Víðir - 15.12.1928, Page 2

2
V ífc ir
íðir.
- Kemur út einu sinni í viku. -
Ritstjóri:
ÓLAFUR MAONÚSSON:
Sími 58. Pósthólf 4.
Verð:
Innanbæjar kr. 0.50 á mánuði,
úti um land kr. 6.50 árgangutinn:
Auglýsingaverð: kr. L50 cm.
Verkamaðnr Vikunnar
segir þingf/jettir.
Binhver, sem kallar sig „Verka-
mann“, skrifar í 6. tölubl. Vik-
unnar um greiðslu kaupgjalds,
og ber þar, meðal annars góð-
gætis, þau ósannindi á borð
fyrir leseodur, að íhaldsmenn,
og sjerstaklega undirritaður, hafi
dregið úr ákvæðum gildandi
laga um skyldu til að inna af
hendi greiðslu vinnulauna í pen-
ingum. þetta á að haíia farið
fram á Alþingi, samkvæmt frá-
sögn „Verkamannsins". Fulltrúar
verkamanna fengu komíð til
leiðar „rjettarbót“ á síðasta þingi,
segir greinarhöf., en íhaldsþing-
mennirnir, og sjerstaklega þing-
maður þessa kjördæmis, fengu
tengt „böggul" við rjettarbótina,
þannig, „að kaup skyldi því að
eins kræft í peningum, að ekki
væri öðruvísi um samið".
„Verkamaðurinn" dregur svo
ályktanir súiar af þessu athæfi
mnu og annara íhaldsmanna,
sem eru að vonum ekki glæsi-
legar.
Mjer finst það ófært af „leið-
togum Alþýðunnar" í höfuð-
staðnum, að láta þenna maka-
lausa þingfrjettaskrifara vera að
eyða tíma sinum hjer í Eyjum
úti, — þeir ættu að hafa hann
syðra og láta hann rita þing-
frjettir fyrir blað sit-t.
þí væri þó lngið, svo um
munaði.
„Verkamaðurinn" fer hjtr
nefnilega með takalausan þvætt-
ing. —
Peningagreiðsla allra vinnu-
launa er fyrir löngu lögleidd, og
hefur enginu, svo jeg viti til,
farið fram á, að breyta nokkru,
að því er þá skyldu snertir.
Á siðasta þingi voru engin ný
ákvæði sett um greiðslu verka-
launa. Frumvarp kom fram um
breytingar á lögunum frá 1927,
frá Sigurj. Ó1, en það kom
aldrei úr nefnd, og lenti því
meðal margra antiara mála, sem
ekki náðu fram að ganga.
það var samþykt á þingi 1927,
að öll daglaunavmna skyldi
greiðast að minsta kosti á viku-
fresti, ef ekki væri öðruvísi um
samið. í hverju greitt skyldi,
deildi enga á um. það var áður
lögfest, að greiða skyldi í pen-
ingum, svo að í lögunum frá
1927 stendur ekkert um það,
Hlutaveltu
heldur
Verslunarmannafjel. „Brynja“
laug-ard. 95. des. kf. 8
í Nýja Bíó.
Meðal góðra drátta verður far-
miði til útlanda og til baka,
hveitipoki, kol og appehí tukassi,
heldur hvenær skylt sje að
greiða slík vinnulaun.
Ákvæðið um það, að verka-
merwi hefðu leyfi til, laganna
vegna, að semja um annan
greiðslutíma, kom frá netnd
þeirri, er um málið fjaliaði í
Efri deild, og í henni átti jeg
þá sæti.
það er augljóst, að ef ekki
væri leyfilegt, að semja um ann-
an greiðslutíma en þann, sem
lögin ákveða skemstan, fyrir
vinnu, setn ekkert er samið um>
myndl þráföld brot á ákvæðum
laga þessara verða afieiðingin.
Við margskonar vinnu, t. d. hús-
byggingar, eru ástæður þannig
að ekki er hægt fyrir vinnuveit-
anda að hafa greiðslur fyrir
hendi vikulega, handa smiðum
og öðrum. Og ef þeim, sem
virna, er það bagalaust að semja
um annan greiðslufíma, er ekki
rjett að banna þeim það með
lögum.
Hinsvegar er þeim ákvæði
þetta þyrnir i augum, sem álíta
sig svo mikla forsjón fyrir verka-
menn, að þeir vilja ekki eftir-
láta þeim svo mikið vald yfir
stnum eigin högum eins og það,
að semja um verkakaup sitt,
hvort þaö skuli greitt vikulegr,
eða t. d hálfsmánaðúrlega. Alflr
aðrir, sem vilja láta verkaibenn
njóta sama frelsis og aðra menn,
hljóta að fallast á, aö þeim sje
heimilt sjálfum að semja um það,
hvenær kaup þeirra skuli greið-
ast, cf þeim sjálfum sýnist svo.
Sje ekkert um þetta satnið,
og það mun í Hestum tilfellum
vera þegar um daglaunavinnu
er að ræða, þá gilda ákvæði
laganna um vikulega greiðslu.
Ef það er þetta, sem hefur
vakað fyrir þessum „verkamanni"
í víngarði Vikunnar þegar hann
var að skrifa um afdrif laganna
um greiðslu kaupgjalds á Alþingi,
er hann með afbrigðum leikinn
í því, að hafa hausavíxl á hlut-
unum þegar hnýta þarf í and-
stæðingana,' og ekki sjerlega við-
kvæmur fyrir því, þó eitthvað
sje hallað máli, ef hallað er á
íhaldsmenn. Eru þetta hvort-
tveggja góðir kostir og liklegir
til að verða metnir að verðleik-
um i þeim herbúðum.
Hins vegar myndi það ekki
skaða, þótt „verkamaðurinn"
athugaði þingtíðindin betur áður
en næsta ritgerð hans verður
prentuð.
Jóhann þ. Jósefssori.
G. J. Johnsen.
Fiskimenn. Notið eingöngu
\xí Sc $ön, 5sto.
Fást í
Verslun Gr. J. *Xoliix«en.
44
4*
M
F i s k i I í ii u r,
Jf
fc
biksðar .cg óblknðar, komu með e.s, Lyra
BJfc
k Versiun G J. Johnsen. 5
W¥ V m
hettíur K. F. U. K.
í húsi sínu miðvik-udaginn 19.
des. kl. 8. e. m. — þ>ar verða á
beðstólum margir ágætir muntr,
rnjög ódýrir. — Til skemtunar
verður upplestur, og söstgfiokkur
Brynjólfs Sigfússonar syngur.
— Húsið opnað kl. 8 e. m. —
— Inngangur kostar 50 aura. —
Vikan og sjómennirnir
það á víst að skilja svo skrif
ritstjóra Vikunnar í síðasta tbl.
hennar, að hann, eða þeir, hafi
vit á útgerð og sjómensku. En
eft r því, sem úr penna þeirra
drýpur, hefi j«g sterkan grun
um, að þeir sje nauða iila að
sjer í þe'm greinum.
Hjá útgerðarmönnum eínblína
þeir á stórgróða, fín hús, hlý
gólfteppi o. s. frv , og auðvitað
sjá þeir enga áhættu nje erfið-
leika.
Um sjómennina er farið stór-
um orðum, sem á víst að vera
skjall um þá. —
Af þvi að jeg er einn í flokki
sjómanna, má ef til vil! telja það
vanþakklæti af mjer, að mjer
skuli ekki þykja lofið gott. En
mjer finst svo ákaflega lítið varið
í glamur þeirra manna, um merni
og málefni, sem enga þekkingu
virðast ltafa á því, sem um er
að ræða.
Líklegt þykir mjer, að í grein
Vikunnar, „Sjómenn og útgerð-
armenn", sje átt viö sjómenn og
útgerðarmenn hjer i Vestmanna-
eyjum. Við hjerna þurfum enga
r
Kúlur
Snjór
Stjörnur
Englahár
Klemmur
Flögg
Stjörnuljós.
Karl Lárussoti.
Eitt herbergl (helst með
miðstöðvarhita) og eldhús, ósk-
ast til leigu frá 1. jan. n.k.
Davíð Árnason.
landshornamenn til þess að fræða
okkur um okkpr sjálfa. Slíkur
fróðleikur kynni að falla í góða
jörð norður í Grímsey eða suður
í Oxford, en alls ekki hjer.
þessir „leiðtogar lýðsins" vita
víst ekki, að lang-Hestir hinna
bestu sjómanna hjer hafa vetið
og eru útgerðarmenn.
þegar þvi útgerðarmaður hjer
er skammaður, en sjómaður lof%
aður, þá er það oft svo, að það
er sami maðurinn, sem sleginn
er á aðra kinnina, en klappað á
hina. — Slík atlot eiga ekki vel
við skaplyndi sjómanna.
Sjómaður.