Víðir - 16.02.1929, Blaðsíða 1

I. árg.
14. tbl.
Vestmannaeyjum 16. febrúar 1929
Flugferðir hjer á landi.
Framtíðar áform Flugfjelags Íslands.
Dr. Alexander Jóhannesson.
það var í byrjun júnímánaðar
í fyrra, að farþegoflug var hafið
hjer á landi, með ferðum „Súl-
unnar“.
Fyrir nokkrum árum var flug-
vjel fengin hingað til landsins,
en fastar flugferðir annaðist hún
aldrei, heldur fór hún aðallega
með .menn í skemtiflug, eða
hringflug yfir Reykjavík. Var
þetta landvjel og aðeins ætluð
fyrir einn fai þega. Stýrði henni
fyrstur Faber, en síðar íslend-
ingurinn Frank Fredericksson.
Báðir þessir menn lögðu leið
sína fil Vestmannaeyja, reyndu
cinu sinni hvor, en hvorugum
tókst að lenda, enda ekki álit-
legir lendingarstaðir.
Bráðlega lögðust Hugtilraunir
þessar niður og hætt var við
starfrækslu flugvjelar þessarar.
Hættu menn þá yfirleitt að hugsa
um Hugvjelar og Hugferðir hjer
á landi í bráð.
En einn en sá maður, sem
öðrum fremur virðist hafa haft
áhuga tyrir málum þessum. það
er dr. Alexander Jóhannesson,
og má efllaust þakka áhuga hans
og einstökum dugnaði, hversu
flugmálln eru nú vel á veg kom-
in hjer. Hafði dr. Alexander kynt
sjer þessi mál all-ítarlega. Fyrir
hans atbeina var Flugfjelag ís-
lands stofnað, og hann fjekk því
til leiðar komið, að fengin var
Jhingað flugvjel síðastliöið sumar,
sem svo var nefnd „Súlan*. Var
það vatnsvjel, ætluð fyrir 4 far-
þega.
Einnig kom þá hingað Walter,
þaulvanur og frægur flugmaður
frá ófriðarárunum og nákunnur
allri starfrækslu Hugvjela. Varð
hann Hugstjóri hjá Flugfjelagi ís-
lands, en stýrimaður Hugvjelar-
innar var þjóðverji, Simon að
nafni, og vjelamenn, Wind og
Christensen, báðir þýskir.
Frá því fyrst í júní til miðs
september var „Súlan“ altaf í
ferðum, er fært var, nema nokk-
urn tíma, um hálfan mánuð,
sökum bilunar.
Brátt kom í ljós, að í raun
rjettri var henni ofætlað með
látlausu Hugi, og föstum áætl-
unarferðum var erfitt að halda
uppi. — Átti fólk í fyrstunni
dálítið bágt með að skilja þetta,
en auðvitað varð að athuga og
yfirfara vjelina við og við, enda
rík áhersla lögð á varfærni og
gætni og alt gert sem öruggast
fyrir farþega. — Munu allir sann-
„Súlan“ lendir.
gjarnir menn kunna að meta
þessa viðleitni Flugfjelagsins og
forráðamanna þess að verðleik-
um og óska eftir, að sú regla
haldist.
Með starfsemi Flugfjelags ís-
lands í fyrra var fyrsta verulega
sporiö stígið í þá átt, að komið
veröi á föstum flugferðum hjer
á landi. Málið er í rauninni enn
Walter, fiugstjóri.
á tilraunastigi, en þareð svo vel
tókst í upphafi, þá vænta menn
mikiis í framtíðinni.
Áhugi manna er alment að
vakna í þessum efnum, þótt
mikið vanti á, til þess að vel sje.
Ýmsum mun vera forvitni á
að heyra um nánustu framtíðar-
fyrirætlanir Flugfjelagsins. Hefur
blaðið því snúið sjer til formanns
fjelagsins, dr. Alexanders Jóhann-
essonar, og fengið hjá honum
ýmsar upplýsingar í þessum
efnum.
Helstu nýjúngar eru þessar:
Lagt verður fyrir þingið frum-
varp til laga um loftferðir, er
dr. Alexander hefur undirbúið,
en Tryggvi þórhallsson, forsæt-
isráðherra, flytur sem stjórnar-
frumvarp. Er þetta Iangur bálk-
ur, í 40 gr., um almenn ákvæði,
tryggingar loftferða, ábyrgð flug-
manna o. s. frv.
Áformað er að hafa 2 flug-
vjelar í gangi í sumar, af sömu
gerð og „Súlan“ (Junkers F.
13), en með sterkari hreyflum.
f>á ættu altaf að komast 4 far-
þegar með t ferð.
Reglubundnar ferðir eiga að
hefjast 1. maí og standa til 15.
september.
Ennfremur er í undirbúningi,
að reyna að koma á nokkrum
ferðum milli Reykjavíkur og
Hamborgar, 2000 km. leið, með
einni af stærstu vatnsvjelum,
sem til eru. Tæki sú ferð 10
—12 thna. — En þetta er ekki
fullráðlð enn þá, þótt vonandi
sje, að það komist til fram-
kvæmda.
Líklegt er, að Vestmannaey-
ingar fái flugsamband eínu sinni
í viku hverri, og oftar, ef þörf
krefur. —
Walter, flugstjóri, kom til
Reykjavíkur með „Dronning Al*
exandrine" þ. 8. þ. m., til þess
að vera dr. Alexander til að-
stoðar, sem sjerfræðingur, í
samningum við þing og stjórn.
Er vonandi, að þeim verði
vel ágengt. Báðir eru áhuga-
menn miklir og manna líkleg-
astir til þess, að koma málum
þessum fyrir á sem hagkvæm-
astan hátt.
Á dr. Alexander einkum og
sjer í lagi heiður og þökk allra
íslenskra framfaravina skilið,
fyrir dugnað sinn og ósjerhlífni
í þessu máli.
Leiðtogarnir.
(Eitt Iftlö æflntýr).
Enda þótt sumum muni sjálf-
sagt virðast það slæmur mis-
brestur á sköpunarverkinu, er
þvf samt svo farið, að meiln-
irnir eru ærið misjafnir. Ekki er
einungis peningunum ójafnt sklft
milli manna, heldur líka öðrum
minniháttar gæðum, svo sem
gáfum og góðu hugarfari, heilsu
og hæfileikum, drengskap og
þekkingu — svo jeg nefni nokk-
ur dæmi.
Um þetta er þó eðlilega minna
hugsað og minni áhersla lögð á
þetta, heldur aðallega á hitt: að
að láta alla hafa jafna aura.
Til þess að koma þessu t
kring, hafa margir risið upp,
víða um heim, og á síðari tfm-
um einnig hjá vorri þjóð.
Kemur sjer þá þó vel, að ekki
skuli mannvitið, ófyrirleitnin eða
sjálfsálitið vera jafnmiklð hjá
öllum.
Hver gæti þá verið lciðtoginn,
öðrum fremur?
Hjer f Eyjum komu einn góð-
an veðurdag þrír vitringar fram
á sjónarsviðið. Ekki voru þeir
frá Austurlöndum, eins og nafn-
ar þeirra til forna, en hinsvegar
bar speki þeirra töiuverðan