Víðir


Víðir - 05.10.1929, Qupperneq 1

Víðir - 05.10.1929, Qupperneq 1
Vestmannaeyjum, 5. okt. 1929. 46. tbl. 1. árg. (Andrjes) J. S(traumland) reit í 33. tbl. „Vikunnar" grein um rektorsembættið í Mentaskólan- um í Reykjavík. Eins og við var að búast kveð- ur þar nokkuð við sama tón og í öðrum stuðningsblöðum núv. stjórnar, en ekki lætur greinar- höf. sjer nægja að lofa Pálma Hannesson, heldur þarf hann endilega að iara óvirðingarorð- um um hina umsækjendurna, og verður slíkt síst til þess að auka gildi greinarinnar í augum þeirra, er til þekkja. í næstsíðasta tölublaði Víðis var þess getið, að Pálma Hann- essyni sem undanfarin þrjú ár hefur haft kenslu á hendiíGagn- fræðaskólanum á Akureyri, hefði verið veitt rektorsembættið við hinn ahnenna mentaskóla í Reykjavík, en gengið hefði verið fram hjá hinum umsækj- endunum um embættið, en það voru þeir: þorleifur H. Bjarnason, ytirkennari, Sigurður Thoroddsen, yfirkennari, Jón Ó'eigsson, yfirkennari, Ólafur Daníelsson, adjunkt og Bogi Ól- afsson, adjunkt. — Var á það minst hver ósvinna þetta væri, þar sem í hlut eiga velmetnirog mikilsvirtir kennarar með margra ára reynslu, en sá útvaldi, P. H., lítt reyndur maður, nýskriðinn úr skóla, sem kallað er. Sá, sem þessar línur ritar, þekkir P. H. ekkert persónulega, heldur aðeins af afspurn, auk þess að liafa lítilsháttar heyrt til hans. Dytti mjer því síst í hug, að fara nokkrum óvirðingarorð- um um hann, enda geri jeg ráð fyrir, að hann sje að mörgu leyti mætur maður. — En það rjett- lætir aðeins að litlu leyti þessa ráðstöfun, því hinir umsækjend- urnir voru menn irfiklu reyndari, sem fyllilega voru færir, um að rækja þjtta embætti. Blöð þau, sem reynt hafa að verja þetta síðasta glapræði mentamálaráðherra, hafa reynst veik í vörninn', t d. sagt, að svo erfitt h»fði verið að gera upp á milii h'nna eldri umsækjenda, að .taka hefði orðið þann yngsta og óreyndasta. A. J. S. gengur f'eti framar í grein sinni. — Hann fer óvirð- •ngarorðum um þessa menn — °g dæmir þá þunglega. Ætla maet*i að maðurinn þekti þá og kennarahæfileika þeirra all-ítar- lega, því að öörum kosti yrbi dómurhans að álítast vanhugsaður sleggjudómur og skrif hans ó- þverra níðskrif. Nú er það vit- anlegt þeim, er til þekkja, að ef A. J. S. þekti þessa menn, sem nokkru næmi, þá myndi hann ekki kveða upp slíkan dóm, nema hann væri því óhlutvand- ari. — En jeg leyfi mjer að ef- ast um, að A. J. S. þekki þáeða hæfileika þeirra — og er það Ieitt hans vegna. í grein sinni segir A. J. S. meðal annars: „Má vænta þess að það hafi hin bestu áhrif á skólalífið að losna undan stjórn afturhalds og elliglapa og fá í stað þess forustu þess manns er hugsar nokkuð á annan veg en reykvískir auðborgarar og mosa- vaxnir embættismenn, með lífs skoðanir,sem myglulyktina legg- ur af langar lciðir*. þetta eru stór orð hjá Straum- land ritstjóra — og óm&kleg í alla staði — ef átt er viö um- rædda kennara Mentaskólans og fyrverandi rektor. Bæði mjer og mörgum öðrum, sem notið hafa fræðslu þessara mætu manna, og viljum viður- kenna hve mikið við eigum þeim að þakka, sárnar að heyra eíns illkvittnisleg ummæli í þeirra garð og getur í grein Straum- lands. Síðar í grein sinni segir A. J. S.: *AUir hinir gömlu „lærifeð- urK, sem þar hafa hreiðrað um sig, verða að fara, og nýir m«nn að koma ístaðinn, þjóðin mundi tvímælalaust græða á þvf, þótt hún þyrfti að greiða þessum mönnum full laun, eftir sem áð- ur. — Flestum þeirra mun al- gerlega hafa mistekist aðalhlut- verk allra kennara, þ. e. aðvinna ást og virðingu nemenda sinna*. það er engum efa undirorpið, að Straumland og hans nótar vildu reka hina „gömlu lærifeð- ur“ — og skipa sjúfa sigí stað- inn, en óvíst er, að öðrum Ifki sú ráðstöfun jafn vel — eða til framkvæmda kæmi — jafnvel þótt Jónas fengi að rassakastast í ráðlierrastólnum eitthvað áfram, Straurnland álítur aðalhlutverk kennara vera það að vinna ást og virðingu nemenda sinna. — Aðal- hlutverk kennara er aö kenna— og ná sem bestum árangri með kenslu sinni — hvernig sem hann fer að því. Öðlist hann ást og virðingu nemenda sinna verð- ur honum þetta auðveldara — en hann um það. - Álítur A. J. S. ef til vill, þegar hann hefur nem- endur í ensku — t. d. blómarós- ir Eyjanna — það fyrsta hlut- verk sitt að reyna að öðlast ást þeirra ? Ætli að enskukenslan yrði þeim nokkuð notadrýgri fyrjr það — í því tilfelli ? Jeg efast um það. Annars er það rangt hjá Straumland, eins og Hestannað í grein hans, að fæstum kennur- unum hafi tekist að öðlast ást og virðingu nemenda sinna. — það þori jeg að fullyrða, að nemendur hafi virt þá vel-flesta og þótt vænt um suma — hver eftir sínu höfði og hjartalagi. Auðvitað hafa altaf verift í skóla einhvtrjir þ«ir nemendur, »em anga gátu virt nje elskað — átblásnir vladbelgir — sjálf- um sjer., góðir, sjálfum sjer betrl og sjálfum sjer bestir. Mjer er lítt skiljanlegt hvað komið hefur. Straumland til að skrifa aðra eins endileysu 11 og greinina um^rektorsembætiið, — Hafi honum fundist þöif á því að verja þessa vandræða ráð- stöfun J. J. mentamálaráðherra, þá hefði hann átt að gera það eins og góðum dreng sæmdi, en ekkl með óþverra aðkasti til sjer miklu meiri manna. — Og vissu- lega mun Pálma Hannessyni l'tll þægð í slíkum skrifum, því að hann mun vel geta viðurkent hið góða, sem hann hefur notið af þessari stofnun — Mentaskólan- um í Reykjavík og kennurunum þar. Ó. M. Spítalamálið. Eftlr Slgurð Slgurðason frá Arnarholti. Mjer hefur margsinnis- dottið t hug, að skrifa um „spítalamár Vestmannaeyja, til þess að skýra fyrir ókunnugum, hvernig á því einstæða fyrirbrigði stendur, að þras, deilur, kuldi og jafnvel andúð hefur leikið um þetta vesalings fyrirtækj—um sjúkra- hús, sem undir venjulegum kring- umstæðum ætti að sameina allan lýðinn ; nóg er til að rífast um samt. F.n jeg hef æfinlega horfið frá þessu, vegna þesa, að jeg tel mig 1.) hafa lagt mest fje og ó- mak fram til hússrns, einstakra manna og held því fast fram, þar til einhver reikningsskil koma í ljós, sem ekki eru ætluð Hala- negrum, eins og þessar ómyndar- og ósamhijóða sk'lgreinar hr. G. J. J. hafa verið, við „vígsl- una“ og nú í Víði. 14. sept. s. 1. — og í 2 ) af einskærri með- aunkun með hr. G. J. J. En hann gengur á lagið (sbr. „Hossir þú“ o. s. frv., því fleirl kunna nú vísu en hr. G. J. J.) og heldur nú ao alt megi bjóða „klíkunni", sem hann kallar, en jeg býst við, að jeg teljist þar liðsmaður í hópnum, því ekki hef jeg fnrið í felur með van- þóknun mína á öliu framferði hans í þessu máli. Grein hr.G. J. J. í Víði byrjaði þannig, að jeg hjelt, að hann væri að pára þetta sjer tii dægrastytt- ingar; en þetla; stóð ekki lengi, heldur þrútnaði greinin út af slettum, reiði og gorti — að við- bættu jarmi yfir „vanþakklæti", en eins og kunnugt er, eru van- þakklæti heimsins laun hr. G J. J. Jeg mun því gera hjer nokkr- ar almennar athugasemdir um málið, frá minni hálfu, sem nokkurskonar hluthafa í fyrir- tækinu ; ráðsmaður spítalans og bæjarstjórn gera hreint fyrlr sín- um dyrum, ef þeim þykir ó- maksins vert að svara þessu narti í Viðisgreininni. I. Hvað vitneskju almennings út í frá snertir, var hið fyrsta að eitthvað 4 sinnum var það boð látið útganga í blöðum landsins, að hr. G. J. J. ætlaði að gefa sjúkrahús í Vestmannaeyjum. Kunnugir vissu að vísu, að til voru ýmsir sjóðir, gefnir bæjar- fjelagi Vestm. til væntanlegrar sjúkrahússbyggingar, en það sem ávantaði upp í kostnað af vönd- uðu og veglegu húsi, með öllu sem fylgja þyrfti, var svo veru- legt að með sjálfsögðum, góðum vilja mátti kalla þetta gjöf. En svo var þrívegis á eftir hafin samskotaleit og eru þær mjög lærdómsríkar, þótt ekki væri nema fyrir hr. G. J. J. sjálfan. Eins og áður er sagt, gat gjöf hans verið mjög rausnarleg og í alia staði til sóma, þótt borgarar bæjarins sýndu velvild sína til

x

Víðir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Víðir
https://timarit.is/publication/600

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.