Víðir - 29.01.1935, Blaðsíða 3

V í B I í
honum í>jálfum til ómetanlegrar
ánægju.
Ég heyrði líka að Ágúst hefði
ekki, í umsökn sinni, krafist eins
hárra launa eins og hinir, er
sóttu.
Mór er sagt, að hér hafl aðal-
lega ráðið um, að bókavöiður
yrði að vera „málamaður", sem
kallað er, sem sagt, kunna er-
erlend mál.
Ég get ekki dæmt um mála-
kunnáttu þeirra hinna er söttu,
en ég veit að Águst Árnason, les
og skilur þung rit á norðurlanda-
málum öllum auk ensku.
Það er slæmt, þegar störf, yfir-
leitt, ekki eru talin þeim mönuum,
sem besta þekking hafa tii starfs-
ins, ef þess annars er kostur.
Ég tel að í þessu tilfelli hafi
verið kostur á manni með besta
og mesta hæfileika á þvi sviði er
um var að ræða, þar sem Ágúst
Ámason var, alveg að ólöstuðum,
enn á ný, þeim er stasfan hlaut.
Ó. B.
Nýtt atvinnu-
Fyrir þremur árum byrjaði Har-
aldur Loft8son beykir á tunnugerð
hér. Það er eins og fáir viti það,
svo lítið er um það talað hér i
bænum.
Nýlega kom sá er þetta ritar
iun í verkstæði Haraldar Lofts-
sonar. Það var hreint ekki syo
fátæklegt um að lít.ast.
Þar munu vera til smiðaðar
ca. 4000 tunnur, sem meiningin
er að nota undir hrogn.
Éessi iðngrein er sem sagt ný
hér í Eyjum.
Eftir framleiðslunni að dæma
er hér um allstört atvinnufyrir-
tæki að ræða, enda mnnu til
skamms tima hafa unnið hjá hon-
um 7 menn, á þessum vetri.
Með þeim vinnukrafti Og t.ækj-
um þeim, sem H. L. hefir yfir að
ráða, getur hann framleitt 100
tunnur á dag. En væri um nóg
húsrúm að ræða segist hann geta
smíðað 200 tunnur á dag, með'
vélum þeim og öðrum tækjum,
sem fyrir hendi eru.
Um það verÖur ekki deilt, að
þetta fyrirtæki Haraldar, er hið
mesta nauðsynja fyrirtæki. Þvi
allar þær tunnur, sem notaðar
voru hér áður, voru innfluttar.
Efnið í tunnurnar er að vísu
innflutt, en vinnan við tunnu-
gerðina er innlend og verður út-
flutningsvara, þegar tunnurnar
fara fullar á erletidan markað.
Þetto, mun vera fyrsta iðnfyrir-
tæki, hér í Eyjum, sem nokkuð
kveður að. Má það merkilegt
heita hvað lítið er um það talað.
Það kernur sjálfsagt að nokkru
leyti til af því að n^raldur Lofts-
son lætur litið yfir sér. Hann
stendur ekki á gatnamótum og
hrópar: hér er ég. Hann stendur
í smiðju sinr.i og vinnur af kappi.
Smiðja hans er búin hinum
bestu vélum og yfirleitt öllum
þeim tækjum, sem nota þarf við
tunnugerðina.
Auk tunnanna smiðar H. L-
mikið af kössum til ísfisksútflutn-
ings, Mun hann nu eiga nokkur
þúsund fyrirliggjandi.
Vel sé öllum athafnamönnum í
hverju plássi og ekki síst braut-
ryðjendum.
Oánægjan.
Allmikil óánægja heyrist nú
hér um bæinn út af hinum nýja
samningi, sem nýlega var gerður
milli sjómannafélagsins Jötunn óg
Útvegsbændafélags Vestmanna-
eyja.
Finna útgerðarmenn samningn-
um það til foráttu að verð fiskjar-
ins sé ákveðið svo hátt, að þeir
treysti sér ekki t.il að kaupa.
Það mun líka svo, að þó að
bankinn láni kr. 30,00 út á hvert
skp., þá vantar minst kr. 12,00
á hvert skp. til þess að geta
staðið í skilum með greiðslu á
lokum.
Af þessum ástæðum er líklegt
að fjöldi útgerðaimanna kaupi ekki
hluti sjómanna sinna.
Þetta er mjög bagalegt fyrir
sjómenn, einkum þó aðkomumenn.
Þeir munu flestir ekki betur staddir
en svo, að þeir þurfa að fá ver-
tiðarvinnu sína borgaða fyr en að
ári liðnu, þetta er ofur skiljanlegt,
því vitanlega eru margir þeirra
annaðhvort fyrirvinna hjá fátæk-
um foreldrum, eða heimilisfeður
sjálfir,
Sjálfsagt eiga margir útgerðar-
menn mjög erfitt með að hirða
fisk sjómanna sinna, sem þeim er
þó ætlað að gera samkv. samn-
ingnum.
Þeir sjómenn, sem ekki geta
selt. fisk sinn til útgetðarmanna,
hafa engin not af hinu háa verði,
og þoir munu margir, eða jafnvel
flestir, sem verða að hirða hann
eða fá útgerðarmenn til þess.
Hváða gagn hafa svo sjómenn
Þeir af hinu háa verði ?
Þetta virðist samninganefnd
Jötuns ekki hafa athugað nægi-
lega.
Þó að sllkt komi fyrir — sem
lítil von er um — að einhver
vekist upp til að kaupa blautan
fisk, þá lcaupir sá hinn sami ekki
fyiir það vurð, sem útgerðar-
mönnurn er ætlað að borga sjó-
mönnum, því hann mundi fá nógan
flsk hjá útgerðarmönnum fyrir
minna verð.
Það færi betur að samnings-
Vinnuföt
og vettlingar ásarnt mörgu fleira
nýkomið í Yefnaðarvörudeildina.
Sjóföt og Gummiskófatnaður
allskonar á Tanganum, ásamt
mörgu fleira.
r
Gunnar Olafsson & Co.
verð fisksins reyndist eigi of hátt,
en til þess aÖ svo megi verða,
þaif fiskur að hækka til muna í
verði frá því sem nú er, en til
þess munu litlar likur.
Vonandi gera allir sitt hesta
til þess að vel rætist úr öllu, og
reyni að draga úr óánægjunni.
Ofsavedur og tjón.
Óguilegt ofviðri gekk hér yfir
Suður- og Vesturland aðfaranótt
miðvikudagsins s. 1.
Auk togarans, sem vitað er um
að fórst í veðrinu, mölbrotnaði vél-
báturinn Viðir á Akranesi, smíð-
aður í Danmörku árið 1930.
Mun hafa verið lúrnar 21 smá-
lestir að stærð.
í Saiidgerði rak á land m. b.
Brúarfoss og brot.naði mikið.
Hér i Vestm.eyjum varð ekki
tjón svo teljandi sé, þó mun hafa
fokið þak af beituskúr.
Brim var hér ógurlega mikið.
T. d. tók það togavann Black
Prince, sem strandaði norðan á
Eiðinu hér um árið, og hefir
legið þar í fjörunni síðan og kast-
aði honum upp á Eiðið. Er það
þó' bratt upp i móti og stórgrýtt.
Skipið er stórt og með vélinni í.
Á þessu má sjá hve afskaplegt
brimið hefir verið.
í veðri þessu hefir vel getað
orðið meira tjón á sjó en enn er
vitað um.
íkveikjur.
Margt hefir verið sagt um til-
raunir. sem virðist hafa verið gerð-
ar til þess að kveikja i vélbátum
hér. Eftir því, sem nýjustu fregn-
ir frá Austurlandi segja, þá er
víðar pottur brotinn.
Þann 23. þ. m. kviknaði í vél-
bátnum „Akkiles" á Norðfirði, þar
sem hann stóð á þurri landi.
Brann báturinn til kaldra kola,
því veður var vont og engin leið
til að bjarga.
Báturinn var óvátrygður, er
því ekki hægt að gruna eigand-
ann um Ikveikjuna.
Skyldi ekki geta verið eitthvað
líkt með íkveikjurnar hér, sem sé
það, að óvandaðir strákar sóu
að verki?
Togari ferst.
í ofviðrinu á þriðjudaginn var
heyrðist neyðarskeyti frá enska
togaranum „Jeria“, sem þá var
staddur nokkrar sjómílur út af
Látrabjargi.
Hafði skipið fengið brotsjói mikla
sem meðal annars tók reykháfinn
af því, svo vélin stöðvaðist. Rak
skipið síðan stjórnlaust undan
stórsjó og roki, í stefnu á Látrar-
bjarg. Þetta var það síðasta sem
heyrðist frá skipjnu ásamt því að
sendistöð skipsins og ijóstæki öll
væru þegar eyðilögð.
Þrír enskir togarar, sem lágu á
Patreksfirði fóru á vettvang til
þess að reyna björgun. Hafa þeir
víst átt fullt í fangi með að verja
sjálfa sig, enda urðu þeir ekki
skipsins varir.
Er talið víst að „Jeria" hafi farist
næstu nött með allri áhöfn, við
Látrabjarg eða nærri þvi.
A TT fi T. Ý SI f VfílT