Víðir - 23.02.1934, Page 1

VI. árg.
Vestinanuaeyjuui, 23. Tebrúar 1934
1. tbl.
Frá bæjarstjórnarfundi.
Bæjarstjóinarfundur var haldinn
fimtudaginn 15. þ. m. og voru
mörg mál á dagskrá, þar á með-
al samþ. bæjarreikninga frá 1931,
Fulltrúi Sósialista höf þar upp
rödd sína i fyrsta skifti i bæjar-
stjórninni, og gerði reikningana að
umræðuefni. Átaldi hann það,
hve lítið vœri afskrifað af hus-
eignum bæjaiins, og væri slíkt
blekkingar.
Honum var bent á, að þó með
réttu mætti að þessu eða öðru
flnna í reikningsfærslunni, væri
ekki sjáifsagt að draga þá álykt-
un, áð um blekkingar væri að
ræða. Slíkt orðalag væri aðdrót-t-
un um sviksamleean útbúning
reikninganna hjá bæjerstjörn, og
ætti þá eins við flokksbræður
fulltrúans, þá sem á undan hon-
um hefðú verið í bæjarstjórn, eins
og við aðra.
ísleifur „félagi“ réðist að „krat-
anum“ — sem hann kallaði —
með háðulegum orðum, taldi hann
leika skrípaleik eins og flokks-
bróðir hans Hjálmar tudda, o. s. frv.
Enginn tók neitt mark á þessu
nema „kratinn", hann varð bljúg-
ur við og greiddi atkvæði með
flestum vitleysum,' sem komu frá
kommúnistum það sem eftir var
fundarins.
Nokkrar umræður urðu um
fjárhag bæjarins og taldi ísleifur
hann aumann, en gleymdi að
geta þess, h /að hann hafði gert
til að greiða úr fjármálum bæjar-
ins. í umræðunum kom það í
]jós, að íeleifur hefði sjálfur marg-
neitað að greiða útsvör sín, og
svo að bærinn hefði að lokum
neyðst til að ganga að húsi hans.
Taldi ísleifur þetta ofsókn á hend-
ur sér, og mætti þá hver gjald-
andi tii bæjarins kalla það ofsökn
að bærinn gengur eftir þeim gjöld-
um er honum ber.
Mikið ræddu þeir „félagarnir“
um Tangann. Um það hálfur
fundartíminn fór í þæv umræður.
Alt persónulegar árásir á þá
Gunnar Olafsson og Jóhann Jós-
efsson.
1000 kr. höfðu þeir „félagar"
óskað eftir að fá úr bæjarsjóði til
að halda uppi mötuneyti A. S. V.
á „Letigarðinum", á mieðan þeir
væru að stöðva útgerðiria. Har-
aldur „fólagi" talaði fy ir þessu
máli; með viðeigandi skömmum
um Tangann og Jöh. Jósefsson,
sem hann kendi um alt er í ó-
lestri hefði farið. Þegar svo að
»félaginn« var búinn að úthella
hjarta sinu lýsti hann yfir því, að
þbir „félagarnir" tækju tillöguna
aftur, hún væri orðin ótímaþær,
og alt væri það, sagði hann, Jóh.
Jós. að kenna.
Um hreinlætið í bænum urðu
allmiklar umræður, og snérist alt
tal kommúnistanna um Koba
Tranbeig. Jón Rafnss. lét sem
alt stæði á Koba hvað hreinlæti
snertir í bænum.
Mörg orð og stór voru sögð um
meðferð bæjarstjórnar á Koba.
Hann fær 1500 kr. laun árlega úr
bæjarsjóði.
Havaldur „félagi" vildi smella
iaunum hans upp í 3600 kr. á
hvellinum og gaf engin grið.
Ekki sefaðist hann neitt við
það þö mint væri á, að tillagan
um launahækkunina ætti betur
heima þegar fjárhagsáætlun
væri afgreidd.
Tillagan féll samt eins og ann-
að hjá „félögunum".
Þá voru það krærnai og skipu-
lagið. Har. og Rafns voiu ekki á
sama máli. Rafns vildi láta meta
krærnar til verðs og bæta mönn-
um skaðann, en Har. «félagi vildi
engum bæta neitt nema þeim, sem
ekkert ættu til. Sagðist hann
taka málið frá „stéttvísu" sjónar-
miði og var hröðugur mjög yfir
sjálfum sér.
Þá voru það 25-aura böllin.
Barnaverndarnefndin, sú er sat
fram að síðustu áramótum, hafði
farið fram á einhverjar smátak-
markanir á ballvitleysunni á
„Letigarðinum", sem öllum hugs-
andi mönnum er búin að vera
viðurstygð árum saman.
Viti menn! Bæjarfógetinn
rumskaði og gaf skriflegt álit og
lágu nú fyrir bæjarstjórn nokkurs-
konar tillögur þessara aðila.
Barnaverndarnefndin hafði öskað
að komið yrði í veg fyrir aðböm
innan 15 ára væru að sækja böll
þau er haldin eru fyrir fullorðið
fólk. Sennilega til að reyna að
forða unglingunum frá þeirri spill-
ingarhættu, sem af því stafar að
unglingarnir séu á þessum „skröll-
um“ og horfi á þær ófögru aðfar-
ir, sem þar má sjá, drykkjuskap
og annað. Bæjarfógeti hafði fall-
ist á þetta og lagt til að börn-
um innan 16 ára yröi frá þessu
bægt, og ennfremui að börnum
yrði ekki leyft að halda sérstök
böll sem enginn stæði að nema þau
sjálf.
■ Á þetta félst bæjaistjórnin og
var það samþykt. Mega því börn
innan 16 ára ekki lengur sækja
böll, sem ætluð eru fulloiðnu fólki
og ekki halda böll fyrir sig ein.
Hitt er aftur leyft að halda
barnaböll en þá verða fullorðnir
að veita þeim forstöðu.
Umræður urðu miklar um þetta
J. Rafnsson taláði eins og sá sem
er „í faginu'1 og þóttí þetta óþörf
og óholl ráðstöfun.
Kolka læknir benti honum á að
hvað hollustuna snerti þá væri
sér sem lækni kunnugt um það
af ýmsu sem fyrir hann hefði
borið, að unglingarnir sæktu enga
hollustu á þessi umræddu böll,
það væri nú eitthvað annað.
„FélagarnirB vörðu böllin af
miklum ákafa, það var frelsi „verka-
lýðsæskunnai “ sagði Jón Rafnsson
sem bæjarfógetinn og „yfirsléttin"
væri að ráðast á.
Eáll Eyjólfsson benti þeim á það,
að þau væru ótalin heimilin hér,
sem hefðu beðið tjón við skröllin
í Alþýðuhúsinu. Margt foreldri
væri í vandræðum með börn sín
útaf því faraldri af srokölluðum
skemtunum sem þarna væru á
ferðinni, Ættu kommúnistar mesta
sök á þessu, því þeir smöluðu í
húsum sérstaklaga stúlkubörnum
á þessar „skemtanir".
J. Rafnsson og Isleifur héldu
áfram að verja skröllin í líf og
blöð. Hallmæltu þeir mjög Linnet
bæjaifógeta fyrir hvað hann væri
tregur í taumi með að leyfa böll-
in, og sérstaklega þótti þeim hann
beita „verkalýðsæskuna" hans Jóns
Rafns kúgun, með þvi að vilja
ekki lofa henni að halda sín eigin
böll, þegar hún væri búin að læra
nóg af þeim fullorðnu á „hollu“
böllunum sem Jón Rafns vitnaði í.
Sannaðíst hér að „sjaldan laun-
ar kálfur ofeldí". Flestum heflr
þótt nóg um hvað Bæjarfógeti hef-
n verið hðugur við kommúnista.
Hefli næstum liiið svo út. sem
þeir heföu fovgangsrétt að þvi að
halda skemtanir.
Auð "i-ah handa verkalýðnum,
svo segu Larus frá Velli og Ingi-
bergur í Hjálmholti að minsta
kosti.
Það kvað þá við annan tón hjá
„félaga" Isleifl. Bæjarfógetinn hafði
altaf verið þeim til angurs og ama
ef ekki hreint tií bölvunar.
A. S. V. hefði fengið miklu
meiri tekjur af 25 aura böllunum
ef ólukkans yflrvaldið væri svolítið
meðgjörlegt.
Eetta vpru þá þakkirnar og
mætti Linnet nokkuð af þeim læra.
Átakanleg var hrygðin yfir því
hjá „félögunum" að takmarkanir
kæmu á ballafarganið. Un hætt
una sem „verkalýðsæskunni" staf-
aði af sliku tiltæki, sem þessu hjá
fyrv. Barnaverndarnefnd og fógeta
fóru þeir mörgum orðum.
þeir gleymdu jafnvel alveg að
skamma „Tangavaldið og bauka-
valdið og fiskhringinD", sem ávalt
fékk þó sitt áður á fundinum
hvaða mál sem annars var til
umiæðu. —
Umhyggja „félaganna" fyrir æsk-
unni er mikil. Það eru ótalin
sporih „félaganna* og fyrirhöfnin
ómæld er þeir hafa á sig lagt til
að teygja óþroskaða unglinga út í
sollinn, og venjá þá á kommún-
ista-spenann. Ekki að undra þó
Barnavendarnefndin, — gamla —
vel að merkja — sú nýja tæki
aldiei upp á þessum óvanda, —
og yfirvaldið, fái litlar þakkir fyr-
ir það að vera að trufla atvinnu
„félaganna".
Á einhverju verður „Letigarð-
urinn“ að lifa- Og svo „félag-
arnir“ ? —
Eá fékk Barnaverndarnefndin, sú
gamla, nokkur vel valin orð frá
Jóni Rafns., affurhaldssöm og ónýt,
en nú væri sem betur færi ný
netnd sköpuð, sem „fólögunum"
væri betur að skapi.
Eegar klukkan var hálf eit.t um
nóttina var dagskráin ekki nema
hálínuð. „Félagarnir" höfðu get-
að taflð fuodinn eftir óskum með
ræðum sínum og „lífvörðurinn",
sem sat á innri bekkjum hafði
látið hrifningu sína óspart i Ijósi.
Fundarreglur mæía svo fyrir að
þegar fundur hefir staðið til kl.
| & sem tekið heflr í mis-
fc, gripum ljósgráan ryk
frakka í Gúttó 18.
febr., er vinsamlega
beðinn að skila hon-
um til
Björgvins Jónss.
Úthhð.