Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1956, Blaðsíða 72

70
ekki leiguna fyrr en 25. júlí og þá með þeim hætti, að hann sendi
Árna víxil að upphæð kr. 1620,00, og lét þau boð fylgja, að víxill-
inn ætti að vera greiðsla á leigunni. Lét Ámi það gott heita og lét
sendisvein Bjarna fá kvittun fyrir greiðslu júní og júlíleigu. Víxill-
inn var samþykktur af Bjarna til greiðslu 25. sept. 1955, en útgef-
andinn var Jón nokkur Jónsson, og hafði hann framselt víxilinn
eyðuframsali.
Hinn 22. sept. var Bjarni úrskurðaður gjaldþrota, og er víxillinn
var ekki greiddur á gjalddaga, stefndi Árni Jóni til greiðslu. I mál-
inu bar Jón það fyrir sig, að hann væri ólögráða, enda var hann
aðeins 20 ára. Jafnframt því sem Árni höfðaði málið gegn Jóni,
krafðist hann, sem forgangskröfu úr búi Bjarna, leigunnar fyrir
júní og júlí og gat þess jafnframt, að málið gegn Jóni væri dómtekið
og búið gæti sín vegna nýtt hinn væntanlega dóm á hvern þann hátt,
er það vildi. Ennfremur krafðist Árni leigu til 14. maí 1956 sem for-
gangskröfu.
Auk krafna Árna kom fram í búinu: Krafa frá Sigurði nokkrum
Sigurðssyni, er átti dómskuld á hendur Bjarna, að upphæð kr. 10,-
000,00. Hafði mál verið höfðað út af skuld þessari hinn 10. maí 1955
og dómur gengið 10. júní s. á. Fjárnám hafði Sigurður fengið gert
15. júlí í ísskáp, rafmagnseldavél og þvottavél á heimili Bjama.
Búið mótmælti fjárnáminu og neitaði að afhenda Sigurði muni þessa.
En auk þess komu fram mótmæli úr öðrum áttum. Kona Bjarna hélt
því fram, að hún hefði keypt þvottavélina fyrir fé, sem hún sjálf
hefði aflað, m. a. með ígripavinnu utan húss, en að öðru leyti með
peningum, sem Bjarni hefði gefið henni smám saman, t. d. á jólum,
í sumargjöf, afmælisgjöf o. s. frv. Hún gat sýnt sparisjóðsbók, þar
sem um mörg undanfarin ár höfðu verið lagðar inn annað veifið
upphæðir frá 200—1000 kr., en annað veifið tekið út. Hún hafði og
kvittaðan reikning um þvottavélina og bar saman dagsetningu hans
og dagsetningu úttektar úr bókinni, er nam reikningsupphæðinni.
Reikningurinn var stílaður á Bjama. Eldavélina hafði Bjarni að vísu
greitt, en Árni skipstjóri taldi sig þó eiga hana, því að hvort tveggja
væri, að hún hefði verið sett í húsið í stað gasvélar, sem þar hefði
verið, og Bjarni ekki einu sinni skilað gasvélinni, og svo hitt, að
hún væri nú hluti af húsinu og eldri og yngri veðhafar í eigninni
teldu hana falla undir veð sitt. Undir þessa kröfu tóku veðhafarnir.
Loks kom það fram varðandi ísskápinn, að upphaflega hafði kunn-
ingi Bjarna, Gísli Gíslason, keypt skápinn af h/f X. með þeim nánari
skilmálum, að við afhendingu voru greiddar kr. 1000.00. Síðan skyldi
greiða 500 kr. á mánuði, unz greitt væri að fullu, enda áskildi h/f X.
sér eignarrétt á skápnum til þess tíma. Kaupverðið var kr. 5000,00.