Víðir - 02.11.1929, Blaðsíða 2

2
Víiff
• Keniur út einu sinni i viku. -
Ritstjóri: .
Ó.LAFUR MAONÚSSON!
Síini 58. Pósthólf 4í
Verð:
Innanbæjár kr. 0.50 á mánuði,
úti uin land kr. 6.50 árgangurinn:
Auglýsingaverð: kr. L50 cm.
myndað árið 1926, þá á áliðnu
ári með dálítinn part af fiskinum,
en síðan hefur það starfað með
mest allan verkaðan fisk, sem
til hetur fallið hjer í Kyjum, að
undanteknum fiski þeim, sem
/verslun G. J. Johnsen hefur
h tft baeði í fyrra og núna.
Jeg efast fyllilega um, að
almenhingur geri sjer ijóst hve
mikia hagsmunaþýðingu Fisk-
sölusamlagið hefur fyrir þennan
bæ. það var víst tíöast áður en
Sanilagið tók til starfa, að fiskur
hjeðan seldist fyrir mun lægra
verð en samskonar vara frá öðr-
um útflutningshöfnum hjer við
land, og þó fara ætti til sama
staðar og á sama tíma, og mun
ekki oftalið, að munað hafi alt
að 10 kr. áskpd, en síðan Sam-
lagið tók til starfa hefur þessi
verðmunur horfið.
Árið 1927 voru flutt út hjeð-
35810 skpd. af verkuðum fiski
og með 10 kr. hagnaði, s.em jeg
tel að hafi fengist á hverju skpd.
vegna Fisksölusamlagsins, færir
þá þessu bygðarlagi] 358100 kr.,
skrifa og segi, þrjú hundruð
tímmtíu og átta þúsund og eitt
hundrað krónur. þetta er ekki
svo óverulegur hagnaður. Ekki
litlir peningar, og ef við tökum
með útflutninginn ífyrra og fram
til þessa dags í ár, sem er 84
896 skpd. þá færir Fisksölusam-
lagið á sama t'ma f hagnað kr.
848960. það er hátt upp í eina
miljón með áður nefndri verð-
hækkun.
Jeg efast alls ekki um. að allir
verði að telja þá menn vel þarfa
okkar bygðarlagi, sem aflað hafa
því svona glæsilegra auka tekna
á ekki lengri tíma, en það hafa
þeir menn gert, sem hafa ötul-
legast gengið fram í myndun og
viðhaldi Fisksölusamlagsins. Og
þar á Haraldur Viggó Björnsson,
bankastj. óefað stæðstan hlut.
Heill og hamingja fylgi honum.
Heill og hamingja fylgi öllum
þeim, sem með hagsýniog dugn-
aði efla gengi þessa bygðarlags.
Borgari.
Heilbrigðisnefnd.
Niðurl.
Nú vita allir Eyjabúar, að
lýsisbræðsluskúrarnir eru til ó-
þolandi óþrifnaðar í bænum, og
verða þaðan að fara. það er
hneyksli næst, að það akuliliðið
að framleiða læknislyf í slíkum
sóðaskáp, eins og t. d. bræðslu-
skúr G. J. J., sem er einna.
verstur.
En ekki gat heilbrigðisnefnd
gengio hreint til verks, sem
vænta rnátti, heldur var tillaga
hennar þetta viðrini, sem að of-
an getur.
Lóðina hjá Hólmgarði ljet jeg
auðvitað marghreinsa. það, sem
Linnetsegir um það, er hin mesta
staðleysa. það er beinlínis hlægi-
legt, að vfirvaldið er að kvarta
yfir því, að jeg hafi þverskallast
Við að hiýða kröfum hans, og
brotið með þvt heilbrigðissam-
þyktina árum saman.
Ekki vantar röggsemina, ef ó-
hlýðnast er fyrirskipunum nefnd-
arinnar og brotin ákvæði heil-
brtgðissamþyktarinnar.
Síðasta atriðið,. sem jeg vil
sjerstaklega gera að umtalsefni,
er holræsagerðin. Segir Linnet
að bæjarstjórn sje of sofancil j
því máli. það kann vel að vera
að meira hefði mátt gera, um það
má altaf deila, en hinsvegar hef-
ur bæjarstjót n sýnt góðan áhuga
í því efni, Hoiræsi liafa verið
lögð í Bárustíginn og fiskhúsa-
hverfið ofan Skildingafjöru. Ráð-
gert hefur verið að leggja j
Vestmannabraut og víðar. ffefur
staðið á áætlun og teikningum
yfir holræsakerft í bænum frá Jóni
ísieifssyni verkfræðingi, er tók að
sjer að gera það.
Linnet talar utn, að tilboði frá
Jóni hafi ekki veriö tekið, og
„tómlætið í þessu var svona
m kið“. þettað er ekki rjett og
sýnir óskamfeilni Linnets, að
bera á borð slíkar staðhæfingar,
þar sem hann ætti að vita betur,
af þe'rri ástæðu, að hann var
oddviti bæjarstjórnar, er samþykt
var að fá verkfræðmg til þess að
gera uppdrátt að holræsakerfi í
bænum.
Bæjarstjórn Vestmannaeyja iief-
ur haft mikinn áhuga á heil-
brigðismálefnum bæjarins og
varið miklu fje til þess árlega,
eins og reikningar bæjarins sýna.
Hinsvegar dettur engum íhugað
neita því, að þar er en langt í
land, svo vel sje og vttanlega
rjett, að holræsi þurfa að koma
svo fljótt sem unt er.
En það varðarmiklu meira en
noktcuð annað, að þeim fyrir-
mælum, sem heílbrigðissamþkytin
setur, sjer framfylgt.
Fyr en það verður er ekki
minsta von um viðunandi þrifn-
að.
Hingað til hafa heilbrigðismál
Vestmannaeyja átt við ramman
reip að draga: aðgjörðarleysl og
ódugnað yfirvaldsins Kristjáns
Linnets. Skal jeg benda á tvö
alþekt dæmi. Eftir að fiskmjöls-
verksmiðjan Hekla var tekin til
starfa, rann frá henni óþrifnaðar-
lækur, niður í fjöruna og breiddist
þar úr honum. Var þetta kært
margsinnis, en ekkert stoðaði.
Helgi Benediktsson kaupmað-
ur átti bifreiðarskúr á Flötum, og
notaði fyrir aðgerðarhús. Stafaði
af þessu svo mikill óþrifnaður,
G J. Johnsen
ÁHskonar
nýíísku vörur innkeyptar í síðuatu fetð minni
beint frá verslunat húsum í Bretlandi, Holl-
landi, Frakklandi og Danmörku koma með
narstu skipum. Hvergi smekklegra úrval nje
lægra verð — vörur við allra hæfi.
Verslun Ö.J.• Joliiiæen
að fólk, setn bjó á Flötum, gat
tæpast komist heim tilsín.Gekk
maður undirmanns hönd að kæra
þetta, en ekkert dugði,
Sama er 2Ö segja um lýsis-
bræðsluskúr G J. J.
Enginn þessara manna hefur
verið sektaður fyrir brot á heil-
brigðissamþyktinni, þrátt fyrir
kærur. Slík dæmi eru óteljand'.
það tná í einu orði segja, að
heilbrigð:ssamþykdu er fótum
troðin, eins og hverjum sýnist
og er hún einskis virði meðan
svo er ástatt.
það, sem mest vantar í hrein-
lætismál Eyjanna, er að Linnet
sýni i verkinu þann áhuga, sem
hann þykist hafa í þeim efnum,
að þar komi röggsemí og mynd-
ugleiki í stað tómlætis og rt-
kvæðaleysis. þá verður bylting í
heilbrigðismálum bæjarins.
Kristinn Ólafsson.
Spítalamálið.
Eftir Sigurð Sigurðsson frá Arnarhoiti.
það gegnir furðu hversu allir
borgarar þessa bæjar eru fáfróð-
ir um jafn mikilvægt mál og
spítalastofnun í Vestmannaeyjum,
í eign þeirra og umsjá.
Margir halda, að bæjarbúar
stæðu nú algerlega á flæðiskeri
í þessu efni, ef hr. konsúll Gísij
J. Johnsen hefði ekki farið að
blanda sjer í málið, til mikills
tjóns fyrir samúð, samvinnu og
hagsýni hjer aðlútandi — ekki
sfst fyrir bæjarsjóðinn, eða gjald-
endur hjer til almennings þarfa.
þegar sá tími tók að náigast,
að Frakkar myndu hætta sjúkra-
hússstarfsemi sinni hjer, var tvent
á takteinum og af því að jeg
kom Iítilsháttar að hvortveggja
þykir mjer rjett að skýra nokk-
uð frá þeim málavöxtum.
Jeg skal vera stuttorður um
hið fyrra, en þrír góðir menn
höfðu bundist samtökum, að
hrinda málinu áfram,c/' vel fisk-
aðist á nœstu vertið og aflinn
seldist vel þ. e. a. s, gerast sjálf-
boðaliðar eða forgöngumenn að
stofnun sjúkrahússins, safna þvi
fje, í sjóðina er fyrir voru, sjá
um kaup á efniviði, vinnu o. s.
frv.
Tveir þessara manna voru
mjög duglegir menn, miklum efn*
um búnir og höfðu tnikil manna-
forráð þ. e. fylgi og traust; þriðji
hafði hvorugt, en mikinn áhuga.
Nú fiskaðist ágætlega á vertíð-
inni og aflinn seldist með lang-
besta móti. En þá kom auömað-
urinn t;l sögunnar hr. G. J.
Johnsen og bauð að gefa alt
einn, peningana, umsjón, for-
stöðu og vinnu — og hurfu þá
þrímenningarnir til síns heima og
er sú saga ekki lengri.
Vitanlega er það ósannað mál
hversu þessum þremur mönnum
hefði tekist/en trauðla hefði það
orðið bágbornara, en nú er kom-
ið á dag'nn, þar sem bæjarsjóð-
ur hefur orðað að inna af hendi
til sjúkrahússstofnunarinnar, auk
sfóðanna sem til voru um 100
eltt hundrað þusund krónur
og ekki enn komin öll kurl til
grafar.
Að síðari úrlausn málsins varð
jeg uppástungu maður.
Opinber gjöld til almennra