Dýraverndarinn - 01.12.1965, Blaðsíða 16

maður sinnar samtíðar, Albert Schweitzer. Um hann
liefur biskup íslands, herra Sigurbjörn Einarsson,
skrifað merka bók. Þar segir svo meðal annars:
„Ofætlun er það, segir Schweitzer, að reyna að
brjóta tilveruna til ntergjar. Það tjóar ekki að ætla
mannlegri hugsun slíkt. En þar með er ekki sagt,
að hugsunin eigi að gefast upp. Hún á að vera
leiðarljós svo langt, sem hún hrekkur, og hjálpa oss
til að taka rétta afstöðu til tilverunnar i samræmi
við það, sem skynsemi og samvizka býður. Tilveran
birtist manninum sem lífsvilji. Sá, sent hugleiðir
hið dularfulla santband milli lífsins í sjálfum sér
og í kringum sig, hlýtur að kenna lotningar. Og
finnur hann ekki um leið, að honum ber að hafa
sömu afstöðu til alls, sem lifir, og hann hefur til
sjálfs sín? Allt, sem lifir, finnur til, eins og vér,
vill lifa eins og vér. Skylda vor er að hjálpa öllu
lífi, sem vér komumst i færi við, Sá, sem nernur
þá köllun, gerir sér erfiðara fyrir en hinn, sem lifir
fyrir sjálfan sig, en hann finnur jafnframt þá ham-
ingju, sem hann getur öðlazt mesta. Hugtakið „lotn-
ing fyrir lífinu“ hefur öll skilyrði, segir Schweitzer,
til að vera grundvöllur einfaldrar lífsskoðunar, sem
allir geta skilið, en er um leið í samræmi við kröfur
rökrænnar hugsunar og samkvæmt kærleikskenningu
Jesú.“
Svo segir í bók herra biskupsins. En nt'i skulum
við minnast sköpupnarsögunnar, sem í suntra aug-
um er bókstaflegur sannleiki, en í annarra raunsönn
dæmisaga. Þar stendur skrifað:
„Og Guð skapaði manninn eftir sinni mynd, hann
skapaði hann eftir Guðs mynd; hann skapaði þau
karl og konu. Og Guð blessaði þau, og Guð sagði
við þau: Verið frjósöm, margfaldist og uppfyllið
jörðina og gerið ykkur hana undirgefna, og drottn-
ið yfir fiskum sjávarins og fuglum loftsins og yfir
öllum dýrunr, sem hrærast á jörðunni. Og Guð
sagði: Sjá, ég gef ykkur alls konar sáðberandi jurtir
á allri jörðunni, og alls konar tré, sem bera ávöxtu
með sæði í, — það sé ykkur til fæðu. Og öllum
villidýrum og öllum fuglum loftsins og öllum skrið-
kvikindum á jörðunni, öllu því, sem hefur lifandi
sál, geí ég öll grös og jurtir til læðu ...“
í sköpunarsögunni er þá ekki aðeins sagt, að
meiinirnir hafi sál, heldur lika dýrin. Og hvort
mundi þá ekki sá maður standa á frekar lágu þroska-
stigi, sem ekki „hugleiðir hið dularfulla samband
Vert til eftirbreytsii
í ísleíiakwm skólum
/F.skulýðssam band dýravina er deild í Dýravernd-
unarfélagi Danmerkur. í sambandinu eru full 40
þúsund danskra barna og unglinga á skólaaldri.
Öllum þessum börnum og unglingum hafa verið
afhentir miðar, sem þau líma innan á spjöldin á
öllum sínum námsbókum. Á jressa miða er prentað:
1. „Mundu, að dýrin eru lifandi verur, sem skylt
er að koma fram við sem meðsystkini.
2. Mundu, að það er skylcla okkar að koma í veg
fyrir illa meðferð á dýrum.
3. Mundu, að um leið og menn eignast dýr, taka
jteir á sig ábyrgð á jæim og skyldu til að fara
vel með Jrau.
4. Mundu, að hirðu- og hugsunarleysi getur vald-
ið illri meðierð á dýrum.
5. Mundu, að hver einasti maður er skyldur til
að hjálpa dýrum, sem eru í nauðurn stödd, eru
veik eða hafa orðið fyrir slysi.“
Öll börn, sem gerast félagar í sambandsfélagi,
heita því hátíðlega, að vera dýrunum góð og veita
Jreinr vernd eítir beztu getu.
Svona félög ættu að vera í öllum skólum hér á
íslandi, og víst væri vel til fallið, að miðar, hlið-
stæðir Jreim, sem límdir eru í skólabækur hinna
dönsku barna, væru afhentir íslenzkum skólabörn-
um, hvort senr dýraverndunarfélag væri í skólanum
eða ekki? Slík hreyfing var hér áður í skólum í
Reykjavík, og nú er verið að stofna til félagshópa
til athugunar á íslenzku fuglalífi. Væri ekki vel við
liæfi að gera hlutverk Jseirrar starfsemi víðtækara?
milli lífsins í sjálfum sér og í kringum sig“ og kenni
lotningar gagnvart hinu mikla undri?
Væri svo ekki íslenzkri kirkju fyllilega samboðið,
að fara að dæmi ýmissa annarra kirkna og helga
dýrunum einn sunnudag á árinu — gera hann að
sönnum hátíðis- og heilladegi?
82
DÝRAVERNDARINN