Víðir - 10.11.1934, Blaðsíða 2

VIBIR
7H
Kemur úfc einu sinni í viku.
Rifcsfcjóri:
MAGNÚS JÓNSSON
Afgreiðslumaður:
JÓN MAGNÚSSON
Sólvangi.
Sími 58. Pósthólf 4.
þar sem skaðarnir á hafnar-
gerðinni urðu af óviðráðanleg-
um orsökum, vii ég geta þesa
að aá meirihluti bæjarstjórnar,
sem blaðið telur mig hafa for-
ystu fyrir, var ekki í stjórn
hafnar- eða bæjarmála á þess-
um árum.
Vestmannaeyjar öðluðst bæj-
arréttindi árið 1918 og verður
bæjarstjórnin eða forysta „i-
haldsins" þar varla sökuð um
stórbrim og skaða af veðrum
fyrri en þá eftir þann tima.
1924 varð um það samkomu-
lag við ríkisstjóruina að bærinn
tæki 8érstaklega að sér 300
þús. af Monbergsskuldunum sern
á voru fallnar, en ríkið sæi
fyrir greiðsluin í bili af eftir-
stöðvunum, og hefir bærinn
staðið í skilum með afðorganir
og rentur af þeirri upphæð síð-
an. Það er því rangt að saka
bæjarfélagið um nokkur van-
skil. Hafi mi8tök orðið á hvað
snertir áætlanir og framkvæmd-
ir við byggingu hafnargarðanna
i Vestmannaeyjum þá ber ríkið
engu síður ábyrgð á þeim en
hlutaðeigandi bæjarfélag, því
yfirstjórn þessara framkvæmda
var ávalt í höndum trúnaðar-
manna ríkisstjórnarinnar.
Mótorkaupln til rafvcitunnar.
Það heör eitthvað skolast í
höfðinu á fréttamanni blaðsins
með lánið til kaupa á hinum
nýja mótor í rafstöð Vestmanua-
eyja.
Lánið var ekki 60 þús. og
ekki heldur tekið hjá bönkun-
ura eins og blaðið hefir eftir
honum, heldur var upphæð láns-
ins 35 þús. og það var tekið
hjá lífsábyrgðarfélagi einu, sem
starfar hér á landi.
Þetta ætti maður sem í bæj-
arstjórn situr að vita, en þegar
nákvæmnin er ekki meiri en
svona i hinum stærri atriðum
þá er ekki von að hún sé góð
í þeim smærri.
KHiipgrcið>hir til vcrkamanna.
Bl ðið segir að verkamenn
eigi l sífeldum brösum og að
brorinn h ifi aengið svo langt í
þvi að a íkjast um að gmða
kaup, að veikamenn hafi hót-
að, að gera verkfall í bæjar-
vinnunni.
Þetta er ófögur lýsing, og til
að fá réttar upplýsingar snéri
ég mér til bæjarstjórans, hr.
Jóhanns Gunnars Ólafssonar, og
bað um skýrílu hans.
I gær fékk ég simleiðis frá
honum þær skýringar er hér
fara á eftir:
* „Dráttur greiðslu kaups
atvinnubótavinnu (hefir)
nokkur (orðið), vegna (hve)
lengi (hefir) dregist (hjá)
ríki8sjóði (að) greiða sinn
hluta. Það tók 10 daga að
fá fyrstu 1500 krónurnar.
Ókomið enn það, sem beð-
ið var um (í) símskeyti
26 októbar. (Hef) aðeins
fengið 1500 af lofuðum
10000, þó verkið verið
unnið aíðan 6. október.
Staðlaust (að) verkamenn
hafi hótað að leggja niður
vinnu*.
Hér sjá menn hvað satt er í
staðhæfingum Alþýðublaðsins.
Hart er það að blað atvinnu-
málaráðherra skuli nota vand-
ræði, sem stafa af getuleysi rík-
issjóðs, til að leggja fram sinn
hluta til atvinnubótavinnunnar
til þess að brigsla þessu bæjar-
félagi um svik við verka-
menn.
„Jómfrú“-ræða þingmanns
sósíalista, Pals Þorbjarnarsonar,
á Alþingi snérist um þetta á
dögunum, og rak ég þá ósann-
indin ofan í hann, eu þó hefir
þótt sjálfsagt að endurtaka þau
í Alþýðublaðinu.
Höggið sem reitt varaðVest-
mannaeyjabæ lendir nú á vin-
um og flokksbræðrum þing-
mannsins.
Mér hefði vitanlega ekki
dottið i hug að gera greiðslu-
tregðu ríkissjóðs til atvinnu-
bótavinnunnar að blaðamáli ef
ekki hefði komið þessi ósvífna
árás í Alþýðublaðinu.
Rúmið leyfir eigi ,að eltast
við fieira i skrifum blaðsins í
þetta sinn. Þó vil ég geta þess
í sambandi við umtal blaðsins
um „grænu seðlana®, að Vest-
mannaeyjabær gefur enga hand-
hafaseðla út, er gengið geta
manna milli. —
Hitt hefir bærinn orðið að
gera .og gerir enn, að gefa á-
vísanir ákveðnum mönnum á
úttekt í ákveðnum verslunum,
þar sem bærinn annaðhvort
hefir átt inni eða verið samið
um að úttekt fengist þó engin
inneign væri fyrir.
Ef slíkt er árásarefni á
krepputímum, þá er vandlifað
fyrir forráðamenn bæjarfélaga.
Læt ég fivo úttalað að sinni
um þessa níðgrein í Alþýðu-
blaðinu sem mun vera fyrsta
„uppbótin" sem bæjarfélagið
uppsker af þingsiörfum upp-
bótarþingmann8ins sem sósia-
listar í Vestmannaeyjum sendu
á þing. —
2. nóv. 1934.
Jóliann I\ Jósefsion.
Vinnubrogð
meirihlntans í
Haustið 1933 skipaði þáverandi
rikisstjórn miiliþingariefnd í sjáv-
arúfcvegsmálum. í nefndina voru
skipaðir: Jóhann Þ. Jósefsson al-
þmgism., Jón A. Jónsson alþ.m.
og Kiistján Jónsson tulltrúi Fiski-
félagsins. Siðan á s.l. vori hefir
Sigurður Kristjánsson alþm. átfc
sæti í nefndinni í stað J. A. J.
Hefir nefndin nú samið fjógur
frumvörp, sem sfcefna að því að
losa sjávarútveginn ur öngþveifci
því, sem hann nú er sfcaddur i og
styðja hann.
Frumvörpin eru þessi :
Frv. um skuldaskilasjóð útgerð
armanna.
Frv. um Fiskveiðasjóð Islands.
Frv. um vátryggingar opinna
vélbáta.
Frv. um rekstrarlán útvegsins.
Milliþinganefndin hefir skilað frv.
þessum til atvinnumálaráðherra,
og sum þeirra hefir hann haft til
athugunar á fjórðu viku. Nú loks
hefir hann mæist til þess, að sjáv-
arútvegsnefndin í N. d. flytji frv.
um vátryggingu opinna vélbáta.
Að hans áliti liggur hinum ekki
inikið á.
Tveir ur milliþinganefudinni eiga
sæti í sjávaiútvegsnefnd N.d., þeir
Jóhann þ. Jósefsson og Sigutður
Kristjánsson.
Þegar þeim vaið það fullljóst,
að atvinnumálaráðherra viidi ekki
sinna málum þessum, fóru þeir
fram á það við sarnverkamenn
sína 1 sjávarútvegsnefnd að nefnd-
in flytti frumvöipin.
En þeir (samverkamennirnii),
Finnur JónBson, Bergur Jónsson og
Páll Þorbjörnsson tóku því fjarri
og feldu tillöguna.
Sjávarútvegsnefnd flytur því að-
eins frv. um vátryggingar opinna
vélbáta, en Jóh. Þ. Jósefsson og
Sigurður Kristjánseon flytja hin
frumvörpin og nokkrir aðrir sjálf-
sfæðismenn með þeim.
Pað má því alveg búast við
því, að rauðliðar felli frumvörp
þessi, og eyðileggj með því starf
milliþinganefndarinnar.
Það er nokkub harðleikið, að
þeir, sem kosnir eru í sjávarút-
vegsnefnd sem fulltrúar útvegsins,
skuli ekki blygðast. sín fyrir það,
að fylgja þeim mönnum að mál-
um, sem alt vilja sjávarútveginum
til óþurftar vinna.
Mikið dæmalaust lýajr þetla vel
smámensku þeirra Finns Jónsson-
ar og Páls t’orbjörnssonar, sem
báðir eiu búsettir í kaupstöðum,
sem sama og ekkert hafa við að
styðjast annað en sjávarútgerð.
Slíkir fulltrúar eru, ekki ein-
ungis sér, heldur kjósendum sín-
um til skammar. — Þeir eru eins
og fleiri rauðflekkar, vandræða-
rnenn á Alþingi.
Alþingi.
Frumvörp þau, sem milliþinga-
nefndin hefir samið, og hér áð
framan er getið, eru stórmerk, og
líkleg til þess að verða sjávarút-
veginum til viðreisnar, ef þau ná
fram að ganga — sem, því mið-
ur, litlár líkur eru til. En ilt er
til þess að vita, að hvorki at-
vinnumálaráðherra né meiri hluti
sjávarútvegsnefndar í N.d., skuli
fast tii að koma þeim á fram-
færi. — En svona eru vinnubrögð
meirihluta þingsins, að velferða-
málunum.
Rannsókn
ii
F.vrir skömmu síðan flutti Al-
þýðublaðið, með venjulegum gleið-
gosahætti, mjög þunga ásökun á
íslenska iðnrekendur, sem fást við
matvælagerð.
Blaðið hlýt.ur að hafa visku
sína um þetta mál, annaðhvort
frá þeim, sem rannsóknina hafði
með höndum eða landlækni, sem
skýrsluna hafði fengið.
Skýrsluna er naumast hægt að
skiija öðruvísi en að í sumum
hinna frammleiddu matvæla, sé
mönnum blátt áfram birlað eitur.
Samt sem áður ætlaði landlæknir
að þegja um það þangað ti) um
eða eftir áramófc, er hann gæfl
heilbrigðisskýrslu. Hefir hann eft-
ir þessu að dæma, álitið það einu
gilda hvort fólkið æti eiturefnin
deginum lengur eða skemur.
Síðan skýrsla rannsóknarmanns-
ins. J. E. Vestdal, varð að blaða-
máli, og hann sjálfur gefið skýr-
ingar, hafa hin umtöluðu eitur-
efni ærið mikið dofnað, enda hef-
ir kennarinn í lífeðlisfræði við
háskólann upplýst það, að „eitur-
efni* J. E. V. séu óskaðleg mann-
legum líkama.
Þetta hefir landiæknir vafalaust
vitað, en þagað yfir til þess að
auka óánægju fólksins gegn þeim,
sem framleiða matvæli hér á
landi. —
— Það er því ekki annað sjá-
anlegt en að upphrópun Alþýðu-
blafsins, með aðstoð landlæknis,
sé pólitísk ofsókn á hendur þeim,
sem framleiða íslensk matvæli.
Annað mál er það, að það er
alveg sjálfsagt, að hafa eftirlit með
framleiðslunni, enda heflr nú fólag
iðnrekenda skorað á þjng og
stjórn, að láta fram fara rann-
sókn á innlendum og erlendum
matvælum. Enufremur að sett
verði lög og reglur um framleiðslu