Víðir - 01.06.1929, Blaðsíða 2

2
Vííir
IHðir
- Kemur út einu sinni í viku. -
Ritstjóri:
ÓLAFUR MAONÚSSON.
Sími 58. Pósthólf 4.
Verð:
Innanbæjar kr. 0:50 á mánuði,
úti um land kr. 6.50 árgangurinm
Auglýsingaverð: kr. 1.50 cm.
langt fram, sem unt væri.
Samkvæmt þeirri ákvörðun var
ráðist í að byggja hana svona langt
fram, jafnvel þó að ekki fengist
föst undirstaða. Engin tæki voru
til þess að grafa ofan á fastan
botn. — Allir vissu að undir-
staöan var ekki trygg og að
hætt var við að bryggjan sigi,
en þrátt fyrir þetia var bryggjan
lengd að austan 12 in. fram
fyrir klappirnar, en undir vest-
ur veggnum ná klappirnar fram
undir bryggjuhornið. Bryggjan
var járnbent svo að hún ekki
liðaðist í sundur þó að hún sigi.
Fyrir þessa framlenglngu fram
fyrir klappirnar, varð bryggjan
12 m. lengri en annars, bryggju
flöturinn um 180 fermetrum
stærri, og bryggjan náði þar að
auki fram á meira dýpi.
Bryggjan stóð nú óskemd fram
á veturinn 1927—’28, eða full
tvö ár. Að vísu komu smá
sprungur f dekkið, en þær voru
svo Iitlar að þeirra gætti ekki.
Sumarið 1927 gróf dýpkunar-
ykipið Uffe framan við bryggjuna
og býst jeg við að það hafl
mikið átt sinn þátt í því, að
bryggjan fór að síga veturinn
eftir og vesturhorn bryggjunnar,
sem litið var járnbent, sprakk
frá. Jeg get fallist á að þar hafl
verið óvandvirkni um að kenna,
en það var lagað fllótt og vel
og kostaði tiltöiulega litið.
Að öðru leyti litur bryggjan
vel út og hefur gert fult gagn öll
þessi ár.
Bryggjuplássið hjer í Vest-
mannaeyjum hefur verið svo
litið I hlutfalli vlð bátafjöldann,
að jeg tel ólfklegt að nokkur
sjómaður eða útgerðarmaður sjái
ðftir því að bryggjan hefurverið
bygð út á sand til þess að auka
bryggjuplássið og ná meira dýpi
við bryggjuna, jafnvel þó að
bryggjan hafl sigið og sprungið.
Eða þorir Kr. L. að halda því
fram, að ekki hafl borgað sig
að lengja bryggjuna um þessa
12 metra. Menn mundu hafa
orðið varir við það á undan-
förnum vertiðum, efvantað hefði
12 metra framan á bæjarbryggj-
una.
Verkfr. ætti aldrei að eiga
ueitt á hættu, til þess að auka
þeim mönnum hagræði, sem
leita hans með vandræðum, en
snúast á móti honum, ef ekki fer
alt eftir bestu vonum.
þá minnist Kr. L. á hafnar-
uppfyllinguna, sem gera átti
J927 í sambandi yið dýpkun
hafnarinnar. Um það mál skrifar
hann þessa eftirtektarverðu setn-
ingu:
„Hefði hafnaruppfyllingin fyrir-
hugaða verið gerð mundi það
hafa verið sama sem aö kasta
eitthvað 200.000 kr. minst í sjó-
inn“.
það virðist ekki liggja mikil
ábyrgðartilfinning bak við þenna
úrskurð. Hann er órökstuddur
með öllu, enda alveg útíbláinn.
þarna er sýnilega maður að á-
fella aðra, sem ekki er þvístarfi
vaxinn. Hjer í bænum hafa
marðir borgarar, jafn málsmet-
andi og Kr. L., aðra skoðun í
þessu máli. þelr óh'ta að hag-
kvæmara hefði verið að gera
fyllinguna jafnframt dýpkuninni,
en aö fyrirslátturinn hefði bilað,
getur enginn fullyrt og allra
síst Kr. L.
Síðari hluti greinarinnar finst
mjer bæjarfógetanum til mink-
unar, og hefi jeg áður bent á
hvernig jeg lít á samtal hans við
atvinnumálaráðherra, en jeg get
ekki stilt mig um að minnast á
þessa líkingu, sem bæjarfógetinn
setur tram í lok greinarinnar.
Hann likir þar saman sjóðþurð
hjá sýslumönnum og bæjarfóget-
um og skemdum af brimi, ltklega
á hafnargörðunum í Vestmanna
eyjum. Vill hann láta verkfr
setja tryggingu fyrir því, að
mannvirki þeirra standist sjávar-
aflið li'kt og embættismenn eru
látnir setja tryggingu fyrir því
að óráðvendni þe rra ekki grandi
því innheimtufje sem þeim er
trúað fyrir.
Samlíkingin er fjarstæða og
heldur þykir mjer ólíklegt að
atvinnumálaráðherra hafl með
fullri alvöru „tekið afar vel t
þetta", eins og Kr. L. segir í
grein sinni.
Allir munu sammála um það,
að viðgerð á Suðurgarðinum er
svo mikið nauðsynjamál fyrir
bæjarfjelagið og svo mikið vanda
mál, að ekkl veítir af því að
menn vinni með einum hug I
baráttunni við örðugleikana. Sá
maður er því h'tið þarfur bæjar*
fjelaginu, sem viljandi eða óvilj*
andi vekur óhug og sundrung
með röngum staðhæfingum og
upplýsingum, og í mfnum aug*
um gengur það næst svikræði
við bæjarfjeíagið að bera ti)
ríkisstjórnarinnar ósannan óhróð-
ur um þau verk, sem bærin
fær styrk til að framkvæma úr
ríkissjóði.
Ef ríkisstjórn og Alþingi hefðu
tekið fult mark á lýsingu Kr. L.
á hafnarverkum iijer t' Vest-
mannaeyjum síðastliðið sumar,
hefði svo getað farið að bæjar-
fjelagið hefði mist ai þeim
70.000 kr. styrk, sem veittur
var á þessu þingi til hafnarbóta
hjer.
p. t. Vestmanneyjum, 28. mai '29
Fínnbogi Rútur þorvaldsson.
G J. Johnsen.
Af hverju keyptu sveitamenn nú
um lokiti nauðsynjar sínar
aðaliega í verslun
Q. J. «1 ohnsen.
Af þvf að reynslan sannaði nú, elns og ávalt
undanfarlð, að þar fengu þelr hagkvaemuat
kaupln, verðið Isegst og vörugæðin alþekt.
versllð elnnlg aðallega við þe»sa
elstu verslun bsejarins, hún býð-
ur yður góðarvörur, hefur Jafnan
stórt úrval, og verðlð það
I æ g s t a >
Óvirðing.
f síðustu Viku tru sagðarþær
frjeitir að Einar H. Kvaranrithöf.
hafi flutt erlndi um dulræn fyrir-
brigði f fornsögunum og hafi
fáir komið. „Sýnir það“, segir
hið frjettafróða prúðmenni „að
fólk er orðið hundleitt á þessu
fyrirbrigðavesenl spíritlsta*.
þessi óvirðUigarorð gefa mjer
efni tii nokkurra athugasemda.
Ef rithöf. með orðinu fólk á
við sig og sitt „fólk“, geturhann
að sjálfsögðu fundið orðum sín-
um góðan stað. En eigi þetta
við menn yfirleitt leyfi jeg mjer
að andmæla þvi. Jeg hygg jafn-
vei að þau eigl ekki við hjer í
Vestm.eyjum. Menn sækjast ein
mitt meira en áður eftir að kynn-
ast þessu máli enda þótt vissu-
lega bresti þar of m'kið á.
því það er til of rnikið af
mönnum eins og þesssum rlthöf.
„Hvf hækkar sjór ei senn,
hví sekkur jörð ei enn’,
segir Jakob Thorarensen, og
bætlr hugarhrelldur við:
»Æ—-tilhvers eru alllr þessir
menn"
Jeg vil að vísu ekki í alvöru
taka alveg undir með honum.
En þó væri heimurinn eilaust
betri og fullkomnari, ef flónun
um fækkaði ofurlítið.
Sumum finst það mikill fróð-
leikur að fá vitneskju um hvern-
|' umhorfs er á mesta eyðistað
hnattarins, norðurpólnum, þar
sem tæplega nokkur maður
nokkurntíma festir fót.
Sömu mönnum finst ef til vill
einkis um vert að fá nokkra
vitneskju um þann stað, sem
vjer allir förmr til eftir andlát-
Jð og þau kjör sem vjer þar
eigum að búa við.
þeir eru jafnvel miklu fleiri,
sem láta sig þetta litlu skifta.
I þessu efni sýna greindir
menn oft hina mestu flónaku.
En það er flónska flónanna
að óvirða leitina að þessari vitn-
eskju.
þetta sem rithöf. kallar f háði
og með orðum úr afnum kunn-
ingjahóp „fyrirbrigðavesen* eru
hvorki meira n]e minna en sann-
anir þær, sem hin leitandi þekk-
Ingarþrá mannsandans hefur fund-
ið fyrir framhaldi mannlífsina og
mætti sáiaraflanna.
Hve sannanir þessar eru orðn-
ar yfirgnæfandi mlklar vita þeir
best, sem eru með í þeirri leit.
Af hinum, sem ekkert vita, verð-
ur það helðt hejmtað að þeir
þegi.
Kr. Linnei.
Símfregnir.
Innlendar.
FB. Rvfk 25. maí »29.
Samelnlng Frjáltiynda flokks-
ins og íhaldsflokkaina.)
það hefur orðið að samkomu-
lagi milli þingmanna íhaldsflokks-
ins og Frjálslynda flokksins að
sameina þessa flokka í einn
flokk, sem nefnist Sjálfstæðis-
flokkur.
Aðal stefnumál flokksins e'ru:
1. Að vinna að því, að ísland
taki að fullu öll sín tnál í sínar
eigln hendur og gæði landsins til
afnota fyrir landsmenn eina jafn-
skjótt og 25 ára samningstíma-
bll Sambandslaganna endar.
2. Vinna innanlands að víð-
sýnni og þjóðlegri umbótastefnu