Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1956, Blaðsíða 97

95
ung árdegi Því hún er vináttan,
og einskis sakna. sem vísar oss boðleið skemmstu
Þó skín sama sól Sjálandi og Esju. til bræðrastranda.
Hrynur sama haf Svo nemist Norðurlönd
um Hornbjarg og Skaga. nýjum dögum.
Einn er og uppruni Enn skal áfram sótt
ætta vorra, að einu marki,
samur eins og særinn fram til fegurðar,
sá, er oss skilur. fram til mannvits, hærri hamingju
En svo er veglaus firð og heilli trúar.
sem vild sér kýs. Hví skyldum vér ella
Svo em gagnvegir sem girnist hugur. aldurs freista?
Því í mannshjartans —
myrkri býr Heyr vom hug,
hafið hyldýpsta himnadrottinn!
og hæsta stjarnan. Lít ljúfri sjón lönd vor og þjóðir.
Hvort skal þá eigi Kalla heill og frið
hugur ættþjóða yfir heimsbyggð alla.
fylgja þeirri stjörnu, Svo skal drottning hyllt,
sem stiklar djúpið? svo skal hilmi fagnað.
Við athöfnina söng dómkirkjukórinn undir stjórn dr. Páls
Isólfssonar nokkra kafla úr hátíðarljóðum frá komu Friðriks
konungs áttunda árið 1907 eftir Sveinbjöm Sveinbjömsson við
texta eftir Þorstein Gíslason. — Þorsteinn Hannesson ópem-
söngvari söng einsöng.