Víðir - 02.11.1929, Blaðsíða 1
I. árg.
Vestmannaeyjum, 2. nóv. 1929,
50. tbl.
IJt.bú Islandsbanka.
30 okt. 1919—30 okt 1929
Fyrir 10 árum síðan, cða 30.
okt. 1919, var Útbú íslandsbanka
stofnað hjer í Vestmannaeyjum.
Húsakynni bankans voru þá
í Steinholti, húsi Kristmanns
þorkelssonar, en Huttisí að Tungu
og verður nú á næstunni í húsi
þvíj er hr. Árni kaupm. Sigfús-
sonar hefur nýlega selt bankan-
aniíin. Hafa þannig húsakynnin
smátt og smátt stækkað og batn-
að, svo sem ytri vottur vaxandi
þroska og starfa.
yar umsetning bankans 771/,
míljón krónur árið 1920, en árið
1923 33lU miljön króna.
Upphaflega var það margra
manna ósk hjer, að Landsbank-
inn setti hjer á stofn útbú og
bar undirritaður fram áskorun á
þingmálafundi t:l þáverandi þing-
manns Karls Einarssonar um það,
að reyna að fá Landsbankann, ef
unt væri, til þess, en þá ísl-
landsbanka að hinum frágengn-
um. Á næsta þingt?ma var okk-
ur stefnt til viðtals við banka-
stjórn Landsbankans, sem þá
taldi öll tormerki á shkri stofn-
un, það því fremur, sem ákveð-
iö væri að stofna útbú á Sel-
foss'. En þess er skylt að geta,
að Magnús Sigurðsson banka-
stjóri, sem hafði orðið fyrir
stjórnina, lofaði að leggja fast að
hr. Tofte, að íslandsbanki setti
hjer útbú og efndi það dyggilega.
Útbú íslandsbanka hjer, eins
og kunnugt er, hefur s glt skipi
sínu minst, eða sama sem ekkert
sködduðu gegnum hafíshroóa
viðskiftalausungarinnar, en þar
háfa margir ratað í raunir, útbú
og aðalbankar.
Úbúið hafur verið hin mesta
og besta lyftistöng undir atvinnu-
veg Eyjarskeggja og rná segja,
að „t því lifum, erum og hrær-
umt vjer», sem einhvern atvinnu-
rekstur höfum.
Sem form. Björgunarfjel. Vest-
mannaeyja teijeg mjer sjerstakiega
skylt að þakka Útbúinu fyrir þá
ágætu aðstoð og sjón fram í tím-
ann, að því er fjirmál fjelagsins
8nerti.
Það var prýðiiegt.
En veldur hver á heidur. Og
yerðjegnúað biðja háttvirta les-
endur virða á betra veg, hve
Hjótt verður yfir farið, því mað-
urinn, sem nú ketnur til sögun-
ar, mundi þakka fyrir að verða
hjer hvergi getið, sökum með-
fæddrar' 'hæversku.
En hjá þvt verður ekki kom-
ist, með örfáum orðutn.
Haraldur Viggó Bjötnsson
fæddist 30. okt. 1889; er því
fertugur í dag.
Hvarf sem kornungur dreng-
ur að bankastörfum í íslands-
banka 1. júlí 1904. í dag hefur
hann þvístarfað sem bankasend-
ill, ritari, gjaldkeri og aú í 10
ár sem bankastjóri, samtals í 25
ár.
Og útbúið 10 ára.
það eru því þrennskonar há-
tíðisdagar fyrir Viggó bankastj.
og meira en það, því nú getur
hann staldrað við, horft um ökí
og sjeð framfarir, aukinn atvinnu-
rekstur og endurbætur á ölium
sviðum frá því er hann kom hjer
fyrst — og starf hans sterkur
þáttur í þessari framþróua.
Hann má því með sanni segja,
eins og þar stendur, „jeg er
glaður í dag“. En hitt er ekkert
leyndarmál, að það er ekki bara
sætabrauð og sykur að vera
bankastjóri á slíkum ólgutímum,
sem geysað hafa hjerlendis ög
erlendis undanfarin ár. Margir
verða óánægðir, og það yfir hin-
um rjettmætustu ráðstöfunum —
og þar á meðal undirritaður, sem
var sá fyrsti óánægði, sem för
út úr Útbúinu.
Gæfa og gengi fylgi alia tfma
bankastjóra Viggó Björnssyni og
mætti Útbúið blómgast og dafna
und’r hans handleiðslu, hjeraðinu
til heilla og framfara.
Vestmannaeyjum, 30. okt. 1929.
Sigurður Sigurðsson
frá Arnarholti.
og lyflækningasjúklinga á spítai-
anum hjer, á síðara misseri fyrra
árs og fyrra misseri þ. á. Dag-
bók spítaians má bæjarstjórn
senda til stjórnar Læknafjelags
íslands, eða hvaða lækna sem
vera skal, hvar sem er, nema
Kolka læknis, með beiðni um að
skifta sjúklingunum niður eftir
sjúkdómum, á skurðlækninga- og
lyflækningadeiid, eins og undir-
skriftaskjalið fór fram á, og eins
og Kolká læknir hefur haldið
dauðahaldi í upp á síðkastið. Út-
koman mun reynast eins og hjá
mjer og hjá öllum nema Kolka.
Jeg fylgi þsirri venju, sem all-
staðar er viðhöfð, þegar raðað
er niður á svona deildir (lyfl.n.,
mediclnska deild og skurðlæka-
inga eða handlækninga þ. e.
chiruMg. deild), og jeg er viss
um, að skifting mín er rjett
og stenst dóma allra þeirra, sem
þetta geta dæmt og vilja dæma
rjett.
Mjer er sem jeg sjái Kolka
læknir, þegar hann er orðinn
skurðlæknir spítalans, ef t. d.
rifbrotinn sjúklingur yrði lagður
á lyflækningadeild, eða sjúkiing-
ur marinn á „óæðri endanum*,
eins og læknirinn svo fagurlega
útmálar það. Hvar er væðri enc'i*
á hans sjúklingum og honum
sjálfum ?
Leiðrjettingin hnekkir enguog
getur engu hnekt, sem jeg hef
skrifað í þessu máli, sýnir
að eins að hann er kotninn í
þær ógöngur, sem hann getur
ekki losnað úr.
Viljann til að sverta mig sýnir
læknirinn, þar sem hann finnur
sig knúðan til að fræða almenn-
ing á þvi góðgæti, að legutími
sumra minna sjúklinga sje lang-
ur, samanborið við hans. Svona
illvilja ætla jég ekki að gjalda í
sömu mynt, þó mjer sje shkt
innan handar, heldur mun jeg
láta hann og hans sjúklinga
spítalanumífriöi, eins oghingað tii
Arinars er vonlegt, að Kolka
svíði sjúklinga minna vegna ; þeir
hefðu átt að lenda t'l hans, þar
tók alt styttri tíma
Getur nú læknirinn gengið öllu
lengra í undirróðri gegn mjer,
og hreinum og beinum atvinnu-
róg, en hjer er gertPHvað iengi
ætlar þú K. o. s. frv.
Mjer skiist af hans skrifum,
og svo skilst fjölda mörgum, að
aðstæður hans í hjeraðinu sjeu
nú orðnar svo góðar, að hann
þurfi ekki lengur að grípa til
svona vopna.
Allir, sem augun hafa opin,
geta skil ð, að hjer í hjeraði er
óvenjulega góð aðstaða fyrir
praktiserandi iækni eða lækna,
þar sem hjeraðslæknir er oft ut-
an.heimilis við embættisverk, og
ekki hægt á stundum til hans að
ná í kasti. En „mlkill vill meira*.
Samtímis því sem Kolka virðist
ætla sjer skurðiækningastörf við
sjúkrahúsið og iaun úr bæjar-r
sjóði, sem hann virðist hafa í
hendi sjer, þá ætlar hann hjer-
aðslækni að iáta af hendi við sig
þá sjúklinga, sem hann hefur
hingað til haft og þá, sem hann
vitjar og hefur viðunanlega að-
stöðu til að hafa. Hann segist
nú hafa orð ð því nær allar
skurðlækningar í hjeraðinu. Er
það ekki nóg? Hernig getur
sokkur variðsvona frámunalegan
yfirgang og frekju.
Jeg mun trauðla svara lækn-
inum eft rleiðis. Hann er orðinn
svo ber að illvilja til mín og
undirróðri, eins og allir þeir
hjeraðsbúar, sem opin hafa augu
og vilja sjá og geta sjeð.
Engu góðu er hægt að búast
við af honum, ekki því, sem
mætti verða hjeraðinu til vegs-
auka í þessu spítalamáli-
Ól. Ó. Lárusson.
H.V. Björnsson, bankastjóri og
Fisksöiusamiag Vesímannaeyja.
Svar við ,Leið-
rjetting Koika
í Víði síðast finnur Iæknirinn
sig knúðan tilað koma meðleið-
rjetting á skýrslu þeirri, semjeg
birti í Víði um skurðlækninga-
í dag, þann 30. okt. 1929 á
Haraldur Viggó Björnsson banka-
stjóri 40 ára afmæli, og um leið
10 ára afmæli veru sinnar í þess-
um bæ.
Jeg efast ekki um, að margir
hjer senda honum hlýjar ham-
ingjuóskir í tilefni af þessum
tve’m afmælum hans, því mörg-
um er hann hjer aðgóðu kunnur.
Með ráðum og dáð hefur hann
stutt öll framfara fyrirtæki siðan
hann kom hjer. þó er það eitt,
sem glöggvast er að benda á, og
sem hann hefur sjerstaklega bar-
ist fyrir og það er Fisksölusam-
iag Vestmannaeyja, en það er
ótvírætt eitt af allra stæðstu hags-
munamálum þessa bæjar.
Fisksölusamlaglð var víst fyrst
v ry