Alþýðumaðurinn - 17.02.1965, Blaðsíða 2

2
RITNEFND: STEINDÓR STEINDÓRSSON (ÁB.)( ALBERT SÖLVA-
SON, HREINN PÁLSSON OG GUÐMUNDUR HÁKONARSON —
ÚTGEFANDI: ALÞÝÐUFLOKKSFÉL. AKUREYRAR — AFGREIÐSLA
OG AUGLÝSINGAR: STRANDGÖTU 9, II. HÆÐ, SÍMI 11399
PRENTUN: PRENTSMIÐJA BJÖRNS JÓNSSONAR H.F. AKUREYRI
Horrœnt samstarf
Þrettánda þing Norðurlandaráðs var sett í Reykjavík sl.
laugardag og hefur staðið fram að þessu. Ekki verður því
neitað, að það eru nokkur tíðindi, þegar fremstu menn í
stjórnmálum á Norðurlöndum koma saman til skrafs og
ráðagerða, þótt ekki liafi samkomur þeirra úrslitaatkvæði
um gang málanna. Jafnvíst er það, að slíkar nmræður hafa
þegar haft margt gott í för með sér, og eiga vafalaust eftir
að marka dýpri spor í framtíðinni.
Stundum heyrum vér því fleygt, að hin svonefnda norræna
samvinna sé þýðingarlaus fyrir oss íslendinga, og þótt fag-
urt sé talað, þá séum við engu að síður olnbogabörnin, þegar
til framkvæmda kemur. Þetta er fullkominn misskiln-
ingur, og skaðvænlegur á marga lund. Vitanlega verður
það ætíð svo í samhúð þjóða, þótt skyldar séu, og vinsam-
legar liver annari, að komið geta upp deilumál eða hags-
munir þeirra rekisl á, svo að ekki verði unnt að ganga til
fulls til móts við annan aðila. En ef vér athugum sögu lið-
inna ára, þá má oss Ijóst vera, að margt höfum vér unnið
vegna þátttöku vorrar í samvinnu Norðuiianda. Og þegar
einstakir aðilar hafa gert tilraunir til að þrengja kosti
vorum, eins og t. d .SAS sl. ár, þá er jafnvíst, að það mál
leystist á farsællegan hátt fremur öllu öðru vegna þess
menningarlega og pólitíska samstarfs Norðuxiandanna, sem
vér erum aðilar að. Benda má einnig á ýmis atriði í gagn-
kværnum samningum, sem gerðir hafa verið og eru oss tví-
mælalaust til iiagshóta.
Sakir legu lands vors og sérstakra staðhátta megum vér
samt sem áður ekki vænta jafnmikilla hagsbóta á sviði at-
vinnu- og efnahagsmála í samvinnunni við Norðurlöndin
og í menningarmálum. Alliyglisverð voru ummæli Tage
Erlander forsætisráðherra Svía á fyrstu umræðu mótsins
ei hann lýsti þeirri skoðun Svía, að íslendingar væru ómiss-
andi menningaraðili í hópi Norðurlandanna. Og víst er um
það, að þeirri skoðun hefur stöðugt vaxið fylgi um Norður-
lönd, hversu miklu ísland hefur að rniðla þeirn, ekki síður
en þau geta nxiðlað oss.
Eitt þeirra mála, sem nú liggur fyrir Norðurlandaráði
er samræming í skólamálum landanna. Þar er um að ræða
atriði, sem vér ættum að veita fulla athygli, og fylgjast með
eftir því senx möguleikar eru. Það er að sönnu staðreynd,
að ólíkir staðhættir valda því, að ekki geta öll Norðurlönd
steypt skólakerfi sín algerlega í sama mótið. En svo margt
er sameiginlegt í menningu þeirra og viðhorfunx, að þau
geta fylgst að og lxaft margt sameiginlegt. Vér erum skemmst
komnir í skólamálum vorum, og höfum ekki haft aðstæður,
til að þreifa oss svo áfram, eins og gert Jiefur verið á Norð-
niiöndunum hinum, þess veglia er oss stórlegur vinningur
að fylgjast með því, sem þar er gert og samræma það stað-
Hvar eru akreinarmerkin?
Milljónatjónagreiðslur. Óskipulögð umferð.
Kunningi minn einn sagði ný-
lega við mig: Hvernig skyld.i
það annars vera með akreinar-
merkin sem komið var upp á
síðasta ári, en sjást nú yfirleitt
hvergi hér á götunum. — Ætli
það opinbera hafi gefist upp á
þeim, eða megum við vænta
þess, að þau verði endurnýjuð
einhverntíma á þessu ári, t. d.
þegar nógu mikið ökuslys hefur
hlotist, vegna þessarar ringul-
reiðar, og vekur framkvæmda-
andann.
— Eg ók bílnum mínum um
daginn, suður eftir Skipagötu,
ætlaði síðan upp Kaupvangs-
strætið og upp á „brekku“. Eins
og allir þekkja, eru, eða réttara
sagt voru, merktar þrjár ak-
reinar neðst í Kaupvangsstræt-
inu, sú syðsta fyrir þá, er aka
ætla til vinstri — suður Hafnar-
stræti, sú í miðið fyr.ir þá, er aka
vilja upp Kaupvangsstrætið og
sú ysta þegar ekið er til hægri
— út Hafnarstræti.
— Nú reyndi ég að aka sem
næst því sem mig minnti að
mið-akreinin væri. Vinstra meg-
in við mig ók önnur bifreið, svo
til samhliða, og gerði ég ráð
fyrir að hún myndi beygja inn
Hafnarstræti, — en viti menn,
þegar að horninu kom, gefur
bifreiðin stefnumerki — ekki
til vinstri eins og ég bjóst við,
heldur til hægri — eða þvert
jyrir ökustefnu mína, og ók þá
leið.
— Ég held ég hœli mér ekkert
sem ökumanni þótt ég segi, að
það var ekki þeim góða manni
að þakka að ekki varð árekstur
og stórtjón. Eitt tryggingarfé-
laganna hefði þá þurft að
„blæða“ á bílinn minn nýjum
framenda, og ef hinn hefur ver-
ið í „kasko“ þá líklega nýrri
hlið í hann.
Já, svo mörg voru þau orð.
Það ryfjast upp fyrir mér
þegar ég heyrði þetta, lestur þess
fróðleiks, sem tryggingarfélögin
gefa upp, að tjónabætur vegná
bifreiðaskemmda hafi numið,
hvorki meira né minna, en 110
millj. kr. á síðasta ári. Og þá
fór ég að hugsa um: Hvað mikill
hluti þessarra bóta hefur verið
greiddur vegna sv.ipaðra tilfella
og að framan greinir? Tilfella,
dæmigerðra fyrir óþroskaða
umferðarmenningu okkar og Jítt
skipulagt umferðarkerfi í þétt-
býli.
Eg lek því undir orð kunn-
ingja míns um akreiarmerkin.
Það getur verið stórhættulegt
þegar slíkar reglur hafa verið
settar og merktar — og svo
hverfa merkin einn góðan veður-
dag.
Flestir halda þó áfram að aka
eftir settum reglum, aðr.ir rugl-
ast í þeim, kannski af eðlilegum
ástæðum, en þeir eru lika til,
sem aldrei hlíta neinum reglum
eða bönnum, ef hægt er að kom-
ast hjá því á einfaldan hátt, án
sekta eða fjárútláta. Þetta getur
skapað slíka ógnarringulreið í
umferðinni, að enginn sér fyrir-
fram um afleiðingarnar. Það
sem bjargar okkur hérna ennþá,
Hið nýja vöruflutningaskip
H. f. Eimskipafélags Islands
liljóp af stokkunum 13. þ. m. við
hátíðlega athöfn í Alborg Værft
í Álaborg og var gefið nafnið
„Skógafoss“.
Viðstaddir voru af hálfu
Eimskipafélagsins Óttar Möller
forstjóri, Einar B. Guðmunds-
er að hraðinn í umferðinni er
enn ekki orðinn svo mikill, að
við ráðum ekki við hann. En
með aukinni þróun og bílafjölg-
un getur svo farið, að sú björg-
un sé ekki lengur fyrir hendi,
og hvar stöndum við þá?
Er ekki tími til lcominn að
fara að endurskoða umferðar-
lög og reglur og breyta þeim til
samræmis við þarfir bíla og
annarra hraðfara ökutækja.
Hestkerru- og hjólböruöldin er
liðin. Við Iifum á öld hraðans
og um leið tækninnar, og er-
lendis hefur þessi tækni verið
tekin í notkun fyrir umferð og
umferðaröryggi, þannig að jafn-
vel í stærstu borgum heims er
maður óhultari í umferðinni en
sumstaðar hér heima. Þar er
líka ríkt eftir því gengið, að all-
ar reglur séu haldnar, og þeim
óvægilega refsað, sem brjóta
umferðareglurnar.
En nóg um það. 110 milljón-
irnar sýna okkur svo ekki verð-
ur um villst, hvar við stöndum í
þessurn efnum, og að þegar í
stað verður að hefjast handa um
úrbætur, ef sú upphæð á ekki að
margfaldast á næstu árum.
son hrl. og Viggó E. Maack
skipaverkfræðingur og konur
þeirra. Einnig voru viðstödd
Stefán Jóhann Stefánsson am-
bassador og kona hans, og fleiri
gestir íslenzkir og danskir. Það
var frú Arnþrúður Möller, kona
Ottars Möller forstjóra Eim-
skipafélagsins, sem gaf skipinu
nafn.
M. s. „Skógafoss“ er opið
hlífðarþilfarsskip, 2670 D.W.
tonn að stærð. Lengd milli lóð-
lína verður 280’2” og breidd
44’3”. Aðalaflvél skipsins, smíð-
uð hjá Burmeister & Wain, verð
ur 3000 hestöfl. Ganghraði er
áætlaður 13,9 sjómílur.
Smíði skipsáns verður lokið í
maí n. k. og þá afhent Eimskipa-
félaginu.
Þegar verður hafist handa að
leggja kjölinn að systurskipi
m.s. „Skógafoss“, sem smíðað
verður í sömu skipasmíðastöð.
Áætlað er að smíði þess skips
verði lokið um næstu áramót.
háttum vorum. Má þar og minna á, að í ýmsu framhaldsnámi
er oss hagkvæmt, að leita til Norðurlandanna, en því aðeins
getum vér það með góðu móti, að vér högum undirbúningi
vorurn á svipaðan hátt og þar er gert. Og þó að Norðurlönd-
in séu smáþjóðir á heimsmælikvarðann, eru þau óumdeilan-
lega í fremstu röð menningarþjóða jarðarinnar, skólamál
þeirra viðurkennd með ágætum, og í sífelldri þróun og
framför. Vafasamt er, hvort nokkrum þjóðum er ljósara,
að mennt er máttur, og lifa fremur samkvæmt því. Þess
vegna væntum vér hins bezta af þeim umræsðum um skóla-
mál, sem verða á þingi þessu.
r
A fleira verður ekki minnst að sinni, en vonandi gefst
beti'a færi á því að þinglokum.
fSkógafoss' hleypur
af stokkunum