Dýraverndarinn - 01.12.1965, Blaðsíða 26

Hann atlar að kaupa kú, )iann Villi viðutan. Hann er nú ekki beinlinis spekingur, og það hefur Jónatan bóndi
talið reynandi að nota sér. Hann raðar mjólkurhyrnum á bálkinn aftan við kúna og segir:
„Verðið er 2500 krónum hœrra fyrir það, að hún Mjöll mjólkar eliki rennandi mjólk, heldur mjólk í hyrn-
um, sem eru sizt lakari en hyrnurnar hjá Samsölunni.“
og gjammi. Nú gekk tófan fram á suðurbrún skers-
ins — og hvað? Hún skreið niður í sjóinn og lagðist
til sunds, synti fram með skerinu og svo nærri því,
að jafnvel maður, sem þar hefði staðið uppréttur,
hefði ekki séð hana. Og áfram hélt hún, unz hún
var komin fram fyrir skerið. Þar skreið hún upp og
fór sér afar hægt.
En allt í einu kom styggð að æðarfuglunum,
hvort sem hún hefur nú styggt þá viljandi eða ekki,
en víst er um það, að þeir leituðu ekki út af sker-
inu til hliðanna, en fleygðust beint í flasið á tælu.
Það sá ekki í hana fyrir fugli, en eftir svo sem
augnablik sá ég hana standa þarna með baksandi
æðarbiika í trantinum. Hún hélt um hálsinn á hon-
um, og nú lagði hún á hann báðar frarnlappirnar.
Svo hætti hann þá að hreyfast. Nokkrum augna-
blikum síðar labbaði hún með blikann upp skerið.
I-fausinn á lronum stóð út úr hægra kjaftvikinu á
henni, hálsinn lá í boga aftur á bóginn og skrokk-
urinn hvíldi á herðakambinum, en stél og lappir
dingluðu niður með henni hægra megin. Ég ógnaði
Skrámi, sem var staðinn upp og sperrti eyrun, og
ég gekk hljóðlega inn í Sjónarhólsurðirnar. Mér
fannst tófan eiga fyrir því að fá að vera í friði með
þessa björg, sem hún var að draga í bú. Hún var
sannarlega ekki öfundsverð af því að bera þennan
stóra og þunga fugl til bústaðar síns. Að næsta greni,
sem mér var kunugt um, var að minnsta kosti liálf-
tíma gangur, og leiðin öll á brekkuna, en ég þóttist
viss um, að hún ætti þar ekki heima, heldur enn
lengra í burtu, — annars hefði ég verið búinn að
verða hennar var fyrr á vorinu.
92
DÝRAVERNDARINN