Dýraverndarinn - 01.05.1965, Blaðsíða 3

t
fyrrverandi
kaupmaður
og
skrifstofustjóri
Eins og getið var í síðasta blaði lézt hér í Reykja-
vík 26. marz s.l. Ólafur Ólafsson, sem lengst allra var
gjaldkeri Dýraverndunarfélags íslands og tók við
því starfi, þegar fjárhagur félagsins mun hafa verið
einna örðugastur, pótt sjaldan liafi hann raunar
staðið með blóma.
Ólafur fæddist í Hafnarfirði 2. febrúar 1883, og
var því 82 ára, þegar hann lézt. Hann fluttist á unga
aldri til Reykjavíkur og dvaldi hér síðan til æviloka.
Honum varð ungum vel til um vinnu, því að liann
var mjög reglusamur og húsbóndahollur. Hann tók
snemma að stunda verzlunarstörf og var mörg ár í
þjónustu Sturlubræðra og síðan ráðsmaður Franska
spítalans, en kom sér svo upp kolaverzlun, sem hann
rak í tvo áratugi. Seinustu starfsár sín var hann
skrifstofustjóri Sjálfstæðisflokksins við mikinn og
góðan orðstír.
Ólafur liafði snemma áhuga á almennum málum,
var í Sjálfstæðisflokknum gamla og var liarður bar
áttumaður hans í kosningum. Hann var og trúmaður
og víðsýnn í þeim efnum, hafði yndi af söng og
hljómlist og starfaði í Lúðrasveit Reykjavíkur. Og
loks: Hann varð mjög snemma virkur felagi í Dýra-
verndunarfélagi íslands og var einlægur vinur dýr-
anna, enda ekki hálfur í neinu. Fuglalífið á Reykja-
víkurtjörn var honum sannur unaður, og aldrei
þreyttist hann á að ámálga það, að sem bezt yrði að
því að hlúa og gera það sem fjölbreyttast og ánægju-
legast bæjarbúum — og þá einkum börnum og ung-
lingum. Eins og áður getur, var hann í rúm 20 ár
gjaldkeri Dýraverndunarfélags íslands, og var liann
með afbrigðum samvizkusamur og áhugasamur um
fjárreiður þess og framtíð.
Ólafur var kvæntur Súsönnu Hansen. Þau áttu
ekki því láni að fagna að eignast barn, en þeir, sem
þekktu til á lieimili þeirra, segja, að þau hafi verið
ntjög nánir félagar og hjc'maband þeirra ávallt svo
sem bezt getur orðið. Seinustu árin var Ólafur ekkju-
maður og heilsan þrotin, en bjartar minningar og
heit og einlæg guðstrú voru honum óþrotlegur styrk-
ur — rneðan liann til sín vissi.
Það er gott að fara af þessum heimi með það eítir-
mæli, að hafa ungur bundið trúnað við margt það
bezta hjá samtíð sinni og hafa því alclrei brugðizt
allt til banastundar í hárri elli.
Guðm. Gíslason Hagalín.
fyrir stjórn B. í., og á fundi 23. nóv. s. I. féllst hún
á þær og íól Pétri Ottesen, fyrrverandi alþingis-
mnani, að athuga, ásamt veiðistjóra, nokkur fram-
kvæmdaatriði.
Að þeirri athugun lokinni, sendi stjórn B.í.til-
lögur veiðistjóra í frumvarpsformi til Landbúnaðar-
ráðuneytisins, ásamt greinargerð, sent veiðistjóri
hafði samið. Ráðuneytið sendi þessi plögg til Fugla-
friðunarnefndar og óskaði umsagnar hennar. Hún
svaraði með rækilegri álitsgerð Agnars Ingólfssonar
náttúrufræðings um málið í heild, en Agnar helur
undanfarið unnið að rannsókn á íslenzkum mávum
og hefur aflað sér mjög mikillar þekkingar á öllum
lifnaðarháttum þeirra, og vísaði nefndin ennfremur
til tillögu sinnar um breytingu á 22. grein gildandi
laga um fuglaveiðar og fuglafriðun, en sú breyting
er þannig orðuð:
„Ekki má nota eitur til að tortíma fuglum, og
sömuleiðis skal óheimilt að greiða verðlaun fyrir
eyðingu þeirra. Að fengnum tillögum Fuglafriðunar-
nefndar getur ráðherra með reglugerð veitt undan-
þágu frá ákvæðum þessarar greinar, að því er varð-
ar notkun eiturs eða svæfandi lyfja í sambandi við
eyðingu tiltekinna tegunda, svo sem svartbaks, hrafns
og kjóa.“
Tillagan er studd þeim rökum, sent fram koma
DÝRAVERNDARINN
35