleið vegna hestanna, en þrátt fyrir alla
þessa lofsverðu umhyggju voru hrossin að örmagn-
ast, þegar kom á ákvörðunarstað, og sum létu lífið!
IJað eru ekki mörg ár, síðan eitt af skipum Eim-
skipafélags íslands, sem var með hrossafarm, hreppti
óhagstætt veður, svo að hinar þröngu stíur liðuð-
ust í sundur og allt fór í kös og naglar og stoðir
skaðmeiddu dýrin. Þrátt fyrir þessar staðrevndir
tirðu forráðamenn stjórnar Dýraverndunarsam-
bands íslands fyrir aðkasti af hendi Óttars Möllers
ltleðslustjóra hjá Eimskipafélaginu vorið 1961 fyr-
tr afskiptasemi sína af útflutningi hrossa.
Frásögn yðar, lierra alþingismaður og ritstjóri, af
viðleitni sjómannanna til að láta dýrunum líða vel
er ekki ýkt. Stjórn D.í. hefur um störf þeirra mörg
tlæmi, og fengju þeir að ráða, væru hestar aldrei
fluttir með skipurn Eimskipafélags íslands, hvorki
a þiljum né í lestum. Þar um ráða aðrir.
Það bætir lítt þetta ófremdarástand eða tryggir
öruggan flutning og góða líðan dýranna, þó að ég
veyni að bæta málstað dýraverndarsamtakanna með
þessu skrifi. En þetta er rifjað upp við yður til
þess að sýna einu sinni enn, hve augu, eyru og
dýraverndarinn
skilningur allt of rnargra ráðamanna hafa verið
lokuð. Nú hefur einn ágætur alþingismaður og
ritstjóri séð með eigin augum, hve ástandið er bág-
borið með tilliti til flutnings hrossa milli landa —
og það um hdsumar! Þér hafið verið sjónarvottur,
— og reynist áreiðanlega dýrmætur sjónarvottur að
framferði, sem ritstjóri Dýraverndarans hefur lýst í
mörgurn snjöllum greinum. Hyggjum nú nánar að
atriðum í frásögn yðar af Goðafoss-ferðinni.
Hneppa verður hrossin í bása, svo að þau ekki
leggist. Standa verða þau í níu sólarhringa. Veður
var svo óhagstætt, að ágjöf lenti á hrossunum — og
þetta var ferð urn liæsta sumartímann. Skipsmenn
unnu að því að tjalda yfir hrossin og spöruðu til
þess hvorki tíma né fyrirhöfn, að dýrunum mætti
líða vel. Þeirra var ekki sökin, þótt líðan hestanna
yrði ekki betri en raun bar vitni. Svo tók löndun við
í erlendum höfnurn og flutningur. Barin þungum
svipum voru dýrin hrakin áfram upp í flutninga-
tækin — sunr dýrin með bindi fyrir augum. „Bænd-
ur myndu ekki selja hesta til útflutnings, ef þeir
gerðu sér fulla grein fyrir, hve örðugir og ómann-
úðlegir Jressir flutningar eru,“ segið Jrér. Ég Jrakka
kærlega bersögli yðar. Það er einmitt Jretta: að flutn-
ingarnir séu örðugir og ómannúðlegir, sem allt of
margir gera sér enga skynsamlega hugmynd um. Það
skilja fyrst og fremst sjómennirnir, sem Jrekkja sjó-
ferðir um úthöfin.
Það er ekki nema eðlilegt, að bændur leitist við
að koma hrossaeign sinni í verð, en Jreir verða að
gerast liðsmenn þeirra manna, sem berjast fyrir því
að gera flutning hrossa mannúðlegri og hrossunum
léttbærari. Samtök bændanna, Búnaðarfélag íslands,
verður að leggjast á sveif með okkur dýraverndunar-
mönnum, sem höfum bent á Jrað hvað eftir annað,
að auðvelt sé að afla gripaflutningaskipa til hrossa-
flutninganna, skipa, sem dýrin geta gengið um borð
í niður á 1., 2. og 3. þilfar á góða bása, Jrar sem er
fóðurgangur og brynningartæki — og síðast en ekki
sízt: loftblástur um allar vistarverur dýranna, —
skipa, sem eru ekki bundin við nauma áætlun og
geta þess vegna dregið úr liraða í vondu sjólagi, já,
ekki aðeins geta það, heldur eiga að gera Jrað og
gera Jrað.. . Notkun flugvéla kemur einnig til
greina.
Þessi flutningatæki, sérstök, Jrar til innréttuð
gripaflutningaskip og flugvélar, sem eru einnig
innréttaðar samkvæmt því, sem bezt hentar, þarf að
67