Dýraverndarinn - 01.11.1962, Blaðsíða 12

FræSsla um Iiúsclýr
í sænskum skólum
Þess hefur aður verið getið hér í blaðinu, að
íræðsla um dýravernd og þau lög og þær reglur,
sem um hana gilda, er orðin lögboðin í sænskum
barnaskólum. En Svíar láta ekki þetta nægja.
Það er alkunna, jalnvel hér á landi, að þeim
börnum fækkar óðum í bæjunum, sem komast í
nokkra snertingu við dýrin. Bæirnir verða stærri og
íjölmennari með liverju árinu sem líður, og þess
er engin kostur, jafnvel ekki hér á íslandi, að
koma öllum börnum í sveit. Og þess eru orðin
dæmi, að íslenzk biirn, sem orðin eru stálpuð, haf'a
aldrei séð kú eða kind og fjölmörg aldrei komi/.t
í náin kynni við neina skepnu. Svona er þetta
einnig í Svíþjóð — aðeins miklu víðar en hér. Og
þessu una Svíar ekki. Þeir fara með hópa af skóla-
biirnum þangað, sem liægt er að sýna þeim kind-
ur, kýr og hesta. Á myndinni, sem þið sjáið hérna,
er verið að sýna þeim kindur, og ein er handsömuð
og hún athuguð alveg sérstaklega. Um leið er svo
rit'jað upp, hvaða not eru að kindinni og liver
vernd henni er veitt í lögum og reglugerðum. Það
er líka farið með hund eða kött, jainvel kind —
daga, og hafði Kristín mikla skemmtun af honum.
Hann sat ofast á daginn á þaki verbúðarinnar, en
á burst hraðfrystihússins að nóttunni. Hann varð
vinsæll hjá fiskimönnunum, enda sóttist hann ekk-
ert eftir fiskinum, sem þeir öfluðu. Hann kaus held-
ur soðnar eða steiktar matarleifar.
Eitt eldhúsáhaldið var járnkrókur með alllöngu
skafti. Var skaftið rautt með hvítum röndum.
Kristín notaði þennan krók, þegar hún tók lok af
brennheitum pottum. Einu sinni sem oftar fór hún
út á dyrapallinn með pott. í ógáti tók hún með sér
krókinn, og Iagði hún hann frá sér á pallinn.
Skyndilega var krummi þar kominn, þreif krókinn
í gogginn og flaug með hann upp í tré, sem stóð þar
skammt frá, sem eikin fagra hafði staðið. Kristín
jjóttist ekki mega missa krókinn, og hélt hún af
stað í áttina til trésins, og síðan tók hún að sneypa
krumma, sagði á íslenzku:
inn í skólastofur, og þar er svo sagt Jjað, sem segja
þarf. Síðan eru börnin látin gera teikningar af dýr-
unum og segja frá ]jví, sem jjau muna um þau.
Eins og nú er orðið ástatt hér á landi, er íyllsta
þörf á jjví, að við tökum upp í skólum fræðslu
um dýravernd — og sums staðar einnig á hinu, að
börnum séu sýnd húsdýrin. Þá væri og rík ástæða
til að farið væri með börnin út í náttúruna og jreim
kennt að jjekkja fugla og huga að háttum Jieirra.
„Þú ert pörupiltur að taka frá mér krókinn.
Sneypstu til að skila honum!"
En krummi lét eins og ekkert væri. Þá brá Kristín
fyrir sig enskunni:
„You are a bad boy. Shame yoy — and bring it
back!“
Og jjað var — svo sem stendur í kvæðinu — eins
og blessuð skepnan skildi. Krummi kom reyndar og
sleppti króknum í grasið framan við tærnar á Krist-
ínu. Svo settist hann og hoppaði, krunkaði, líkt og
hann væri að segja:
„]æja, var ég nú ekki Jjægur? Vonandi virðirðu
Jjað við mig og hyglar mér eitthvað?"
Ójú, Kristín gaf honum aukabita, og bæði voru
harðánægð.
Næsta morgun var hann horfinn, og hann kom
ekki aftur, hver sem orðið hafa örlög hans.
76
DÝRAV E R N DARINN