Alþýðumaðurinn - 19.08.1965, Síða 1
ALÞÝÐU
MADURINN
á íslenzkri æsku?
»SIeg:id a l>ráðlnn<< til þckktra
borgara á Akureyri ogr Riorin
fram spurningin;
Hafið þér trú
Er sjúkleiki plagar blaða-
mann, hlýtur liann að setja traust
sitt á símann, eða svo fór a. m.
k. fyr.ir mér. Annað mál er liitt,
að símahringingar að kvöldi er
ónæði á heimilum. Því skal
jrakka velvilja jreirra, er slegið
var á þráðinn til og svör þeirra
við spurningu minni. Hafið þér
trú á íslenzkri æsku?
JÓN G. SÓLNES,
bankastjóri, forseti bæjarstj. Ak.:
— Ég hef tröllatrú á æskunni.
Hún hefur aldrei verið betri,
fegurri né mannvænlegri.
Séra
PÉTUR SIGURGEIRSSON.
■— Eg treysti henni fulikom-
lega, og traust mitt hyggist á
þeim kynnum er ég hef haft af
ungu fólki í gegnum starf mitt.
Það er mjög frjótt og móttæki-
legt fyrir hinu góða, svo fremi
að það mæti skilning og velvilja
frá þeim eldri, og .þeir eldri eiga
vissulega að vera íorsjá æsk-
unnar í góðri breytni, ef svo er
þarf vissulega eigi að örvænta
um heill hinnar ungu kynslóðar.
ÓLAFUR JÓNSSON,
búnaðarróðunautur:
— Því skyldi maður van-
treysta íslenzkri æsku? Viðhorf
æskunnar hlýtur að breytast
með breytlum aðstæðum á
hverjum tíma, en það sem mér
finnst mest skorta á í dag, er
það að ungt fólk hefur ekki nógu
glögga siðgæðiskennd.
ÁRMANN HELGASON,
yfirkcnnari:
— Ég hef trú á íslenzkri
æsku. En ef maður lítur á að-
stæðurnar nú og áður, þá eru
þær mjög breyttar, tækifærin eru
meiri en áður og einnig freist-
ingarnar.
ALBERT SÖLVASON,
forstjóri:
— Já, alveg eindregið. Hvers
vegna? Vegna þess, að æskan er
jjróttmikil bæði andlega og lík-
amlega, og hefur hin ákjósanleg-
ustu skilyrði til að menntast og
mannast. En hún er óstýrilát
segja ýmsir. Alveg rétt, en ekki
verður það allt skrifað á hennar
reikning. Gatan sem hún fetar,
er hin sama og vér gengum, en
þá var brúnin, sem svo margir
hnjóta fram af nú tryggilega
girt, af aldagömlum aga og fjár-
hagslegri vangetu. Nú er öldin
önriur, lítt hamið frjálsræði og
flest æskufólk hefur mikil fjár-
ráð. Æskan í dag fær því að
reyna þann sannleika öðrum
kynslóðum fremur, að það þarf
sterk bein til að þola góða daga.
Fáum vér tveim mönnum, lista-
manni og klaufa, mótunarleir
eða marmara í hendur og segj-
um þeim að vinna úr því ákveð-
inn hlut, þá skilar listamaður-
inn listaverki, hinn óskapnaði.
Vér eigum í dag of fáa listamerm
í stéttum uppalenda, en of
marga af hinum. Þess geldur
æskan.
ERLINGUR DAVÍÐSSON,
ritsfjórf:
Kynstofn okkar er þrautseigur
og hertur í baráttu við eld og
ísa, hungúr og kulda, kynslóð
eftir kynslóð. Yngslu greinar
lians liafa vaxið við mildari
kjör, svo sem þær vitna sjálfar.
Þær hafa náð skjótari þroska en
áður þekktist.
Æskan hefur hlotið erfðir
kynstofns síns og setið við
nægtaborð. Hún er af ýmsum
talin of veikgeðja og lífsþyrst.
En ég er þess fullviss, að hún
mun þola fimbulvetur þegar á
reynir, svo traust er hún af arf-
leifð sinni. Með þeim orðum er
spurningunni: „Hafið þér trú á
íslenzkri æsku,“ játandi og hik-
laust svarað.
En enginn þarf að ganga þess
dulinn, að æska þessa lands
þreytir erfið próf. Það hefur
æskufólk að vísu ætíð gert, en
nú eru verkefnin að mörgu leyti
ný og ekkert gamalt til að styðj-
ast við. Foreldrarnir, sem nú er
miðaldra fólk, mættu nýjura
tíma véla, tækni, hraða og tæki-
færa í fögnuði og stikuðu stór-
um. Vera ma, að þeir hafi þá
gleymt einhverj u af hinum fornu
dyggðum uppeldismálanna og
þess geldur æskan nú. Sjúkar
greinar og jafnvel visnar bera
þeirri gleymsku vitni. En þegar
á heildina er litið, verðrir naum-
ast annað sagt en að æskan reyn-
ist vel og sé líkleg til að leysa
vel þau verkefni^er síðar verða
fyrir hana lögð. Hún mun nota
vel tækifæri hins nýja tíma, sem
eru fleiri en nokkur kynslóð
önnur hefur veitt íslenzkri æsku
— nota þau með hag frariitíðar-
innar fyrir augum.
ÞÓRARINN BJÖRNSSON
skólameistari:
Eg' hef trú á æskunni, þó að
hún láti nokkuð mikið eftir sér,
en er það ekki afleiðingin af
því, hvernig uppeldinu nú er
háttað? Peningarnir eru hættu-
lega miklir, er unglingarnir hafa
nú til ráðstöfunar. Peningarnir
veita möguleika og skapa tæki-
færi, og til að nota það, þarf
oft meiri þroska en eðlilegt er
að unglingar hafi. Þess vegna
geta of miklir möguleikar glap-
ið og tælt ungar sálir.
Að þessu leyti er erfiðara og
vandasamara að vera ungur nú
en áður fyrr, þá var visst að-
hald, svo að ekki var um ýkja
margt að velja, brautin oft mörk
uð, svo að ekki varð út af vikið.
Þetta voru oft harðir kostir, en
linu tökin nú eru ekki heldur
alltaf heppileg.
EIRÍKUR SIGURÐSSON,
skólostjóri:
Eg svara þessari spurningu
játandi. Eg hef trú á íslenzkri
æsku. Unga fólkið okkar er efni-
legt og hefur belri skilyrði til
menntunar en aðrar kynslóðir
hafa haft. En það er vandasamt
fyrir ungt fólk að velja og hafna,
því að um fleiri leiðir er nú að
ræða en áður hefur verið. Einn-
ig reynir meira á manndóm þess
varðandi skennntanalíf eins og
það tíðkast nú á dögum. Aðsókn
að skólum landsins sýnir það,
að íslenzk æska er námfús og
gefur það m. a. von um, að hún
verði vel undir það búin að taka
við af eldri kynslóðinni.
HÓLMFRÍÐUR
JÓNSDÓTTIR,
kennori:
Enginn efast um að efniviður
íslenzkrar æsku sé góður og því
er allt undir því koinið, hvernig
okkur tekst til að móta og ala
upp æskuna. Það eru foreldrarn
ir fyrst og fremst, sem bera á-
byrgð á uppeldi hennar og því
næst koma skólarnir og aðrir
uppalendur. Eg fullyrði, að við
getum eigi varið fjármunum
okkar betur en að hlynna að æsk
unni á allan liátt. Við verðum
líka að gera strangar kröfur til
okkar góðu æsku, bæði hvað
snertir hegðun og störf.
Alþýðumaðurinn þakkar svör
hinna góðu borgara, og svör
þeirra gefa vissulega tilefni til
umræðna þótt síðar verði.
En svörin auka vissulega bjart
sýni þeirra, er eigi viðurkenna
að æskan sé á glötunarbarmi.
Smárakvartettinní
í söngrför til Testfjarða
Smárakvartettinn leggur af
stað i söngför til Vestfjarða
þann 23. ágúst n.k.
Mun kvartettinn fyrst Syngja
í Miðfirði, en þaðan liggur leið
þeirra félaga að Tjarnarlundi í
Saurbæ, en næsti áfangastaður
verður Birkimelur á Barða-
strönd, síðan Patreksfjörður,
Bíldudalur, Þingeyri, Flateyri,
Suðureyri og Bolungarvík og
Isafjörður.
Einnig getur hugsast, að
skroppið verði á Snæfellsnes í
bakaleið.
Alþýðumaðurinn óskar hinum
vinsælu söngbræðrum fararheilla
og eigi er að efa það, að Vest-
firðingar muni taka þeim opnum
örmum.