Víðir - 04.10.1934, Blaðsíða 2

V 1 P I B
>■*/<« . ■ .—r. : / Íaj .. . .■*&*/*/*!*■>*&>
Kemur út einu sinni í viku. !
■
■
Ritstjóri:
MAGNÚS JÓNSSON
■
■
Afgreiöslumaður:
JÓN MAGNÚSSON f
Sölvangi.
Sími 58. Pósthólf 4. ■
■
■
■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Barnaleik-
völlurinn.
Ýmsir góðir menn þessa bæjar
hafa haft mikinn áhuga fyrir því
að bærinn eignaðist leikvöll fyrir
börn, til þess á þann hátt að fyr-
irbyggja þá andlegu og likamlegu
óhollustu, sem af því stafar að
gatan sé hinn eini dvalarstaður
þeiira þegar út er komið.
Á undanförnum árum hefir ver-
ið allmikið um þetta mál rætt,
en ekkert framkvæmt fyr en á
siðastlíðnu vori, að bæjarstjórn
ákvað að Stakagerðistúnið (vestra)
skyldi notað'aí þessu skyni.
Vöilur þessi er svo ákjósanlegur
bæði vegna þess hve vel hann er
af náttúrunni gerður og einnig
vegna legu sinnar i bænum, að
ég efast um að aðrir bæjir þessa
lands hafi annan sambærilegan,
og ætti það þess vegna að veia
okkur metnaðarmál að gera þenn-
an leikvöll svo vel úr garði, að
hann geti orðið öðrum til fyrir-
myndar og börnum bæjarins til
þess gagns og þeirrar gleði sem
shkum stöðum er ætlað að veita.
Bæjarstjórn hefir nú falið barna-
verndarnefnd að gera tiliögur um
umbætur á vellinum og starf-
rækslu hans i framtíðinni, svo að
málið ætti nú að vera í göðra
manna höndum.
Eti þetta þýðingarmikla málefni
á ekki, og má ekki vera bundið
við famenna nefnd eingöngu, held-
ur þarf það að vera málefni bæj-
arbúanna allra, og viidi ég að
þessar línur gætu vakið svo mik-
inn áhuga fyrir þessu máli, að um
það vetði alment mikið Iiugsað og
rætt, og þó miklu meira staifað,
því það er allmikið verkefni að
gera leikvöllinn svo vel úr garði
sem þörf er á.
Væri gkki tilvalið fyrir hin
ýmsu félög bæjarins, að taka þetta
mál til meðferðar og vinna því
gagn með fjáiframlögum eða á
annan hatt ?
Það sem niest ríðui á að gera
veliinum til umbóta er að hann
sé vandlega girtur og sett á hann
skýli, þar sem börnin geti dvalið
þegi.r eit.thvað er að veðii. Enn-
íremur þarf að setja á hann leik-
ióng, svo sem rólur, satidkassa o.
fl. þ. h.
Ákjósanlegustu leiktækin eiu
þau sem börnin geta að einhverju
leiti unnið að, að búa til sjálf.
Það væri t. d. ekki óuýtt að fá
inn á völlinn bíl, jafnvel þó hann
væri ekkert annað en grindin og
stýrið. Ég tiúi ekki öðru en
að verslanir bæjarins yrðu fúsar
á að gefa kassa, sem börnin gætu
notað til að búa til „stýiishús®
og „trog“ á slíkan bíl, og er ég
viss um að þeim þætti eins vænt
um harm eins og annan fullkomn-
ari, sem þau hefðu ekki smíðað
sjálf.
Mjóg ánægjulegt væii einnig að
fá á völlinn einhvern skraulgróð-
ur, þar sem því yrði við komið,
og væii þá bost að börnin fengju
sjálf að gróðursetja og annast
slíkan gróður.
Auðvitað segir það sig sjálft
að einn eða fleiri eítiriitsmenn
þaif að hafa á vellinum, þegar
hann er opinn, og þarf að velja
til þess menn, sem hafa löngun og
hæflleika til að vera félagar barn-
anna, líti eftir þeim, leiki
við þau og leiðbeini þeim í leikj-
um, starfl og framkomu allri.
í næsta blaði mun ég gera
nokkra grein fyrir því, sem gert
er í þessu máii annarstaðar hér
á landi, —
St.gr. Beuedihtsson.
Hellar.
Eitt af náttúruundrum Eyjanna
okkar eru hinir mörgu hellar sem
hér finnast. Sumir þeirra, og þá
ekki sist sjavathellar, eiu mjög
merkilegir og fagrir. og hefir t. d.
Kafhelli í Hænu verið líkt við hinn
heimsfiæga bláa helli á Capri.
Feguistur er Kafhellir snemma
morguns að sumatlagi, þegar sól
skín inn í hann.
Fjósin í Stórhöfða hafa margir
skoðað, og fllestir hafa komið í
Klettshellir. En fæstum mun
kunnugt um stóran helli í Litl-
höfða, sem heit.ir Litlhöfðahellir.
Komast má í hann af sjó ef lá-
dautt er, og af landi um fjöru.
Er þá fatið niður Litlhöfða að
austan og ofan Landstakk, og þar
á bandi ofan í Jjandstakksúrð. Er
heilisopið þar skamt frá.
Sunnudaginn 16. sept. fórum við
8 saman i L'tlhöfðaheiii. Könnuð-
um við hann og mœldum og
reyndist lengdin fiá murma inn í
botn 68 metrar, breiddin 48 nietr.
hæð í miðjam helli 9 metiar og
vídd hellisopsins 22 metrar.
Stórgiýtt er mjog í hellinum
og fellur pjór í gegn um hann
austan frá, og er af kunnugum
haldið fram að holt sé undir Litl-
höfða. Draugalegt er þarna og
hefir frá fornu fari verið talið
reimt mjög í Ijandstakksuiðinni
og Kópavík, og álitið var, að þar
héldi sig allskonar sjávardýr og
pi!llllllllllll!lll!llllllllll!lll!lll!ll!llllllllllllll!llllll!lll!llllllllllllll!llllll!lll!llllllllllllllllllllllllllllllll^^
Guðsfriður og vinátta, verði þeim öllum óendanleg [
H hamingja og gleði, sem sýndu mér margskonar sæmdir og g
1 virðingarmerki á 75 ára afmæli mínu, 3. þ. m. og gerðu §
( mér daginn ógleymanlegan. jj
Jónatan Jónsson 1
= =
1 Stórhöfða. g
Il!ll!llllllllllllllllllllllllll!llllll!!ll!llllllllll!lllllllllllllllllllll!lllllllllllllllll!llllllllllllllllllllllllllllllllllll!lllllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllll!l!lllllll!llll
sktímsli.
Annars er hellirinn fremur hrika-
legur en fallegur, og heldur ógreið-
ur umferðar, en gaman höfðum
við af fetðalaginu.
Væri æskilegt að þeir, sem fara
slíkar könnunarferðir og þessar,
hefðu með sér áhöld til að mæla
hella þá, sem þeir fara í, og þarf
lítið annað til þess en snæri,
nokkra metra á lengd, og góð
ijós. Við höfðum með okkur
fjögur vasaljós og tvö blys. Vasa-
ljösin voru einskis nýt því birtu
þeirra gætti ekki í þessu mikla
gímaldi, en blysin voru ágæt.
Veit ég að Víðir mun fúsiega
birta frásögur um svona ferðir,
og rnætti það verða vísir til
nýnar lýsingar Vestmanneyja,
sem síðar verður samin.
Hj. Eir.
Jónatan Jonsson
vitavörður við Stórhöfðavitann
hér, varð 75 áta í gær.
Engum, s?m manninn sér, mun
koma til hugar, að hann sé kora-
inn á svona háan aldur.,
Svo að segja á hvetjum degi,
hvernig sem veður er, kemur
Jónatan til liæjarins fótgangandi
og lél.tur í spoti. Er svo enn í
dag. Vegalengdin mun þó vara um
7 kílómotiar.
Hingað flutti Jónatan Jónsson árið
1910 og tók þegar við vitavarðar-
stöðunni. Hefir hann því gætt
vitans í 24 ár, og leyst það
prýðilega af hendi, að dómi þeirra,
sem best vita.
Hrikaleikur
iáttúrunnar.
Það er eins og náttúran hafi
verið skaphatðati þetta sumar, en
hún hefir vetið mörg undanfarin
ár. Svo að segja daglega berast,
hinar ógurlegustu fregnir utan úr
heimi, allskonar slys og náttúru-
undur ske. Ægileg járnbrautar-
slys, ógutleg námuslys, skriðu-
hlaup, sem valdið hafa eignatjóni
miklu og mauriskaða. Þá hafa
orðið skipsbrunar, sem valdið hafa
skelfilegu mannijóni, með því að
um stór farþegaskip hefir verið að
ræða.
Þessi stórtíðindi hafa skeð til
og frá út um lönd og höf.
Og jafnvel hér á landi hafa
skeð fleiri stórtíðindi en venjulegt
hefir verið á voru landi, að minsta
kosti hin síðari ár. Jarðskjálft-
inn mikli, um uUnverðan Eyja-
fjörð, Hrísey, Dalvík og Svaríað-
ardal, hefir valdið mjög miklu
eignatjóni, en manntjón hefir ekki
orðið, og rná það merkilegt kalla.
Þá féll skriða mikii við utanverðan
Siglufjöib og gerði hinn mesta
skaða. Enn má nefna það, að
eldur virðist hafa verið óvenju á-
leitinn við eignir manna, á þessu
sumri. Húsbrunar og heybrunar
hafa flairi skeð en venjulegt er.
Hér er aðeins stiklað á nokkr-
um stærstu steinunum, en það er
nægilegt til þess að minna menn
á . hve þetta sumar hefir verið
fingralangt til eigna manna og
mannslifa, vítt um lönd og höf,
og ekki látiö okkur hér, aft Öll
laus vift hrikaleik þennan.
Kæruleysi.
Nú á tímum heyrist oft um
þaft talað, bæði í ræðum og riti,
aft rækta landið, nota kálroeti og
allan javðarávöxt, sem þriflst geti
i Islenskri mold, og munu flestir
taka f þann streng, að þetta sé
nauðsynlegt, og margir eru í þbirra
tölu, sem þetta bera við, auðvit-
að í þeim tilgangi, að njóta á-
vaxtanna sjálfir. Á þessu sýnir
reynslan að er þó misbrestur í
stórum stíl í þessum bæ, og er
ekki annað augljósara, en að bæði
börn og unglingar, já og alt of
stórt fólk, álíti að hér sé altleyfi-
legt, hugsi sem svo: Hór er alt.
frjálst, því ösjaldan er að sjá,
stóra hópa, snarast inn á þá af-
giitu bletti, sem margir eru að
rækta, sér og sínum til lífsbjargar,
hrifsa þar upp í búnkum gulrófur
og annað giænmeti og hlaupi með,
sumir í felur, hjá öðrum ersóma-
tilfinningin það sljó að með þetta
er gengið étandi eftir götunum,
og ekki nóg með það, heldur er
rifin upp og eyðilagður í stórum
stíl sá ávöxtur, sem ekki verður
á augnablikinu lagður sér til
munns. Ekki eru þessar t.iltektir
neinum til hagabóta, ekki til að
göfga hugsunarhátt, ekki til hjáip-