Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1956, Blaðsíða 80

78
enda taldi hann sér fjárhagslega erfitt um kaup dýrra kjóla og eldri
veizlukjóla hennar duga, ef til kæmi. Helgu þótti þetta daufar undir-
tektir, en áfréð þó að panta sér tvo veizlukjóla hjá saumastofunni
ABC. Lagði hún ríkt á, að kjólamir yrðu tilbúnir fyrir konungs-
veizlumar. Var nú tekið til við að sauma kjólana, og þóttu þeir,
er til kom, takast vel, enda dýrir. Kostaði annar kr. 2900,00, en hinn
kr. 3200,00.
En nú varð reyndin sú, að þeim hjónum var aðeins boðið til há-
tíðarsýningar í Þjóðleikhúsinu, en enga veizlu, og voru þetta frú
Helgu hin mestu vonbrigði. Er hún varð þessa vísari, viku fyrir
hina fyrstu veizlu, tilkynnti hún ABC, að hún þyrfti ekki á kjólunum
að halda, en fékk þau svör, að annar þeirra væri tilbúinn og hinn að
mestu. Yrði því að sitja við það, sem komið var. Annar kjóllinn var
jafnframt sendur heim til frú Helgu, en hún var þá ekki heima.
Er hún kom heim skömmu síðar ásamt vinkonu sinni, sá hún kass-
ann, sem kjóllinn var í. Þær vinkonumar urðu nú forvitnar, tóku
kjólinn upp, og frú Helga mátaði hann. Er skemmst frá því að segja,
að þeim leizt svo vel á kjólinn, að frú Helga endursendi hann ekki
og notaði hann á leikhússýningunni.
Hinn kjóllinn kom litlu síðar, en frú Helga endursendi hann óséðan,
enda var þá Hallur, maður hennar, heima og aftók með öllu, að
tekið yrði við kjólnum. Hann krafðist þess og, að hinn kjóllinn yrði
endursendur og kvaðst aldrei mundu greiða þessar „flíkur, sem væru
rándýrar og hreinn óþarfi og lúxus“, eins og hann orðaði það. Frú
Helga hélt þó fyrri kjólnum, en er síðari kjóllinn var endursendur
með sendisveini ABC, varð sendisveininum það á að koma við á
æfingavelli knattspymumanna og staldra þar við um stund til þess
að horfa á. Skildi hann reiðhjól sitt eftir við girðingu vallarins. Hann
kom aftur eftir stutta stund, en þá var hjól og kjóll horfið og kom
aldrei fram.
Er þau hjónin, frú Helga og Hallur, voru í leikhúsinu, var kampa-
vín borið um í hléi. Nokkur þrengsli voru fyrir þjóna að komast
ferða sinna, enda urðu þeir og að hafa hraðar hendur. Bar það nú til,
að kampavínsglas valt af bakka, lenti á barmi frú Helgu og freyddi
kampavínið niður kjól hennar. Hún taldi sig svo illa fama af þess-
um ástæðum, að þau hjónin fóru heim, enda reyndist kjóllinn mjög
hafa látið á sjá, og þótt reynt væri að bæta um, tókst það ekki svo
að lag væri á. Þá var og ný tízka í aðsigi. Það varð því úr, að frú
Helga lét selja kjólinn í fomverzlun fyrir kr. 800,00, er forstöðu-
maður verzlunarinnar taldi hæfilegt verð, og var því áliti ekki
hnekkt.
Daginn eftir sýninguna skrifaði Hallur leikhússtjóminni bréf og