Víðir - 27.07.1934, Blaðsíða 2

V i Ð I K
/
£ <5 e’j®
Kemur út einu sinni í viku.
Ritstjóri:
MAGNÚS JÓNSSON
Afgreiðslumaður:
JÓN MAGNÚSSON
Sólvangi.
Sími 58. Pósthólf 4.
eftirmigdags-„kaffinu“. Það er
stundum ekkí auðvelt að fylgja
þessu heilræði, en við þurfum öll
að hafa eitthvað fyrir því að eign-
ast hamingjuna, og sé nú alt okk-
ar líf eitt kapphlaup eftir ham-
ingju og gleði, hversvegna þá ekki
að reyna eitthvað sem stendur
okkur næ3t. Yfirleitt ætti enginn
maður sjálfs síns vegna, að ganga
að matborði nema í glöðu skapi,
jafnvel þó að maturinn sé ekki
eins og hann væri bestur kosinn.
Og enn vil ég gefa húsmæðr-
unum heilræði, kaupið og lesið á
hverjum degi, þangað til þið haf-
ið lært þær utanbókar, bækur dr-
Bjargár í’oriákss., „Matairæði og
þjóðþrif“ og „Daglegar máltíðir“.
Sennilega hefir aldrei verið gefin _
út á íslandi bók jafn auðskilin og
ódýr og „Daglegar máltíðir", bök,
sem Jnniheldur þó það allra þýð-
ingarmesta, sem hyer einasta mat-
móðir á að vita. Þið, sem ætlið
að kaupa ykkur matreiðslubækur,
kaupið fyrst og lesið bækurnar
hennar dr. Bjargar og svo mat-
reiðslubókina, sem þið ætluðuð að
kaupa. —
Jóh. Arnfinnsdóttir,
Stakkagerði.
Aths.
Greinar þær, seniungfru Jóhanna
Arnfinnsdóttir hefir skrifað, fyrst
Bending, og nú um Grænmeti, eru
prýðilegar, og 'ættu húsmæður,
sérstaklega hinar yngri að lesa
þær rækilega og kynna sér.
General
von Steuben.
Þýska skerntiferðaskipið, kom
hingað s. 1. mánudag. Yegna ó-
hagstæðs veðurs urðu farþegarnir
að fara í land á Eiðinu. Kom
skipkhöfnin upp einskonar flot-
btygfijU; og niá í því sambandi
benda á það, að þar hafi Linnet
hugsað en Hitler látið framkvæma.
Flotbiyggjunni var komið upp með
þeim hætti, að bál. var lagt rétt
utan við fjöruborðið og ankraður
niður á fjóra vegu. Úr þessum
bát lá svo landgöngubrú upp á
þurt land. Bátarnír sem íluttu
lólkið gengu þurrum fótum á land
eftir henni.
Pað virtist vanta að leiðsögu-
maður væri i landi til þess að
sýna fólkinu helstu staði á Eyj-
unni og gefa upplýsingar. Er al-
veg óafsakanlegt af þeim, er áttu
að sjá um móttökurnar, að annast
ekki um það.
Það hafði verið ákveðið að
knattspyrnukappleikur yrði háður
á milli K. V. og knattspyrnuliðs
af skipinu, en kommúnistar hér í
Eyjum sáu fyrir því, að úr hon-
um vaið ekki.
Beir höfðu með sinni alkunnu
smekkvisi fundið upp á því að
hengja upp spjöld inn á Eiði þar
sem þeir fóru móðgunaiorðum um
þýsku þjóðina. Annað epjaldið
toku svo Kommúnistar niður aft-
ur sjálfir, en hitt spjaldið rifu
fjóðernissinnar, sem voru á bát
þar, niður. Ef að íþróttamenn
þeir, sem áttu að keppa við Þjóð-
verjana, hefðu komið fram eins
og þeim bar, þá hefðu þeir átt
að verða fyrstu menn til þess að
rífa niður þessar Kommúnista-
druslur, sem hengdar voru þarna
upp með svívirðingum um þá
menn, sem ætluðu að keppa við
þá í íþrótt, sem á að vera upp-
hafin yfir alla pólitík. Ennfremur
bar stjórn K- V. skylda til þess
að tilkynna iþróttamönnum á
skipinu það, að þessar Kommún-
istadruslui væri þeim óviðkom-
andi, og biðja afsökunar fyrir hönd
allra Eyjaskeggja, á þvi, að slíkt
hafði komið fyrir.
Um borð í Þjóðernissinna bátn-
um var Árni Guðmundsson, sem
er einn í stjórn K. V. Hann hefði
getað gert þetta, ef hann hefði
viljað, en í stað þess, þá hleypur
hann eins og líflð hefði hátt að
leysa upp úr bátnum um leið og
fjóðernissinnar rifu niður Komm-
únistadrusluna. Vildi liann til
vinna að vaða sjóinn upp í klof,
til þess að losna sem fyrst úr
bátnum.
Að lokum verður að beina þeirri
krðfu til lögreglustjörans, að hann
sjái svo um, að framvegis verði
það ekki Hðið, að erlendir ferða-
menn séu frekjulega móðgaðir, af
götustrákalýð þeim, er nefnir sig
kommúnista — eða öðrum.
Sig. S. Sclieving.
Tapast hafa
lyklar. — Finnandi virisamlega
beðinn að skila þeim í verslunian
Geysir.
Góð stúlka óskaBí i vist strax.
. Hátt kaup í boði.
Jóna Kristinsdóttir
ljósmóðir.
AUGLÝSIÐ í VÍÐI
Kórar.
í síðasta tölublaði þessa blaðs
— „Yíðis“ — er grein með fyr-
irsögninni „Karlakór". Ég geri
ráð fyrir, að hún sé eftir sjálfan
ritstjórann M. J., og tilefnið er
söngmót ísl. Karlakóra, sem fram
fór nýlega í R.vík. En af því mér
finst greinin mjög villandi — og
ósanngjörn — gagnvart sönglifi
hér, þykir mór rétt að fara nokkr-
um orðum um hana.
M. J. einblinir á karlakór. Bað
gerði hann líka í grein, sem hann
skrifaði áður — í vetur. Hann
virðist all þröngsýnn í þessum
efnum, og stafar það sennilega af
því hann heflr lítið kynst kórsöng
um dagana.
Ekki minnist hann á, að hér
só gamalæfður blandaður kór.
Sannleikurinn er þó sá, að bland-
aði kórinn, sem ég á hér við, og
sem hef altaf stjórnað — og gaf
einu sinni nafnið „Vestmannkór"
— hefir starfað hór svo að segja
á hverju ári síðan 1910. Að
jafnaði þó ekki nema við sérstök
tækifæri, svo sem þjöðhátíðina,
17. og 19. júní o. s. frv., stund-
um þó haldið samsöngva.
Éeir, sem ekki þekkja hér tii
og lesa þetta blað, t. d. út um
land eða eilendis, gæta því best
trúað, eða hugsað sér, að hér sé
enginn kór *né söngflokkur.
Faðir minn salugi hólt hér uppi
karlakór í fjölda mörg ár. A. J.
Johnson bankagjaldkeri í Reykja-
vík æfði hér blandaðan kór í nokk-
ur ár — á vetrum.
Heíði M. J. mint minn söng-
flokk á og hvatt til að sýna á-
huga við sönginn, þá hefði hann
gert vel. Því sannleikurinn er sá,
að áhugaleysi — og óstundvísi ekki
síður — einstakra flokksmanna
hefir oftast drepið þá viðleitni mína,
að láta flokkinn starfa nokkurn
veginn stöðugt.
Af þeirri reynslu sem ég hefi
fengið, þá er hér ekki síður efni-
viður í bland. kór en karla. Fyr-
ir mörgum árum síðan æfði ég
karlakör — í mörg ár samfleitt.
Bá vantaði helst góða „fyrstu
Tenóra". Séu þeir ekki góðir verð-
ur söngurinn þvingaður — kreyst-
ingur — falskur. Aftur á móti
hef óg íengið miklu betri árangur
af tilraunum mínum með bland.
kör Hefði ég getað æft hann nógu
rækilega, veit ég að hann — sem
slíkur — gæti að mörgu leiti
jafnaðist á við aðra kóra úti um
land. Eg er síst að iasta karla-
kór, hann hefir auðvitað sitt á-
gæti til að beia, sé hann i lagi.
Karlakór hefir þann hljómblæ,
sem hinn blandaða vant.ar — og
svo gagnstætt — en þó hvortveggja
ágætt.
Máski eru hór einhverjir huldir
söngkraftar — Tenórar — og er
ekki nema gutt, ef svo vœri. Og
það væri óskandi, að hér væri
góður karlakór, og mór myndi
vera fult svo mikil ánægja að
stjórna honum, ef hann væri vel
skipaður. Þær tilraunir, sem gerð-
ar hafa verið nú undanfarið hafa
mishepnast; máske eru ástseður
að því.
Það er karlakórsalda í landinu
núna, og smitar suma, svo þeir
sjá eða heyra ekki annað. Auð-
vitað er það af þröngsýni —
þröngheyrn !
Flest stærstii og lestu kórverk
stærstu og bestu tónskáldanna (meist-
aranna) eru einmitt samin fyrir
blandaðan kór.
í Reykjavík er vöntun á fast
starfandi blönduðum kór, og veit
ég, að helstu Music-mönnum þar
finst það mikil vöntun.
Síðan 1906 hef ég, svo að segja
á hverju ári, stjórnað söng hér á
þjóðhátíðinni fyrstu 5—6 árin
karlakór, en síðan bland.kör. En
mér finst það misskilningur að
viðurkenna starf flokksins og mitt
á þann hátt, sem M. J. gerir.
Þrátl, fyrir það hef ég oftast fund-
ið góðan skilming alls fjöldans á
söng flokks míns, og ég vii vona
að hann mæti þeim skilningi áfram-
haldandi, líka í því sambandi, að
búið er að biðia mig, að annast
sönginn nú á þjóðhátíðinni. Þvi
vil ég nota þet.ta tækifæri, til að
hvetja flokkinn til að sýna góð-
ann áhuga. Meðal annars, sem
stendur til að syngja er gott
kvæði eftir M. J. sem heitir „Sum-
armorgunn í Herjölfsdal", því
hann hefur beðið mig þess.
Ég hef stundum heyrt einstaka
mann tala um það, að sömu lögin
væru sungin á þjóðhátíðinni ár
eftir ár. Það er alveg satt. En
það eru þau gömlu góðu lögt sem
að^ mlnum dómi eiga að syngjast
og ekkí mega vanta : ættjarðarkvæði
o. s. frv. tilheyrandi stað og stundu.
Það er misskilningur að halda öðru
fram. Mér hefur stundum fundist
ég fara út yfir þann ramma, sem
til heyrir,
Þegar ég heyrði síðast í Kaupm.
höfn söngmót blandaðrakóra (900
manns) söng kórinn svo að segja
eingöngu þessi venjulegu góðu
gömlu ættjarðarsöngva, sem menn
þar verða aldrei leiðir á, svo sem
eðlilegt er,
það er sem sagt mesti mis-
skilningur. að blandaður kór geti
ekki verið eins góður og karlakór,
að ýmsuleyti er bl.kór göfugri.
25. júlí 1934.
Brynjúlfur Sigfússon.
Svar.
Það er rétt til getið í ofanritaðri
grein hr. B. S. að ég sé höfundur
greinarinnar „Karlakórar" í síðasta
tbl. Víðis.
B. S. talar um misskilning hjá