Dýraverndarinn - 01.11.1962, Blaðsíða 8

kettlinga, sem sumir tieyja úr hungri — aðrir kom-
ast upp og eiga sitt flækings- og eymdarlíf við að
stríða. Þá er og títt, að fólk, sem fer í sumar-
bústað, fær sér kettling handa börnunum. En svo
er kettlingurinn látinn verða að villiketti, þegar
fjölskyldan flytur í íbúð sína í borginni!
Tökum svo dæmi af veiðimönnunum. Sumir
þeirra fara af stað með haglabyssu. Þeir sjá stóran
rjúpnahóp og skjóta í hópinn. Þeir dauðskjóta
tvær rjúpur, vængbrjóta aðrar tvær, elta þær uppi
og snúa þær úr hálsliðnum. En fjórar fljúga með
högl í liálsi eða búk, og þeirra bíður kvalafullur
dauði. Erlendis er víða bannað að skjóta fugla með
haglabyssu, og það liggja háar sektir við, ef veiði-
menn nota önnur skotvopn til fuglaveiða en riffil.
3.
Þið btirn og unglingar, sem lesið þessa grein, lát-
ið ekki tómlæti og hugsunarleysi hinna fullorðnu
hafa áhrif á ykkur. Hvetjið heldur J>á eldri til að
fara vel með skepnurnar, hvort sem J>ær eru tanul-
ar eða villtar. Hugsið út í, hve yndislegt er að
kynnast þeim og hve vel j>ær launa með tryggð og
vinfesti allt, sem Jteim er gott gert — líka, hve
J>ær sýna miklu meira gagn, ef vel er með J>ær farið.
Nú gengur velur í garð. Það harðnar í ári fyrir
fuglunum. Börn og unglingar í sveitinni eiga að
biðja feður sína að strá moðinu úr jötum skepn-
anna, sem eru aldar inni, út á fönnina og klakann.
í J>ví er gnægð matar handa fjölda fugla. Þeir eru
neyzlugrannir, Jturfa alls ekki mikið, hver einn. Og
börn og unglingar í bæjum og J)orpum: Stráið
korni fyrir snjótittlingana, kjöt- og fiskúrgangi fyr-
J)restina, — Jæim J)ykir J)að ágæt fæða, ef hún er
svo smágerr að Jseir geti á henni unnið.
Það göfgar J)jóðina að sinna dýrunum sem mest,
hirða húsdýrin vel og forðast að sýna nokkurri
skepnu tómlæti. Ef J)ið temjið ykkur þetta, munuð
J)ið verða betri og göfugri og sælli menn, hugsun-
arsamari um allt, sem ykkur ber um að hugsa, skiln
ingsríkari gagnvart ykkar nánustu og gagnvart öll-
um, sem J)ið eigið samskipti við.
*
Dýralífið á Refaeyju
Komið er út síðara bindið af ævisögu Kristínar Helga-
dóttur Kristjánsson frá Skarðshömrum í Norðurárdal.
Það heitir Margt býr i þokutini. í fyrra birti Dýravernd-
arinn kafla úr fyrra bindinu, Það er engin þörj að kvarta.
Nú hefur ritstjóri Dýraverndarans fengið leyfi útgefanda
til að birta kafla úr því síðara, J)ar sem Kristin segir frá
dýralífinu á Refaeyju í Winnipegvatni, en J)ar var hún
ráðskona — eða fanggæzla — eins og Vestfirðingar segja —
hjá mönnum, sem voru J)ar í veri, veiddu fisk í vatninu.
Gullna engið var skip, sem fór um vatnið, flutti fólk og
vörur, meðal annars fiskinn frá veiðimönnunum. Ein-
mitt margir íslendingar, sem hafa flutt til Ameríku, og
menn af íslenzku foreldri, fæddir vestra, hafa stundað
veiði í hinum mörgu og stóru vötnum. — Ritstj.
FUGLAR, REFIR OG ÍKORNAR.
Morguninn eftir var lagt a£ stað á Gullna eng-
inu, og nú var ferðin ekki lengri en svo, að áður en
kvöld var komið, höfðu þau sjö, sem hafa skyldu
bækistöð á Refaeyju, hreiðrað J)ar um sig.
Það var eins og Lárus liafði sagt: Kristínu var
hægðarleikur að leysa af hendi J)au störf, sem á
henni hvíldu Jtarna í verinu, — dvölin J>ar var henni
beinlínis hvíld. Þarna ríkti lengstum friður og ró,
og Kristín undi sér með afbrigðum vel. Eyjan er
á að gizka tveir kílómetrar á lengd og breiddin hálfu
minni. Hún er öldótt og vaxin fallegum og J)roska-
legum skógi. Húsin standa í rjóðri við litla vík, en
utan við hið tiltölulega þriinga athafnasvæði fiski-
mannanna er náttúran ósnortin, og eigendur
stöðvarinnar leyfa J>ar hvorki dráp fugla né fer-
íætlinga. Fuglalíf var fjölskrúðugt, og fuglarnir
voru mjög spakir. Sumir komu jafnvel heim á pall-
inn, sem var utan við eldhúsdyrnar, og tíndu þar
mola, sem Kristín ætlaði J)eim. Á hverjum rnorgni
vaknaði hún við fuglasöng, og J)egar hún kom út,
sá hún, að J)að var krökkt af fuglum í limi trjánna
í skógarjaðrinum. Af ferfætlingum voru þarna
rauðir relir, íkornar, hagamýs og bjórar. Refurinn
rauði er kunnur að J)ví, hve var hann er um sig,
slægur og brellinn, en þarna var hann furðii spak-
ur, lá við, að hann mætti heita mannelskur, J)ví
J)ótt hann hyrfi skyndilega í runna eða holu, J)egar
hann hafði orðið var við Kristínu, leið ekki á löngu,
DÝRAVERNI) ARINN