Víðir - 15.09.1934, Blaðsíða 1

VI. árg.
Vestmaunacyjum, 15. septcmbcr 1984
26. tbl.
t
Melgi S. Scheving
Sfud. jur.
Fæddur 8. mars 1914. — Dáinn 8vscpt. 1984.
j til skeptiufóðurs
kom noiður á Siglufjörb,
Sá sorglegi atburður skeði hér
s. 1. larugardag kl. um Sft/g e. h.,
að þessi ungi stúdent drukknaði
við syðri Hafuarg'arðinn hér.
Skall á hann sjór þar sem haun
var staddur á vestri brun garðs-
ins og skolaði honum í sjóinh.
Hefir hann drukrtað rétt á eít-
ir. —
Hann var sonur merkishjón-
arrna Sigfúsár V. Schevings og
konu hans Sesssdju Sigurðardóttur’
Hugur Hólga sál. htieygðist
snemma til náms, enda hafði hann
námsgáfur góÖar. Fyrst í stað
stundaði hann nám hér heima, en
fór 1980 til Reykjauikur og lauk
þai? gagnfræðaptófi við Mentaskól-
ann, stundaðí harm síðan nátnið
áfram uns hann lauk stúdents-
ptóft við sama skóla 1933, eu þá
innritaðist hann i lagadeild Há-
skóla íslands.
Helgi sál. var hvers manns
hugljúfi, þeirra sem honum kynt-
ust. öllum þeim sem bindindi
unna' og' 'þektu hið mikla start
hans í þágu bindindismálanna, mun
nú þykja skarð fyrir skildí. Hann
ásamt fletrum átti frumkvæöið að
því að stöfnuð voru bindindisfélög
í skólum landsins, vár hann for-
seti í Samb. Bindindisfélaga t skól-
utn Jandsins.
Mikill áhugi og dugnáður éiri-
kendi hann í hvetju því málefni,
sem hann tók fyrir, og má segja
að þar hafi hugur fylgt rnáli.
Sár söknuður er kveðinn áð
foreldrum Og ættingjum þéssa ttn'ga
efnismanns. Eyjarnar eiga þar á
baki að sjá einu efuiltígastp, uhg-’
mermi sinu, sem líklegur var til'
þess að virma mörg síómavei k,
hvar sem haun steig fæti. Þö
dauðinn sé á hverju btrái finst
mönnum hann þó fjarri, þegár
blómi og vöxtur er frarnundan.
f*ó allir rnenn seu og hafi verið
dauðlegir frá fyrstu tíð, og verði
AUGLÝSIÐ í VÍÐI
svo eftirleiðis, þó það híjöt.i að
vera á allra vitorði, verður sökn-
uðurinn sárastur þegár hann ræðst
á vöxtinn, sem er á þroskaskeiði
og lofar miklum þroska og full-
komnun.
Helgi var öllum harmdauði, sem
honúm kyntust,.
„Fljúgðu á vængjum morgunroðans,
raeira að starfa guðs í geimi.“
Síldveiði
beitusíld.
Þáð er mál hinna kutinugustu
manna hér, einkum sjómanna, q.5
jafnvel á hverju sumri myndi
hægt að veiða hér mikið áf
sild, en alt að þessu hefir það
reynst gagnlaust aó heita má.
Á þessú sumri hefir oft verið
fult áf ’síld hér á Víkinrii, að hún
hafi einnig verið til og frá út um
hafið, þarf ekki að wfa.
Þeir, sem sigla hér austur um
sjó, bæði á flutningaskipum og
fiskiskipum, segjast sjaldan fara
svo úm áð'þeir ekki verðí varir
við síld einhvernstaðar milli Dyr-
hójaeyjar og Vestmanriaeyja.
Nú er það sannað með vitnis-
búrði þeina manna, sem gott vit,
hafa á síld, að oft sé hér allmikið
áf þéirri sild, sem dýiust er á
markáðnum.
Fytir nokkium árum var hér d
íetð nörskur sildatspekúlant maðuí',
sem mikið hefir fengist við sildar-
kaup á Siglufirði á sumtin.
Einmitt daginn, sem hann var
st.addur hér, var fúlt áf síld hér'
á Vikintii, og einhver kom með
mikið i land, en gat ekki annáð
við aflann gert en saltað lítið eitt
Fegar maðutinn
hristi
jfi hann höfuðið yfir þessum mistök-
■ ‘Í’ um Eyjamanua, að láta ser ekki
,'T
í’ verða meira úr jafn ágætum afla.
Sama árið veiddist talsvert af
t samskonar sild inni í. Jökulfjörðutn
við ísafjarðardjúp, og var söituð
til útflut.nings og vetðið a henni
var kr. 80 tunnan, eða næstum
helmingi hærra en á norðlenskri
hafsild.
Þá má svo sem naa|ri geta hvort
síld sú, sem veiðist- hér í ágúst-
mánuði, ekki gæti verið sæmileg
beita. En þð að frystihúsin hér
séu ekki færri en fjögur, þá er
útbúnaður þeirra allr.a svo jafn
aumingjalegur, að vafasamt er
að þau gætu öll í félagi tekið á
móti.síld af einum bát ef hann
veiddi sæmilega. Til samanburðar
má benda á Akranes. Far munu
vera tvö frystihús og fiska Akra-
nesingar sjálfir og fiysta beitu
Sína, þegar síld fæst þar á sumrip,
sem sjaldan bregst að öllu leyti.
í sumar stunduðu síldveiði þar
5 — 6 bátar, um og yfir 20 tonn
að stæiö. Fað kom fyrir að þeir
fengu sama daginn um eitt huudvað
tunnur hver og alt var fryst. Þessi
fjögur hús hérna hefðu fráleitt
tekið af einum bátnum.
ísfélag Vestmannaeyja, sem hefir
mest húsiúm og er fyrirfeiðar-
mest þeirra fyrirtækja, sem hér
um ræð'r, ætti að ganga á undan
hinum í því, að .útbúa hús sitt
þannig að það geti fi yst að minsta^
kosti 100 tunnur á sólarhúng.
Gæti*það tekist að láta verða,
eftir í plássinu, eitthvað af því
mikla fé, sem árlegá er borgað
norðlendingum og öðrum fyrir
beitusild, þá vœii þó nokkuð
unnið.
ári. — Hið stórfelda verðfall af-’
urðanna, sihækkandi tollar og
margskonar örðug aðstaða og at-
vik hafa svo að segja efnalega
hnésett borgarana.
Enda verður það augljóst við
nánari athugun að afkoman getur
ekki orðið góð.
Vertíðin er nú síðust.u ár að
endast ver og ver, riálægt sanni
mun vera að fiskidagar sé vart
meir en 60—80, sem hægt er að
telja nothæfa sjóveðursdága. En
þessir fáu dagar eiga að standa
undir margskonar drápsklffjum,
sem útgerðinni er ætlað að bera
hvort hún lyftir þeim eður ekki.
Allir hvarta um atvinnuleysi
sumarlanga mánuðina, og þó sér-
staklega sjómennirnir, sem hafa
sína góðu báta (of marga) bundna
við festar, en skortir hvorki dug
né vilja að bjarga sér, en sú trú,
eða öllu frekar vantrú hefir ríkt
hér um áratugi að öll sund bjarg-
ræða væru ' hér lokuð að sumar-
lagi. —
Afkoma
útrcgsins og franitíðarliorfur
Vestmannaeyinga. Sí 1 daryeíðl
lílileg sumaiatvinna.
Meb hverju ári, eða jafnvel degi
sem lioiir, er núverandi ástand og
afköma aðal ( atvinnuvegsins hér,
ovðið öllúm hugsandi mönnum
hið alvarlegasta áhyggjuefni. Enda
eru dærnin deginum Ijósari, að
afkoma útvegsmanna og íbúanna
yfirleitt, fer hér hnignaudi ár frá
Síldveiði vor og sumar,
Fað er langt síðan að ég taldi
likur fyrir að síldveiði væri mögu-
leg hér við Eyjar, og öllum sjó-
mönnum hór sem erlendum ber
flestum saman nm að síld só hér
alt sumarið. ,Ég taldi því sjálf-
sagt að láta rannsaka gæði sild-
arinnar, > og hefi sent fiskfræðing
síld sem veiddist hér í ágúst og
reyndist síldin hafa fitumagu það
mikið að hún t.elst ágæt til beitu.
Síld til beitu höfum við keypt
að, í nærfelt 40 ár — og eftir
þvi sem rannsókaiinar leiða í ijós
hefði mátt veiða hév alla beitusíid,
hefði ekki gömul hjátrú og at-
hafnaleysi ráðið hér um, og ís-
húsið verið sérstaklega bygt fyrir
sildveiðimenn utan Vestmannaeyja.
Miljónir króna hetði mátt spara
með þvi að athuga þetta mál fyr.
Síldarmagn það, er ég sendi til
rann8óknar var örlítið ca. 40
stykki, og því ekki fyllilega hægt
að slá því föstu hver gæði síldar-
yfirleitt' er hér, — en þó má full-
yrða að síld er hér nægilega góð
til söltunar og útfiutnings. Að
sjálfsögðu þurfum við Vestmanna-
eyingar að koma okkur upp
bræðslustöð til þess að geta not-
að verri legundir sildar tii biæðslu
og þannig haft arð af allri veið-
inni. Með samtökum og sam-
einuðum áhuga allra útvegsmanna