Dýraverndarinn - 01.07.1965, Blaðsíða 9

MínkaírumvarpiS
út á vatn, verði þær fyrir styggð, er miklurn erfið-
leikum bundið að reka flugvana grágæsir í netgirð-
ingar eins og heiðagæsir. Önnur aðferð er sú að
elta flugvana gæsir á vélbát og skjóta þær. Þessi að-
ferð er fremur ógeðfelld og myndi auk þess brjóta
i bág við anda alþjóðasamþykktar um verndun
fugla, sem ísland hefur fullgilt. Það er mjög senni-
legt að almenningsálitið, bæði á íslandi og erlendis,
snerist mjög öndvert gegn báðum þessum aðferð-
um, yrði þeint beitt.
5. Eitrun. Það liggur í augum uppi, að ekki er
unnt að nota strychnin og arsenik til að fækka gæs-
um, þar sem gæsirnar nærast á sams konar fæðtt og
búfénaður. Frenmr kæmi til greina notkun svæf-
andi lyfja eins og chloralose. Enn er lítið vitað um
áhrif þessara lyfja á gæsir (og raunar margar aðrar
lífverur), og yrðu rannsóknir að fara fram, áður
en til.greina kænti að hefja almenna notkun þeirra.
Varnarrábstafanir.
1. Hljóðfœlur. A því leikur enginn vafi, að hægt
er að fæla burt gæsahóp um stundarsakir með því
að skjóta eina gæs úr hópnum eða svo. En halda
verður áfram að skjóta í nokkra daga eða vikur,
annars koma gæsirnar brátt aftur. Einkum er eríitt
að eiga við gæsirnar snemma vors og seint á hausti,
þegar þær eru á ferð og flugi. Er þá illmögulegt
að kenna gæsunum að forðast ákveðin svæði, þar
sem sífellt er við nýjar gæsir að eiga. Ef árangur á
að nást, yrði skotmaður að vera stöðugt á svæðinu
Minkafrumvarpið fór gegnum aðra deild Alþing-
is, en var síðan svæft. Þó mun hafa verið meirihluti
á þingi fyrir samþykkt þess, ef til úrslita hefði komið.
En ýmsir fróðir menn um dýralíf lögðu á móti því
— og Fuglafriðunarnefnd, Náttúrufræðafélagið og
Fuglaverndunarfélagið mótmæltu samþykkt Jæss.
Nú verður málið athugað vandlega, og er það nú
komið á það stig, að ekki er hætt við, að neins kon-
ar óðagot ráði um úrslit þess á annan hvorn veg-
inn.
Égfy rir mitt leyti lít þannig á, að ef minkagarð-
arnir væru fáir, en stórir og ekki dreifðir út um allt
og í ýmissa höndum, væri hægt að ganga örugglega
frá þeim og hafa með þeim ftdlnægjandi eftirlit, og
byggi ég á nokkurra ára reynslu í þessu efni, Jsar eð
ég var hluthafi í minkabúi á árunum 1938—44. En
Jtað er sitthvað, sent athuga ber í Jaessum efnum, —
og meira að segja frá fjárhagshliðinni. Sá árangur,
sem nágrannaþjóðir okkar hafa náð í minkarækt,
hefur kostað miklar vísindalegar rannsóknir og til-
raunir — og hann næst ekki á mjög skömmum tíma.
Þó er þetta ekki ýkjafráfælandi. En annað veigamik-
ið atriði kemur til greina. Það er þetta: Hve lengi
verða minkapelsarnir í tízku? Kemur ekki upp ein-
hver önnur tízka, áður en varir, þar eð þessi hefur
nú haldizt lengur en títt er um tizkufyrirbrigði?
. . . Um þetta atriði verður ekkert fullyrt — en undir
Jjví er komið, hvort minkarækt yrði veridegt gróða-
fyrirtæki og mikill gjaldeyrisauki i framtíðinni.
Guðmundur Giskison Hagalin.
Jrað tímabil, sem vænta má tjóns. Auk þessa er alls
ekki auðvelt að skjóta gæsir, jafntel á vorin, og er
auðsætt, að J:>að svarar alls ekki kostnaði að beita
Jjessari aðferð. Gæsir hræðast hvers konar hávaða,
sem þær eiga ekki að venjast. Af hinum svonefndu
hljóðfælum eru hvellbyssur árangursríkastar. Gló-
bus h.f. hefur flutt þessar hvellbyssur inn, og er
verð Jæirra um 3200 kr. Hvellbysssur þessar eru
DÝRAVERNDARINN
59