Alþýðumaðurinn - 14.04.1966, Blaðsíða 5

Stuttar hugleiðingar í dymbilviku og á
páskum, án heimspeki og andagiftar
MAÐUR skynjar vor í lofti,
þótt Akureyri hnípi í snæ-
feldi, þá er við lítum Hríseyjar-
ferju ösla inn Pollinn á miðviku
dag í dymbilviku. Það er gam-
an að líta ferjuna hans Hilmars
1 Hrísey og mun hún ekki næsta
hugþekk þeim er ferðast hafa
með henni á milli Sands og Eyj-
ar, hvort sem er í sótbyl á
skammdegiskveldi, eða á logn-
værum vordegi er sól gyllir sæ
og fagrar konur geta. speglað
sig í ásýnd Ægis konungs. En
þó fyllist sveitamaður úr Svarf-
aðardal leiða við þá staðreynd
er Hríseyjarferjan birtir, að
landvegur sé lokaðyr út í dal-
inn, þar sem hann nam fyrstu
fiðlúslög lífsins ívafða drama og
léttleika svona eíns og gengur
og gerist í sögu hvers og eins.
Níels Hansson tekur mynd fyr-
ir okkur af Hríseyjarferjunni,
Hilmari ferjumanni og Gunnari
sérleyfishafa og við sendum
beztu kveðjur svona í huganum
út til Hríseyjar, þá er Hilmar
stýrir ferjunni styrkri hendi út
Pollinn í stinningskalda af
austri, jafnt til Þorsteins Eyja-
jarls 'og litlu Lovísu Maríu og
til allra þar á milli.
—i-r - í
Við gengum út í bæinn á skír
dag og sáum glaða æsku axla
skíði og stafi á leið til Hlíðar-
fjalls og þessi fallega sýn leiddi
huga til fortíðar, þá er tveir
sveinstaular fetuðu leið upp
Hlíðarfjall í Skíðadal, með skíði
án bindinga og án stafa, en erf-
iði'ð fékkst að fullu greitt með
flughraða til baka niður Efri-,
mel og Stekkjarhól. Við nám-
um skyldleika .á millum.þeirrar
æsku er lék sér glöð út í Skíða-
dal fyrir þrjátíu árum og þeirr-
ar æsku á Akureyri er nú
fylkti liði í heimsókn í ríki Frí-
manns og Kai'ólínu.
Það er slubb á götum Akur-
eyrar á föstudaginn langa og við
sjáum fínklædda frú skrika fæti
í Skipagötu og hafna í polli,
því snjórinn grætur ákaft við
atlot sólar. Okkur léttir er við
heyrum að frúin hlær aðeins
yfir, óhappinu um leið og hún
strýkur mestu óhreinindin af
nýju kápunni og við nemum
vor í hlátrinum og við sjáum
um leið tíbrá leika um Vaðla-
heiði, eða andar aðeins góðleiki
frá öllu, daginn þann er Jesús
endur fyrir löngu þoldi píslar-
dauða til líknar mannkyni, og
við spyrjum, án orða að vísu,
hvort vegurinn til lífsins sé sig-
ur mannshugarins yfir sjálfs-
elsku hins mannlega eðlis?
Kannski fann Jesús Kristur
sönnustu hamingjuna er skoð-
anabræður mínir og þínir ráku
naglana í gegnum fætur hans
og hendur á Hauskúpuhæð?
Við leggjum leið okkar frá
Akui-eyri á laugardag. Nú er
ruddur vegur til Dalvíkur og
fjallarúta Gunnars þræðir aur-
blautan veginn undir styrkri
stjórn eigandans. Sveitamanni
úr Svarfaðardal finnst það ætíð
fögur sýn þá er sveit Svöríuðar
birtist af Hámundarstaðahálsi,
og enn er faðmurinn hlýr þótt
snækrýndur sé Stóllinn og Al-
menningsfjall. Við kveðjum
Gunnar við Hrísa, en Júlíus
bóndi í Gröf styttir leið í Skíða
dal á jeppa sínum, og enn fyllir
Hríseyjarferjan. — Hilmar ferjumaður, Angantýr útibússtjóri á
Hauganesi og Gunnar sérleyfishafi. Ljósm.: N. H.
«-«*•>n» W:
Siglt með varúð gegnum íshroðann.
Ljósm.: N. H.
fögnuður huga þá náð er Yztu-
Brekku á Hvarfi og séðir eru
Másstaðir, Hlíð og Dæli, Hest-
fjall og Hamrahnjúkui'. Það
augar í rinda í hlíðum Stólsins
og glittir í syllur í Hólárfjalli
og tíbrá iðar við Ketillág. Við
kveðjum Júlíus með þakklæti á
Dæliseyrum og það er næsta
notalegt að ganga síðasta spott-
ann heim, það minnir á liðnar
stundir, bernsku, æsku, gleði og
mótlæti, en þó fyrst og fremst
á það að heima er bezt að vera.
Og víst er gott enn sem fyrr að
nema góðleikan -í faðmi dalsins,
þótt enn sé niður árinnar
hriepptur klakaböndum. Kýr á
bási, kindur við garða og hund-
ur í varpa, já, jafnvel svolítið
hrekkjótt hagamús við glugga
veita gleði.
Og það er ósköp gott að finna
það þá er yaknað er á páska-
dagsmorgun, að góðleikinn í sál
inni er frjóari en áður, og þráin
er áleitnari að „hugsa upphátt“
á líkan hátt og mannvinurinn
Ólafur - frá Hamraborgum og
það er jafnvel ylur að snjónum
út í Skíðadal.
Hér í dalnum er loftið ekki
lævi blandið af pólitík, enginn
liðssafnaður til orustu af hálfu
fylgismanna Sólness, Jakobs,
Þorvaldar eða Ingólfs. Við finn
um Guð í blænum er andar frá
Gljúfurárjökli, og það er betra
að trúa á upprisu Krists í daln-
um en í borginni við sæinn. Og
ósköp verður gott að hvíla lúin
bein við lambagrasþúfu upp á
Hjalla, þá lokið er skylmingum
akureyrskra blaða í þeirri stór-
orustu er framundan er og
gleðjast við ilm frá vaknandi
moldu yfir glæsilegum sigri
jafnaðarmanna á Norðurlandi.
s. j.

S\\v
S
Jarðgöngin gegnum fjallið Stráka
við Siglufjörð orðin 400 m. löng
Siglufirði 2. april. K. J. L.
UNNIÐ hefur vei'ið af fullum
krafti við jarðgöngin gegn-
um Strákafjallið, sem eiga að
vera um 750 metra löng. Fyrir
nokkru síðan hrundi niður mik-
ið rauðgrýti innst' í göngunum,
þegar verið var að bora, en eng-
ann mann sakaði, sem betur fór.
Mun þetta rauðgrýti vera ný
bergtegund og hafa tveir menn
komið frá Reykjavík, þeir Guð-
mundur Árnason verkfræðing-
ur og Þorleifur Einarsson jarð-
fræðingur, og eru þeir að rann-
saka þessa nýju bergtegund sem
myndast hafði, og hefur ekki
verið hægt að sprengja síðustu
daga vegna þessa, því nú er ver
ið að reisa stálboga til að hindra
að hrynji úr lofti ganganna
innst. Jarðgöng þessi eru þau
fyrstu sem sprengd eru hérlend
is. Unnið er á þrem 8 tíma vökt-
um, eða nánar tiltekið allann
sólarhringinn og eru sprengdir
3—9 metrar á þessum 24 tímum.
Alls vinna við göngin 21 mað-
ur, allt Siglfirðingar auk þriggja
verkstjóra, Gísla ísleifssonar,
Karls Samúelssonar og færey-
ingsins Ólafs Nikulássonar, en
þess má geta hér, að Gísli ísleifs
son vann við sprenginguna fyrir
Ólafsvíkurenni, og var fyrsti
maðurinn sem þangað kom, og
var sá síðasti sem fór þaðan
aftur. Er áætlað að komið verði
í gegn í júnímánuði í sumar ef
allt gengur vel. Göngin verða
einföld (ein akrein), auk út-
skota, sem verða 7 metra breið
og með 150 metra millibili. Óvíst
er hvort þau verða raflýst.
STAKAN
okkar
VINUR OKKAR Þorsteinn
Kristinsson bílstjóri á Dal-
vík hefur sent okkur þessa
kersknisvísu, sem við auðvit-
að þökkum fyrir:
Á símadömur sækir slen,
suður fluttist Schram, en
háð og spott um Bjarna Ben,
birtir þú í Amen.
Myndu ekki margir laxveiði
menn vilja taka undir þessa
vísu Helga Halfdánarsonan
lyfsala:
í
Herra trúr, ég treysti þér,
að taki lax svo ægilegur,
að jafnvel sýnist sjálfum méu
sannleikurinn nægilegur.
Næstu þrjár vísurnar eru
eftir St. G. og þá fyrstu nefnir,
hann Það haustar:
Haustsins þyt að barmi ber,
bliknar fit og hólar.
í ótal litum landið er, , |
laugað gliti sólar.
Næsta vísa heitir Styttasí
dagar:
1
I
Vetrarugg nú vænta má, ,
víkur ei glugga húmið frá.
Nú eru skuggaskýin grá,
skærhvít mugga fellur á.
Sú síðasta heitir VarpaS
fram í viðræðu:
Mjög er æskan ærslagjöm
eins og fyrr, þá og nú,
en margoft hafa brekabörn,
betur reynst en ég og þú.
Það er milt veður er við
göngum frá þessum vísnaþætti
og við vonum að vorið fari að
vinna á vetrargaddi í bæ og
sveit og eigi er það af neinni
svartsýni að við birtum þessa
stöku er Karl Kristjánsson al-
þingismaður mun hafa orkt j
vorharðindum:
Sparsemd Guðs á vorsins vú«
verður trauðla skilin.
I
Hnípir sumarþráin þín
þyrst í sumarylin.
|
Svo kvað Ólína Andrésdótt-
ir er hún mætti norðlenzkum,
manni á hesti í Reykjavík:
Fátt nú sézt er fögnuð lér,
farandgesti hljóðum.
Gleður mest, ef mæti hér
manni á hesti góðum.
i
1
Verið þið sæl að sinni. ■