Víðir - 12.01.1935, Blaðsíða 2

▼ I Ð I B
Viðir
Kemur út einu sinni i viku.
Ritstjóri:
MAGNÚS JÓNSSON
Afgteiðslumaður:
JÓN MAGNÚSSON
Sólvangi.
Sími 58. Pósthólf 4.
sem eftir var labhaði heim til
sin, að visu nokkuð stirður í fyrstu
eftir kyrseturnaiy en þó hirtri hress-
asti i mali og starfshæfur eftir
sem áður. Þess naut og iögreglan
brátt í ríkum mæli, því að ekki
leið á löngu-þar til að maðurinn
gat, farið með henni inn í Botn
og sýnt hvar hann fann „ianda-
flðskuna“, flöskuna, sein vatð or-
sök þess, að hann var settur inn,
og mun lögreglan hafa verið lion-
um þakklát fyrir þær mikilvægu
upplýsingar. Maðutinn hafði tek-
ið svo nákvæm mið, að hann
þekti og gat sýnt sandkornin, sem
flaskan hvildi á þegar hann fann
hana,
Annars er ekki óhugsanlegt, að
þessi hrotan hafi verið einna
st.röngust hjá lögregiunni, og rnuriu
ýmsir hafa óttast að hún mundi
„týna vápnum sínmn“. Bn svo
varð þó ekki sem betur fór, enda
er svo sagt, að bæjatíógeti hafi
sjálfur komið á vettvang þegar
mest reið á.
Framhald.
G. Ó.
Vatnssalerni
Og
holræsagerð.
Eitt mesta nauðsynjan\ál bæj-
arins til þrifnaðarauka, er að
fá sem íyrst útrýmt þeim óþrifa-
legu kaggasalernum, sem hér
eru svo að segja alstaðar not-
uð og hafa verið undanfarið, og
fá í þeirra stað sjó til salerna-
skolunar og baða í heimahús-
um. —
Með þeirri holræsagerð, sem
hér heflr fleygt frara síðustu
árin, er nú þegar allmikill hluti
bæjarins holræsalat:ður, og mun
þvi þrifaverki haldið áfram
rtæstu árin. —
Ur þessu hljóta menn smá-
saman að skilja og sjá holln-
ustuhætti og þægindi vatns-
salerna og efast ég ekki urn,
að kröfur fari, eins og vera
ber, að verða báværar, um að
fá sjó í húsin, svo að hægt sé
að nota hunn til salernaskoiun
ar. Með þessu væri héi unnið
ómetanlegt verk til hreinlætis
og heilbrigði almennipgi í bæn-
um.
Vatnssöfuun má víða auka af
húsþökum með betri vatnshirðu
og vatnsbólum. Áhersla al-
mennings hefir, hvað vatusþörf
snertir verið miðuð við það
allra nauðsynlegasta og minsta
vatn Á síðari árum hafa fáir
menu leyft sér að nota það,
auk neyslu, til vatnssalerna og
baða, ýmsir höfðu litla trú á
að húsþakið nægði til þessa.
Hjá þeim fáu, sem vatnssalerni
hafa, hafir þetta blessast vel,
vatnið af hú^þakinu reyrist
nægilegt, einnig til salerna og
baða.
Til að hafa til fullnustu hrein-
læti við skolun salerna þarf
hér sjó. Næsta spotið til veru-
legs þrifnaðar, sem um munar
í bænum, er að fá aflvél til að
þrýsta sjó svo hátt upp, að
þaðan sé nægur halli um bæj-
inn. Þyrfti sjógeymir að vera
fyrir ofan Kirkjugarðinn við
Dalaveglnn.
Þegar á fyrsta hausti mínu í
héraðinu árið 1925, að nýaf-
staðinni skólaskoðun, bóf ég
máls á því við formann skóla-
nefndar, að vatnssalerni og böð
þyrftu sem allra fyrst að kom-
ast í Barnaskólann. Eftir 7 ái
voru holræsi lögð að skólanum,
í sumar voru vatnssalerni feng-
in og lögð í kaust, og er hægt
að taka þau til notkunnar úr
þessu. Handlaugar og drykkj-
aráhöld eru einnig fullgerð
handa börnum, en steypuböðin
vanta enn. skólinn hvorki má
né getur án þeirra verið til
lengdar, úr þessu.
Sjúkrahúsift þarfnast einnig
sjóveitu til baða og salernis-
skolunar. Þangað kostar vatns-
sókn árlega um 3 þús. kr.
Heilbrigðisnefndin beitir sér
fyrir þessu þrifnaðarmáli, óefað
fær hún stuðning allra þrifnað-
armanna í bæjarstjórn, er þá
ekki að efa skjótarm framgang
þessa máls.
Hæsta srórwpor til þrifnaðar-
auka i bænum og bœtts heilsu-
fars almennings, er að taka sjó
til baða og salernaskolunar, í
öll hús, sem honum veiður í
komið, til þess að útríma á
þann kátt kaggasalernum, þar
sem þess er kostur. Holræsuu-
urn þarf að lialda ÓBleitilega
áfram, og taka síðan sjóinn.
Vestmar.naeyjum 9. jan. 1935
ól. Ó. Lávússon.
Símstöðvarstjórinn
heflr beðið Víði að geta þess,
að frá næstu mánaðamótum
hætti stöðin að svara spurning-
um um klukkuna og öðrum fyr-
irspurnum, sem ekki koma af-
greiðslunni við, þar eð slíkt
tefji óhæfilega mikið fyrir sam-
talsafgreiðslunni.
Það teíur ekki lítið fyrir af-
greiðslunrii, þegar eitt og sama
númer hringir upp 20 — 30 sinn-
um á dag til þess að spyrja
hvað klukkan sé, en slikt kvað
þráfaldlega ske.
Árið sem
leið.
Þab er sagt að hið nýliðna ár
muni vera að ýmsu leyti hið
eifiðast.a, sem komið hefir hina
síðari áratugi. þó va.r grasvöxt-
ur ágætur og aflabrögð i besta
lagi viðaöt hvar.
Já grasið óx vel og heyið vaið
mikið, en á ekki svo litlum hluta
landsiris eyðilagðist það sökum
óþurka, sérstaklega á noiður og
norðausturlandi.
F.ins og áður er sagt. aflaðist
mikið og flskurinn mun hafa
verkast sæmilega og vel yfiileitt.
En svo kemur þesai þröskuldur r
veginn. Fiskinn viiðist enginn vilja
óta, eba að mista kosti ekki þeir,
sein mest hafa notað hann eins
og t.d. Spánveijinn.
Nú á vertíð að byija — það er
að segja ef hún byijar — og enn
munu vera óseld ca. 30°/0 af
framleiðslu fyrra árs vertiðar. Á
þesRU geta þeir, sem í sveitunum
búa, séð, að ekki er vakurt þó
riðið sé við sjávarsíðuna. Og það
skyldu menn alvarlega athuga,
ef að sá atvinnuvegurinn, sem ber
alt að níu tíundu hlutum af þunga
; þjóðaibúsins, yrði að hætt.a, þá
myndi .veiða þröngt. fyrir dyrum
hjá einhveijum. Athuga meun
það eins og skyldi ?
Auk þeirra erfiðleika ársins, sem
þegar hafa veríð nefndir, má telja
jarðskjálftana á Norðuilandi til
óhnppa. ársins, því mjög rniklu
tjóni ollu þeir.
þá má síbast en ekki síst nefna
norðan ofviðnð, sem gerði ógur-
legt. tjón á eignurn manna, með
því að brim geiði svo mikið, að
sjór gekk lengra á land upp, en
áður hafði þekst og skolaði burt
eignum manna í stórum stíl, hús-
um, bátu/n og öðru verðmæti.
Sjalfsagt er þetta síðastliðna ár
eitt hið örðugasta, sem hina síð-
ari áratugi heflr komið yfir Norð-
urland, þvi þorskafli var þar víða í
rírara lagi.
Vonandi verður þetta nýbyijaða
ár sanngjarnara í viðskiftunum.
Togaraverkfall
stendur nu yfir i Reykjavík og
hefir staðið um nokkurt skeið.
Sriýst deilan um það, að Sjó-
mannafélag Reykjavíkur heimtar
hærra kaup handa þeim mönnnm
sem eru á togurum, sem kaupa
bátafisk. Auðvitað var Alþýðu-
sambandið ekki lengi að hlaupa
undir baggann og tilkynna verk-
fall á öllum togurum, þar til út-
gerðarmeno létu undan.
Þeim velgir ekki við því ístru-
mögnnum, foringjnni Sjómanna-
félagsins og Alþýðusambandsins,
þó að þeir eyðúegg; atvinnu
nokkur hundruð sjómanna víðs-
vegar kringum land, sem togarar
höfðu æt.lað ser að kaupa fisk af.
Mikið eru þessir menn alþýð-
unni góðir!
I siðasla tölublaði MViðis“ er
grein með yfrrskiiftinni „Óaðgætni
— kæruleysi", undirskrifað Hall-
dór Halldórsson (Dóri í Björgvin?)
Hvað æt.li höf., — hvoit hann
í raun og veru heit.ir Halldór eða
annað — meini með því að vera
á ný að vekja upp þetta leiðinda
mál. f*að er eins og honum þykl
ekki leiðinlegt að tala um þetta,
því það má maðurinn vel vita að
gagn gerir það engum, hvorki
honum né öðrum.
Það er upplýst fyrir rétti að
ég gerði alt, sem í mínu valdi
stóð til að verjast slysinu, bæði
með því að víkja rétt og sigla
með hægri ferð. En þegar mjög
skamt var á milli bátanna, þá
snýr v. b. „Brimill" skyndilega í
öfuga stefnu og siglir fyrir stafn
á v. b. „Veigu,“ og svo nærii að
árekstur varð af. Hver ástæða
var til þess að hann gerði þetta,
verður aldrei vitað, því miður.
Hann sigldi undan vindi, að
þvi er sýndist með fullri ferð.
Hvoit kvika hefir skelt bátnum,
stýri bilað, eða ástæðan verið önn-
ur, skal ösagl, látið. Vasri óskandi,
að þeir einir skrifi um svona við-
kvæmt mál, sem eitthvert skyn
bera á það. Annars er giein H. H.
ekki svaraverð.
Finnbogi Finnbogason.
Aths.
Það er alveg rétt. hjá háttvirt-
um greinarhöfundi, að það er alt,
annað en viðkunnanlegt og alveg
gagnslaust, að vera enn á ný að
tönlast á þessu leiðinlega slysi.
Það er heldur ekki einsdæmi
þeBsi árekstur, þvi slíkt skeður
vikulega, ef ekki daglega, að skip
og bátar rekast á, víðsvegar um
heimsins höf., þó að þaulæfðir
skipstjórar standi við stjómvöl-
Ekki
svaraverð.