Alþýðumaðurinn - 27.10.1966, Blaðsíða 5

En þegar ég kem út í náttúruna og sé það
sem ég þráði og þrái emi. Þá finnst mér ég
hafa farið að lieiman og sé ekki kominn
heim ennþá
segir STEFÁN G. SVEINSSON framkvæmdar-
stjóri í Bólstruðum húsgögnum
hefir AM viðtal við Stefán G. Sveinsson forstjóra í Bólstruð
um húsgögnum h.f. Undirritaður hefir oft ónáðað liann, sem
og aðra forstjóra í bænum, varðandi auglýsingar í AM. Stefán
hefir stimdum verið góður og stundum vondur á svipaðan hátt og
aðrir forstjórar á Akureyri. En langt er síðan að undirritaður fann
að Stefán myndi vera af sömu rótum runninn og sá er kvittar und-
ir þetta viðtal. Sveitamaður að innstu hjartarótum. Og hér lesið
þið spjall tveggja sveitamanna er þrá meira að annast kindur á
garða, en bera titla undir nafni í höfuðstað Norðurlands.
Mér hefir verið borið það á
brýn að ég sækist helzt eftir
viðtali við forstjóra Stefán, og
því skal mín fyrsta spurning
vera. Hvemig líkar þér for-
stjórastarfið?
Ég verð að segja það, að mér
líkar það á vissan hátt sæmi-
lega nú orðið, þó mér finnist
það ekki létt starf, eða það
starfssvið er ég hefði óskað
mér. Starfið er erilsamt, því að
ég er ekki það stór forstjóri að
ég sitji í ró og næði í
mjúku hægindi, heldur finnst
mér nauðsyn að vinna með
starísfólkinu við hin daglegu
störf. Mér finnst forstjórastarf
engan veginn neinn „dans á
rósum“ eins og sumir kannski
halda. Ég vil gjarnan rækja
starf mitt vel af hendi, eins og
samvizka mín bíður mér.
Þú ert Austfirðingur Stefán,
en hvaðan?
Ég er Vopnfirðingur, þar
fæddur og uppalinn. Ég dvaldi
þar til 25 ára aldurs og stund-
aði þar öll algeng sveitastörf
mestan tímann.
Hvers vegna gerðist þú ekki
bóndi?
Faðir minn stundaði búskap
þar til ég var um fermingarald-
ur. Þá höguðu aðstæður því
þannig að hann þurfti að bregða
búi. Þá var ég eðlilega ekki
orðinn það þroskaður, að ég
gæti stutt hann til að halda bú-
skap sínum áfram, þrátt fyrir
það að búskapur var í rauninni
það sem hugur minn stóð til.
Samt sem áður hvarf ég ekki
frá sveitastörfum er foreldrar
mínir brugðu búi. Ég hafði yndi
og ánægju af því að annast sauð
fé, qg ætlaði mér alltaf að verða
stórbóndi. Svo atvikaðist það
að við hófum búskap á ný, þó
í litlum stíl væri, en það stóð
Stuttan tíma.
Hvers vegna?
Ég hefi aldrei verið heilsu-
og það hefir ekki losnað við
mig ennþá.
En þú ert ennþá sveitamað-
ur?
Já, já, hugurinn er ennþá
hinn sami og þráin. Vissulega
er núverandi starf mitt búskap
ur á vissan hátt, þótt annars
eðlis sé, en sá er ég ólst upp við
austur í Vopnafirði.
hraustur. Þú ert sveitamaður
sjálfur og skilur því vonandi þá
annmarka sem eru á því að
hefja búskap í sveit. Faðir minn
var orðinn farinn að heilsu til
þeh-ra hluta. Við bjuggum við
þröng skilyrði og ekki í annað
hús að venda með það, því að
sjálfsögðu varð hann að láta af
hendi það jarðnæði er hann bjó
við áður er hann hætti búskap,
en þá var ekki um annað að
ræða fyrir mig en yfirgefa svéit
ina og leita að öðrum starfsvett
vangi, enda ekki frá neinu að
hverfa nema rollunum er ég sá
mjög mikið eftir.
Lá Ieið þín þá til Akureyrar?
Foreldrar mínir voru ákveðn
ir í að flytja til Akureyrar, ef
þau flyttu úr héraðinu, sökum
þess að skyldfólk okkar var hér
búsett. Ég var ekki ákveðinn í
því hvar ég ílentist, en þó stóð
hugur minn til að fara til
Reykjavíkur, eins og margra
annarra. Þar hafði ég trygga og
góða vinnu vísa. En svo atvik-
aðist það, að ég fór ekki lengra
en hingað.
Hvers vegna fórstu ekki suð-
ur?
Ég kom hingað í vetrarbyrj-
un árið 1960. Ætlun mín var að
fara ekki suður fyrr en eftir
áramót og fór ég því að leita
eftir atvinnu hér á Akureyri
fram að áramótum. Auðvitað
vildi enginn atvinnurekandi líta
við sveitamanni austan af landi,
en samt sem áður fékk ég að
lokum vilyrði fyrir vinnu hjá
Bólstruðum húsgögnum h.f., en
Jón heitinn Kristjánsson var þá
eigandi fyrirtækisins óg vai-
hann búinn að reka það um
langt árabil og er hann Akur-
eyringum og mörgum 'öðrum
að góðu kunnur. En samtímis
þurfti ég á sjúkrahús og varð
því eigi af vinnu fyrir áramót.
Nú að sjúkravistinni lokinni
hóf ég vinnu hjá fyrirtækinu
og fremst persónuleiki hvers
einstaklings sem valdir eru til
pólitískra starfa og áhvifa, er
eiga að njóta sin. ViS eigúm sjálf
sagt ágæta drengi innan allra
flokka, en þegar þeir ern múL-
bundnir innan vébánda fíokks
síns, verður harla lítið úr þeim
eða baráttu þeirra í þágu al-
jaýðunnar.
Þú ert þá ekki flokksbund-
inn?
Nei, og ætla mér ekki að
verða það að svo stöddu.
Svo við víkjum að öðru,
hvemig gengur rekstur fyrir-
tækisins?
Stefán G. Sveinsson.
Og vel hag þínum hér?
Mér fannst og finnst reyndar
ennþá, eins og þá er ég byrjaði
þetta starf, að ég yrði að vinna
að því sem bezt, og þar af leið-
andi lítt hugsað um annað og
því ekki gefið mér færi á að
leiðast. En svo þegar ég kemst
út í náttúruna og sé það sem ég
þrái, þá finnst mér ég hafi farið
að heiman og sé ekki kominn
heim ennþá, en tíminn hafi
flogið frá mér án þess að ég
hafi vitað.
Leiðist þér þá búskapurmn á
Akureyri?
Nei, þú mátt ekki taka orð
mín svo, því þó að ég sé ekki
Akureyringur, hefir mér líkað
Akureyri vel og það fólk er ég
hefi kynnzt hér. Og þó að ég
tækist á hendur að hefja búskap
í sveit, þá myndi ég gjarnan
kjósa mér stað í nálægð Akur-
eyrar, þó þráin sé alltaf sterk
til æskustöðvanna.
Þú ert hörku sveitamaður, en
ertu pólitískur í sambandi við
landbúnaðarmál ?
Ég er ekki pólitískur í sam-
bandi við landbúnað, né annað.
En þegar þú minnist á pólitík,
vil ég segja að hún sé eitt það
mesta böl sem við búum við,
eða frá því fyrsta er ég fór að
skynja hvað hún væri í raun og
veru, þótt hún ráði að nokkru
yfir okkur, því miður.
Telur þú þá pólitík fremur
hagsmunastreitu en hugsjón?
Ég lít svo á að það sé fyrst
Hann gengur að. mínu áliti
vel, eða betur en ég hafði þorað
að vona. Að vísu árar misjafn-
lega eins og gengur í þessu sem
öðru, er skapast af lífsafkomu
almennings á hvérjum tíma.
En er ekki samkeppnin hörð
í svona litlurn bæ?
Jú, vissulega er hún það, en
hún stendur okkur ekki fyrir
þrifum.
Er eitthvað sérstakt er þú
vildir segja í sambandi við starf
þitt í lokin?
í fáum orðum sagt vildi ég
drepa á þetta. Mér finnst að eig
endur svona fyrirtækja þurfi
að standa saman og vinná að
því eins og frekast er unnt. I
öðru lagi byggist mikið á því að
hafa gott starfsfólk og þá að
sjálfsögðu einnig að gera vel
við það, ef það sýnir það í verki
að það er þess verðugt. Starfs-
fólkið þarf fyrst og fremst að
vera vandanum vaxið og því
teldi ég það jákvætt að starfs-
fólk svona fyrirtækja væri að
einhverju leyti ' meðeigendur.
Það myndi skapa meiri ábyrgð
artilfinningu.
Svo biður þú að heilsa í
Vopnafjörð?
Já, ég bið blaðið. fyrir kveðj-
ur heim á æskustöðvar mínar
og óska öllum velfarnaðar á ný
byrjuðum vetri.
Hér fellum við spjallið við
forstjórann í Bólstruðum hús-
gögnum h.f. Vopnfirðingurinn
er á sínum tíma var landsþekkt
ur fyrh’ fjáriækt sína. AM bíð
ur honum heilla í starfi og áfell
ist hann ekki þótt hann láti
stundum hugann renna til lagð
prúðrar hjarðar og blaðið send-
ir með honum beztu kveðjur
austur. — Þökk fyrir spjallið
Stefán. s. j.
STAKAN
okkar
IDAG gefum við Stefáni
Aðalsteinssyni Austurbrún
2 Reykjavík fyrst orðið, og
þakkar AM Stefáni innilega
fyrir og sendir honum beztu
kveðju suður með von um að
eiga hann að í framtíðinni.
Stefán segir:
í ættfræðihandriti einu
(Lbs. 2642 4to), sem skráð er
af séra Stefáni Þorsteinssyni
á Völlum í Svarfaðardal (F.
1778 D. 1846) má finna ýmis-
konar samtíning innan úm
ættatölurnar, bæði frásagnir
af fólki og vísur. Tvær af vís-
unum vöktu einkum athygli
mína.
Önnur er um Reynistaðar-
bræður, sem úti urðu á Kili
1780 og er reyndar alkunn í
öðrum búningi. Séra Stefán
hefur vísuna þannig:
Enginn fmna okkur má,
undir skörpu lijami,
dapur yfir dauðum ná,
dægur sat hann Bjami.
í sögnum þeim, sem ég
hefi séð á prenti um afdrif
Reynistaðarbræðra (t d. ísl.
Þjóðs. J. Á. I. bls. 228—9) er
þessi vísa höfð á annan veg,
eða svohljóðandi:
Enginn finna okkur má
undir fannahjami,
dægur þrjú yfir dauðum ná,
dapur sat hann Bjarni.
Vísnafróður maður hefur
sagt mér, að hann hafi aldrei
heyrt vísuna í þeirri mynd,
sem séra Stefán hefur skráð
hana.
Hin vísan er líka um bræð-
ur. Þeir voru uppi í Ólafsfirði
á síðari hluta 18. aldar, og
voru Jónssynir. Hétu tveir
þeirra Jón, en sá þriðji Einar.
Viðurnefni höfðu þeir allir og
voru kallaðir Jón sóti, Jón
blóti og Einar kóti, en ekki er
getið um tilefni nafngiftanna.
Vísan er um Jónana og dýrt
kveðin, en yrkisefnið virðist
vera ósætti þeirra nafna. Hún,
er svona:
Sóti Blóta seldi naut
seggir róta upp grjóti.
Blóti Sóta brá í laut,
bölvan hótar þrjóti.
Séra Stefán getur ekki um
höfund vísunnar, en hún kem
ur honum í hug í sambandi
við ættfræðslu á einni merkis
húsfreyju í Svarfaðardal, sem
var dóttir Jóns sóta. Sú hét
Sigríður og andaðist nærri
tíræð á Hofi árið 1860.
Verið þið sæl að sinni,
I »############################^