Alþýðumaðurinn - 23.09.1965, Page 1

E P L I — APPELSÍNUR - BANANAR
VERZLUNIN BREKKA
ANNAST FERÐALAGIÐ.
EKKERT AUKAGJALD.
SÍMI 1-29-50
LÖND O G LEIÐIR. Sími 12940
Skipuleggjum ferðalög endui'gjaldslaust.
Fyrir hópa og einstaklinga
ALÞYÐUmAÐURINN

XXXV. árg. - Akureyri, fimmtudaginn 23. september 1965 - 34. tbl.
Og Iauf fallin í Davíðsgarði. — Ljósmynd. N. H.
FALLA STRÁ UM FIT OG HOLT, FÖLNAR BRÁ A TÖN-
UM. FJALLIÐ HÁA HREYKIR STOLT,
HÉLUGRÁUM BRÖNUM
ALÞÝÐUMAÐURINN vill leyfa sér að feta eigi algerlega í
troðnar slóðir annarra blaða. Eftir þá „dásamlegu“ útlitsbreyt-
ingu, er sannar að Kristján í POB hefir meistarahendur, og því
verður forsíða blaðsins nú aðeins hugleiðingar um haustið — og
•svipmyndir frá Akureyri.
1>ETTA eru að vísu engin stór-
tíðindi, í samanburði við sigð-
ina blóðugu, sem nú ógnar Asíu
og jafnvel heimsfriði öllum. En
því að blína aðeins á blóoregn,
er fellur og minnir á öfund, ill-
girni, hatur, hungur og blóði-
storkið lík í Viet Nam eða
Tndlandi. Við skulum heldur
nema hljóðlát fótspor hausts-
ins, er það án trumbu-
sláttar, nemur ríki og bregður
mildum höndum dauðans á
blómið er brosti við mér og þér
á júnídægri. Dauði haustsins
er ekki hnefahögg frá glottandi
staðreynd um eilífan dauða,
heldur fremur vissa um að sú
fegurð, er við litum augum á
liðnu vori, verði okkur aftur
gefin með nýju vori, svo fremi
að vitfirrtur Hitler kasti ei
helsprengju á heim allan.. —
Súlan hefir svift af sér þoku-
hjúpi, en er grá í vöngum, og
því skal yfirskrift þessara haust
þanka vera vísa eftir Þorkel
Vigni.
JÚ, það er líka úthellt blóði
hér á Akureyri þessa dagana.
Lömb, er báru grön að grænum
toppi á mildu maídægri, bíða í
klefa hinna dauðadæmdu í
Sláturhúsi KEA á Oddeyi’ar-
tanga. Lagðprúð og fagureyg
lömb frá Helgastöðum bíða
eftir dómi herra síns og eig-
enda og frá lokuðum dyrum
heyrast skothvellir og kunnug
mynd birtist mér, mynd af
spriklandi skrokk, mann með
hníf í hendi er sker á háls, fél-
aga frá vorinu er saug putta
manns og kannski sofnaði í
fangi smaladrengsins, þreytt af
sinni fyrstu göngu út í heim-
inn, er hló við spurulum lambs-
augum af fjárhúshlaði. Ég sé
gleði bóndans yfir velgengni og
láni speglast í augum Guðmund-
ar frá Helgastöðum, kunnugleg
mynd frá dögum bernskunnar,
þá er ég fann án orða að pabbi
og mamma höfðu sigrað kannski
til næsta mánaðar og því frest-
un á orðin að almennum mann-
Ungir og aldnir á leið um Hafnarstræti. — Ljósmynd: N. H.
Við fláningsborðið.
réttindum væri glatað t. d. að
kjósa öðlinginn og höfðingjann
Bernharð Stefánsson á þing og
þá einnig forðað mér og syst-
kinum mínum að vera seld á
uppboði lægstbjóðanda. En
þetta er út úr dúr og nú skal
þakka hlýtt liandíak Guðmund-
ar frá Helgasíöðum, ég finn í
því velvild bóndans, og þá jafn-
framt þar.n sar.nleika að vinn-
andi stéttir á íslandi eigi og beri
skylda til að vinna saman. En
þetta átti að vera hugleiðing
um haustið en ekki um stjórn-
mál, og við Níels Hansson kveðj-
um Siáturhús KEA, Guðmund
bónda á He’gastöðum og dilk-
ana hans, sem ég veit að þá er
þetta er ritað hafa kvatt lífið,
en úr eiiífri eilífð líta þeir
kannski nú sóley í Helgastaða-
túni eða smjörlauf í brekku í
skjólsælum hvammi fram til
Ejt af j arðar dala.
Það er ekið um bæinn, stað-
inn þann er hlýtur að verða
burðarásinn í norðlenzkri sókn
gegn alræði nesjanna við Faxa-
flóa (Góðir lesendur syðra þetta
er ekki í hatri sagt heldur
varpað fram í ljósi þeirrar stað-
reyndar að ísland minnkar, ef
engjn íslenzkur Þrándheimur
verður fyrir hendi til mótvægis
gegn höfuðborgarvaldi).
VIÐ ÖKUM um bæinn, ungmey
lagar sokk sinn í Skipagötu,
strákhnokki stappar í polli við
P.O.B., yfir lygnum fleti Akur-
eyrarhafnar vakka grámávar í
leit að auðíengri bráð. Við
Minjasaín .Akureyrar íellir lauf-
tré gull sumarsins og í gulnuðu
laufi þess má sjá tár eftirsjá
ungs lífs efíir sumrinu, eða
kvíði yfir gaddkrumlum vetrar-
VIÐ ÖKUM til Davíðshúss, og
hvítt skilti við garðshlið vekur
eftirtekt. Aðgangur 25 krónur,
bannsvæði fyrir öreiga er þrá-
ir að krjúpa við altari Davíðs,
en ljúft kul norðan fjörðinn,
hvíslar í eyra mér að Fagriskóg-
ur á Galmarsströnd hafi verið
óska’and meistarans, og einnig
hitt að eyfirzk samtök hafi
gjört sáttmála um að reisa skáld
inu mlnnisvarða á heimalóðurn
Dauðinn — og fallegt lainb
fellur. — Ljósmynd: N. H.
og ég veit að þar mun ekkert
skilti gera mannamun. Það er
laufregn í garði Davíðs, en í
gegn um hörpuslög haustsins,
nemur hugur mynd af brag-
andi norðurljósum á kvöldi jan-
úardags, þá er skáldjöfurinn í
Bjarkarstíg stóð stoltur í ein-
manaleik sínum á tröppum
„Dalakofans” og beið komu
lærisveina Sigurðar skólameist-
ara er áttu að bera kyndla til
heiðurs honum og hörpu hans.
í nepju þess kvölds nam sveita-
drengur úr Svarfaðardal að í
köldum heimi geta líka ofur-
menni verið einmana.
í garði Davíðs er haustið hljóð
látt, en þó má eygja og jafnvel
heyra að haustið grætur þá er
fölnuð laufkróna nálægt 25 kr.
skiltinu, lýtur höfði undan kul-
anna rísa fyrir sjónum musteri
inu af norðri var hún að nema
kveðju frá fölnuðu laufi í Fagra
skógi.
Og áfram fylgjum við hljóð-
látu hausti um bæinn og nem-
um staðar við Andapoll, önd
yptir vængum líkt og hún finni
vetrarkulið í andvaranum, og
ef við lítum lengra en í ríki and
(Framhald á blaðsíðu 5).
Guðmundur á Helgastöður og dilkarnir hans. — Ljósmynd: N. H.
---£---------------------------------------
LEH)ARINN: Eftirtektarverðar breytingar
RÆTT VIÐ STÚLKU í JIERNl AT sjá bls. 5
--1 i