Alþýðumaðurinn - 08.09.1966, Side 7
Ein léff „sonneffa" til Svavars og Jens
i llff BIRTIR hér svar við svörum eflir Sefán Eiríksson, er svar-
aði „spurningu vikunnar“ í AM nýverið. Svar hans liefir
valdið nokkru umtali í bænum og jafnvel stormi. Ja, en er ekki
stormur stundum hressandi a. m. k. segir Vísir að svar Skarphéð-
ins í Amaró hafi orkað sem hressandi svali í höfuðstað landsins.
Víst er hægt að deila drengilega þó deilt sé af nokkrum skaphita.
Gjarnan vildi AM mælast til, að ef enn verður nokkur eftirleikur
að hann færi fram í AM en eigi öðrum blöðum. En eigi lengri for-
mála en spila skal sonnettu Stefáns til Svavars og Jens.
Svar mitt við spurningu Al-
þýðumannsins um íþróttamál,
virðist hafa hrært viðkvæma
strengi í brjóstum sumra „ráðs
manna“ ÍBA og hafa tveir
þeirra stungið niður penna
vegna skrifa minna og báðir tal
ið sig geta hrakið allt sem ég
hefi sagt en báðir hafa samt
látið það ógert og stendur allt
sem ég hefi sagt óhrakið af
þeirra hendi, nema eitt atriði og
kem ég að því síðar.
Svavar Ottesen ritaði í Dag
31. ágúst og er mjög hneykslað-
ur yfir þeirri „ómaklegu árás“,
sem ÍBA hafi orðið fyrir af
minni hendi og telur mig mjög
svo ófróðan um störf ÍBA, sem
væru bæði mikil og góð og sér
í lagi var hann grátklökkur
vegna þess að ég sagði störf
bandalagsins neikvæð.
Ég hef hvergi haldið því fram
að ráðamenn ÍBA reyndu ekki
að vinna vel og eflaust vinna
eg óhikað fram að unnið sé á
röngum grundvelli með því að
íþróttafélögin séu gerð óstarf-
hæf af ÍBA og störf þess því
rieikvæð og nöturlegast fannst
mér nú hvað þessi greinarstúf-
ur var neikvæður.
Jens Sumarliðason sendir mér
tóninn í síðasta Alþýðumanni
og þó minna sé af saltvatni’nu
hjá honum, þá má þó glöggt
finna hvað ómaklegt honum
finnsU að nokkur skuli hafa
leyft sér að finna að svo fágæt-
lega árangursríkum störfum
sem ÍBA hafi unnið.
Grein hans er um fáa hluti
upplýsandi, en um eitt atriði
fræðir hann þó bæði mig og
aðra og mun sá fróðleikur koma
fleirum en mér á óvart.
í svari mínu við spurningu
Alþýðumannsins varpaði ég
þeirri spurningu fram hvort það
væri skröksaga að 6 til 7 hundr
uð þúsund kæmu inn hér á Ak
ureyri á fyrstudeildarleikina og
miðaði þá upphæð við þann
áhorfendafjölda sem venjulega
er talinn hér á vellinum, eða
2000—2500 áhorfendur og 50.00
kr. aðgangseyrir.
Bæjarblöðin, dagblöðin og út
varpið flytja ítarlegar frásagnir
af hverjum leik sem fram fer
og undantekningalítið er þess
getið að áhorfendur hafi verið
mjög margir eðö ca. tvö til þrjú
þúsund. Þessu hefur enginn
mótmælt fyrr en Jens gerir það
nú og samkvæmt hans upplýs-
ingum hafa blaðamenn yfirleitt
margfaldað áhorfendafjöldann
með þremur til fimm í frásögn-
um sínum og taki þeir nú við
sem eiga.
Jens segir: „Innkoma á völl-
inn hér var síðastliðið ár um
213 þús. kr.“ Ég talaði um I.
deildarleikina en Jens um alla
leiki sumarsins og mun þá ekki
fjarri lagi að 500 hafi séð hvern
leik en átta til níu hundruð ef
átt er við I. deildarleikina.
Mér kemur ekki annað til
hugar en allt sé hreint í sam-
bandi við þetta og Jens fari með
algjörlega rétt mál, hitt er svo
annað mál að þetta er hörmu-
legur vitnisburður fyrir okkur
sem erum áhorfendur, að 500
okkar skuli vera svo fyrirferð-
armiklir á áhorfendapöllunum
að allir sem til okkar sjá og
heyra skuli álíta að þar séu tvö
til þrjú þúsund manns.
stundum full og einstöku sinn-
um einn og einn á stangli sunn-
an og norðan við hana.
Jens gefur einnig skýringu á
því hvers vegna ÍBA liðið var
kostað til Noregs til að leika
þar æfingaleiki. Völlurinn hér
var ekki opnaður fyrr en hálf-
um máriuði éftir að liðið fór út
og allt í voða og óefni með liðið,
en sem betur fór voru nægir
peningar í kassanum og hugs-
uðir bandalagsins fundu þessa
einu lausn sem til var, að senda
mannskapinn til meginlandsins
til þriggja tíma æfinga. Hins
vegar voru ekki til peningar til
að senda B-liðið til keppni í
Reykjavik, sem alla vega hefði
þó skilað einhverju af kostnað-
inum ef ekki öllum.
Ég ætla aðeins að benda Jens
á að fyrir þetta eina frumhlaup
ÍBA hefði mátt senda B-liðið
til Reykjavíkur og ráða þjálfara
fyrir þá sem langar til að æfa
frjálsar íþróttir en eiga þess
engan kost vegna þess að eng-
inn er til að leiðbeina þeim.
Ég held að Jens hafi í grein
sinni lagt fram þau gleggstu og
beztu sönnunargögn sem fáan-
leg voru fyrir því að það er rétt
sem ég hef haldið fram að ÍBA
sæi ekkert nema þetta eina
knattspyrnulið og fyrir það er
ekkert of gott hversu dýrt sem
það er, en ef minnst er á að um
fleiri þurfi að hugsa þá er talað
um „ómaklega árásir“, en
spurningin er sú. Hversu lengi
vilja Akureyringar una við
svona ráðsmennsku fyrir sitt
æskufólk.
í sambandi við hin miklu
störf ÍBA ætla ég að benda á
þrjú atriði sem fram hafa kom-
ið siðan ég svaraði hinni marg-
nefndu spurningu Alþýðu-
mannsins og varpa þau ekki
svo litlu Ijósi á hvernig málum
er komið.
Daginn eftir að svar mitt birt
ist stillti ÍBA upp B-liði sínu
á móti A-liðinu. í B-liðinu voru
nær eingöngu drengir úr öðrum
flokki. Eldra liði var ekki hægt
að stilla upp og þarna hafa
menn breiddina í knattspyrn-
unni á Akureyri.
Urslit voru birt frá meistara-
móti Norðurlands í frjálsum
íþróttum. Þór rak lestina og
hlaut átta stig, KA hlaut tíu og
hálft stig, samtals átján og hálft
stig. Hins vegar hlaut UMSE
97 stig og má af þessu marka
hvar Akureyringar eru á vegi
staddir í þessari grein íþrótt-
anria undir stjórn ÍBA.
í sama blaði og Jens Sumar-
liðason segist geta hrakið allt
sem ég hafi sagt er viðtal við
einn þeirra sárafáu sem enn
æfa frjálsar íþróttir. Hann seg-
ir: „Við erum 4—5 sem æfum
frjálsar íþróttir", og ég bæti
við, án nokkurs stuðnings frá
ÍBA. Þú hrekur þetta við tæki-
færi, Jens minn.
Margir hinna eldri félaga
Þórs og KA eru farnir að impra
á stofnun nýs íþróttafélags á
Akureyri til þess að skapa
keppni við ÍBA, þar sem þeirra
gömlu félög eru að deyja út
eftir tilkomu bandalagsins og
vafalaust nota þeir veturinn til
þess að athuga það mál ef ekki
verður algjör stefnubreyting í
sambandi við félagsstarf íþrótta
félaganna og Þór og KA heimta
aftur sjálfstæði sitt og mæta
með sín félagslið til keppni á
næsta sumri, í knattspyrnu sem
öðru.
Ef svo giftusamlega tækist nú
til að þau gerðu þetta, þarf bæj
arfélagið að úthluta þeim at-
hafnasvæðum sem ekki yrðu af
þeim tekin og stuðla að því að
þar skapist aðstaða til æfinga.
En ég endurtek að ég tel
enga ástæðu til að bærinn eyði
meira fé í íþróttamannvirki, því
það er hreinlega ekkert að gera
með þau á meðan stjórn þess-
ara mála er þannig að ungt fólk
hefur engan áhuga fyrir því að
stunda íþróttir.
Markmið hvers bæjarfélags
með gerð íþróttamannvirkja er
að skapa fjöldanum en ekki fá-
um útvöldum, tækifæri og að-
stöðu til að stunda íþróttir í
þeir töluverU.starf, hinu held
Hvað tekur Stúkan annars
marga í sæti, Jens. Hún er nú
tómstundum sínum og ala þann
ig upp betri og beilbrigðari þjóð
félagsþegna. Þess vegna er nauð
synlegt að hefja íþróttalíf á
Akureyri upp úr þeini öldudal
sem það er í nú og fyrsta skref-
ið til þess er að finna orsökina
fyrir því að ungt fólk stundar
þær ekki meifa eri. 'raurí ber
vitni. Ég tel að svona illa sé
komið vegna þess að ÍBA er
rekið sem sjálfstaett iþuótíafé-
lag og hefur sem slíkt ymist
lamað eða eyðilagt 'starfsemi
íþróttafélaganna. Ég verð einn-
ig að láta þá skoðun rriína í Ijósi
að mér finnst ÍBA stjórna þess-
um málum eins og þeim finnist
Akureyri vera 100 manna hrepp
ur fram í dölum en ekki 10 þús
und manna vaxandi bær.
Þetta er mín skýring á því
hvers vegna íþróttalíf á Akur- j
eyri er í þessari niðurlægingu.
Hver er skýring ÍBA?
Það hefði verið óþ’kt karl-
mannlegra fyrir þá Svavar og
Jens að svara þessu og útskýra
fyrir bæjarbúum hyað ÍBA með
öll sín „ráð“ og nefndir ætlar að
gera til úrbóta, fremur en hefja
upp þennan grátkvennasöng
um vanþekkingu mína því það
skiptir í raun og veru engu máli
fyrir neinn nema mig sjálfan og
mér gerir það ekkert til því að
ég finn ekkert til þess.
Stefán Eiriksson.
- BRÉF BÆJARBÚA
(Framhald af blaðsíðu 5)
sömu braut og bygging Bruna-
stöðvarinnar.
Vísir að útboði framkvæmda
skeði í júní s.l., þegar boðin var
út bygging íþróttaskemmu. Eft-
ir því sem næst verður komizt,
voru útboðsgögnin ófullkomin,
og skilafrestur um 12 dagar frá
birtingu auglýsingar, sem hlýt-
ur að vera of stuttur tími, enda
bárust fá tilboð, og það tilboð,
sem tekið var, ekki í samræmi
við útboðslýsingu. Þrátt fyrir
það virðist það hús og fram-
kvæmd þess vera Bænum í hag.
Um þessi mál má ræða í það
óendanlega, en af öllu má of
mikið gera, o.g kveð ég því að
sinni.
BARNASAGA ALÞÝÐUMANNSINS
>.
Fjallgangan )
eftir MÁ SNÆDAL
24
SIGURÐUR bóndi á Fossi í Skeggjadal var árrisull þerin-
an morgun. Það var líkt og hann hefði fundið á sér;
veðurbreytinguna er átt hafði sér stað um nóttina, en þój
varð hann svolítið liissa er hann leit út um suðurgluggann;
er hann sá heiðan himin birtast sér. Það benti svo sem til
þess að brúsaþurrkur yrði. Myndi nt'i ekki vera gott að
nota morgunrekjuna og slá nokkurn teig í Krappamónum
áður en þornaði á. Hann var svo skrambi seigur í þurrki
skollans mórinn. Sigurður lét gerðir fylgja þessari hugsun
sinni, klæddi sig í snatri og innan stundar var hann lagður
á stað með orf sitt og ljá áleiðis til Krappamóar ásamt hundi
sínum Sámi. Mórinn var ofan túngirðingar upp með ánni
Skuggá, þverá er kom úr Skuggadal og rann í Dalsána með-
fram túninu á Fossi. Skuggá rann í allþröngu og djúpu gili
og þáð lét allhátt í henni þennan morgun, fannst Sigurði.
Áin hafði sennilega hlaupið í vöxt í óveðrinu í gær. Sigurð-
ur hafði ekki slegið mörg ljáför, er Sámur rauk upp með
hvellu gelti og rauk af stað í áttina til fjallsins. Sennilega
séð töfu skjótast í einhverjum rindanum, og Sigurður hélt
áfram að slá. En skyndilega hætti hann aítur. Það var eins
og kallað væri einhvers staðar upp í fjallinu og Sigurður
lagði við hlustir. Jú, ekki bar á öðru, nú greindi hann þetta
mun betur en áður, og kleftarnir köstuðu því á milli sín:
HJÁLP! HJÁLP! Sigurður efaðist eigi lengur en lagði frá
sér orfið og hélt á eftir Sámi til fjalls. Framhald.
s v
Þökkum innilega auðsýndan vinarhug og samúð,
við andlát og jarðarför
SIGURÐAR BJÖRNSSONAR, trésmiðs,
Fjólugötu 20.
Eiginkona, börn, tengdaböm og barnabörn.