Víðir - 05.10.1929, Blaðsíða 2

V í»If
‘DiZÍr
- Kemur út einu sinni í viku. -
Ritstjóri:
ÓLAFUR MAGNÚSSON;
Sími 58. Pósthólf 4J
Verð:
Innanbæjar kr. 0.50 á mánuði,
úti um lancl kr. 6.50 árgangurinm
g Auglýsingaverð: kr. 1.50 cm.
þ isa fyrirtækis með hluttöku í
byggingunni. það gerði jeg í við-
b:V við töluvert, sem áður var
komið, og sjómennirnir,
3n þá kemur enn smekkleys-
a:; hjá G. J. J , gjafir þessarvoru
i iiski, en hann varð þá miklu
v: ðmætari en nú, svo það
vcrður að átelja að tilgreina al-
d yi verðmætið, en aðeins töl-
una. Og hvað á þetta annars
aó þýða? það er eins og okkur
1 endunum sje ætlað, að halda
f þetta hafi verið hornsíli eða
v aseiði, og er mikil ókurteysi
við gefendur.
Og hverjir gáfu aldrei neitt?
Á þes.su tímabili, sem þessi end-
urtekna sámskotaleit átti sjer
stað, voru hjer 5 — fimm —
lækapK. Allir mjög tekjuháir,
enjyií) gaf neitt. Bæjarfógeti, bæj-
ars^ðri, prestur, konsúlar, kaup-
menn o. s. frv. — enginn neitt.
þetta or sú þögula, passiva and-
úð, sem maðurinn og málið urðu
fyrir úr þessum áttum.
Frh.
LögregluþjónsstaðaD.
Eíns og kunnugt er orðið, hef
jeg (í samráði við Svein Schev-
ing) tilkynt bæjarstjórninni, að
jeg muni leysa hann frá lög-
regkiþjónsstarfinu, frá næsta ný-
ári, ef bæjarfjelagið sjer honum
fyrir sómasamlegum eftirlaunum.
Mjer er sagt að málefni þetta
muni ekki fá sem bestar undir-
tektir, víst helst af sparnaðará-
stæðum.
Jeg býst ekki við að sú nefnd,
sem hefur málið til meðferðar
tali neitt um það við mig, þar
sem jafnvel ekki var ráðgast neitt
við mig um hina nýju lögreglu-
samþykt og hún samþykt án um-
sagnar frá mjer. Ætla jeg því að
leyfa mjer að setja hjer fram
spamaðartillögur í þessu sam-
bandi, þeim bæjarfulltrúum tii
athugunar, sem hrýs hugur við
kosmaði þeim, sem getur stafað
fyrir bæjarfjelagið af eftirlaunum
Schevlngs.
Sem stendur eru brunaliðsstjóra
víst greiddar 400 kr. árlega, en
heilbrigðisfulltrúa 600 kr. það
má telja vafalaust, að bæði þessi
störf hljóti mjög bráðlega að
verða betur launuð.
En það er i lófa lagið að sam-
eina bœði störfin lögregluþjóns-
'Starfinu undir eins og þ að losnar.
Einn maður getur afarvel af-
kastað þeim og þau samrýmast
betur en ýmislegt annað, 6etn
sami maðurinn er látinn annast.
Vona jeg að fleiri taki undir
þetta með mjer og að bæjarfulltrú-
arnir fallist á þessa lausn máls-
ins, sem eftir atvikum verður
að teija heppilegasta.
Kr. Linnet.
Ath.
Tillaga sú, sem bæjarfógetinn
gerir að umtalsefni, er mjög at-
hyglisverð. — Bæjarstjórnin mun
áður hafa heyrt á það minst, að
heppilegt myndi að sameina starf
lögregluþjóna og heilbrigðisfull-
trúa, en brunaliðsíjórastaðan mun
ekki hafa komið til greina þá -
í því sambandi.
Starf lögregluþjóns (dagvarðar)
er að mestu í því faiið, að ganga
fram og aftur um bæinn og iíta
eftir umferð og fleiru (eða svo
ætti að vera) — og gæti hann
þá hæglega skygnst um að hætti
heilbrigðisfulltrúa. — Ef bruna
bæri að höndum, má gera ráð
fyrir, að lögregiuþjónninn væri
þar viðstaddur hvort sem er, svo
að því leyti gæti hann annast
brunaliðsstjórn. — En starf
brunaliðstjóra á auk þess auð-
vitað aðallega að felast í eftirliti
með brunaliðstækjum og stjórn
æfinga. — Líklegt er, að einn og
sami maður geti rækt þessi
verk sómasamlega, en athuga
þarf', að með því móti ætti hann
að annast þrjár vandasamar sýsl-
anir — og yrði því að vanda val
mannsins vel.
Riistj.
Nokkur orð til
G. J. Johnsen.
Gísli J. Johnsen, konsúll, hef-
ur skrifað um spítalann — all-
langt mál — í 3 síðustu tölubl.
Víðis.
Meðal annars kvartarhann yfir
því, að hann hafi ekki verið tekinn
gildur sem ábyrgðarmaður fyrir
skilvfsrí greiðslu á legukostnaði
sjúklings, sem átti að leggja á spít-
alann, og er svo að sjá, sem það
hafiveriðstærsti „löðrungur", sem
honum hefur verið „handlangað-
ur“, það sem af er æfinnar.
Ekki nefnir Johnsen,hver hafi
verið svona tortrygginn í sinn
garð, en af því að jeg hef verið
ráðsmaður spítalans undanfarið,
og verð það að mlnsta kosti tll
næstu áramóta, mun jeg vera sá,
sem á þetta umtal. þess vegna
ætla jeg að gera hjer nokkrar
athugasemdir við áminst ariðl.
Tilefni til þessa relðilesturs hr.
G. J. Johnsen í minn garð — í
þetta sinn — er eftirfarandi:
Ólafur Sigurðsson á Strönd kem-
ur tii mín fyrir nokkru og segir
föður sinn þurfa að komast á
spítalann, og að hann hafi feng-
Ið hr. G. J. Johnsen til þess að
G J. Johnsen

Nýkomiö.
Línoleum.
Filtpappi.
Gólflakk.
Bátasaumur.
Terpenfína.
Töreise.
0
Málningarvörur.
Versl u n Gr. J. Joliiiœei*
i
óbyrgjast skilvisa grclðslu á
spítalavistinni. Jegsagð! ólafi, að
jeg óskaði eftir, að óbyrgðar-
mennirnir væru tveir, eins og
oft hefur verið venja mín í Iík-
um tilfellum.
Sumum mun, eftll vill, finnast
að óþarfi hafi verið að krefjast
annars ábyrgðarmanns. En þegar
þess er gætt, að mjer hefur yfir-
leitt gengið mjög treglega að fá
greiddann sjúkrahússkostnað
þeirra sjúkllnga, sem G. J. J.
hefur látið á spítalann, og að jeg
hef einu sinnl orðið að leita að-
stoðar bæjarjfógeta í þeim efnum,
þá býst jeg við að flestir sjái, að
ósk mín um annan ábyrgðarm.
hafi ekki verið að orsakalausu.
Illyrðum f minn garð, svo sem
„stráksskapur", „óþokkabragð“
og fl. svara jeg ekki. Jeg lætG. J.
J. í friði með þessháttar fram-
leiðslu.
Jeg skal geta þess, að margt í
áminstri grein þessa manns er
ekkl rjett, og býst jeg við, að
spítalanefnd og bæjarstjórn muni
leiðrjetta missagnirnar, ef þeim
svo sýnist.
Viðvíkjandi þeim munum, sem
G. J. J. segist hafa afhent spít-
alanum, vil jeg aðeins tilkynna
hr. Johnsen, að borðstofuborð
það, sem talið er á innanstokks-
munaskránni, sótti einn afstarfs-
mönnum gefandans upp á spTala
í vetur —og kvað borðið vera sína
eign. Hann færði sönnur fyrir
eignarjetti sínum — og fekk
borðið áfhent — en sjúkrahúsið
keypti annað.
Sig. Á. Ounnarsson.
Nýja skóJahúsið.
það fer nú að líða að því aö
farið verði að nota nýja skóia-
húsið, ogá því ekki ilia við að al-
menníngur fái eitthvað að viia
um þá húsbyggingu. Húsið er
bæði stórt og vandað og varan-
leg eign bæjarins. Stærðir er
19 m. X 9 m., undir nokkru af
húsinu er brunnur, en á neðstu
hæð er leikfimissalur 16 m. X
8 m, búningsherbergi og forstoi'a
Á næstu tveimur hæðum fyrir
ofan eru ö kenslustofur og les-
stofa fyrir kennarana. Af þessu
geta menn sjeð að það er fjarri
því að húsið sje eingöngu leik-
fimishús, og rangt og villandi að
hlaupa með það, aðhjer sje ver-
ið að reisa leikfimishús fyrir 100
þús. krónur, eins og bæjarfóget -
inn gerði nýlega.
Upphaflega var ætlast til að
leikfimishús yrði reist samhiiða-
gamla skólahúsinu, og fengust
25 þús kr, úr landssjóði með
tilliti til þeirrar ráðslöfunnar. En
þá voru erfiðir tímar og mörgu
að sinna, byggingin hefur því
dregist lengur en ætlað var. Ekki
stafar þó drátturinn af þvi, að
mönnum væri ekki Ijós þörfin
á leikfimisshúsi. Skólanefndin
hefur alla tíð verið sammáía um
að nauðsyn bæri til að koma upp
húsinu svo fljótt sem mögulegt
væri. Læknar skólans hala nóg
dæmi f’rá heilsufarsrannsókninni,
um þörf á leikfimiskenslu fyrir
fjölda af skólabörnum. íþrótta-
fjelög bæjarins hafa löngum ver-
ið vandræðum með hús til að-
iðka leikfimi og íþróttir. Um þörf-
ina verður varla deilt. Minnis-
stæður er mjer áhugi Halldórs
sál. Gunnlaugssonar læknis á