Víðir - 13.02.1935, Page 1

VI. árg. Vestniannaeyjum, !3. f’ebrúar 1035 45. tbl.
Bjargráðið.
Þeir, sem hafa verib hér nokkur
undanfarin ár, t. d. muna betri
árin oe hafa lifað kieppnáiin fiá
bytjun til þessa dags, þeir geta
varla komisr, hjá því að líta svo
á, að aldtei heflr útlit aðalatvinnu-
vegarins okkar, i tiyijun vertiðar,
verið jafn ömurlegt og nú-
Fyrst er nú það, að mavgir
munu eiga þriðjung af fyrra árs
afla í húsum sínum enn. Hversu
miklum ðþægindum það veidur er
svo augljóst mál að ekki þarf að
Skýra það fyrir hlutaðeigeridum,
en þeir sem utanvið standa og
láta sig litlu skifta hvernig fer um
fjöreggrð okkar, sjávarút.veginn, þeir
ættu að kynna sór ástandið og
horfurnar betur en þeir hingað til
hafa gert og leggja iið sitt útveg-
inum til viðreisnar í stað þess að
spilla fyrir honum, þá mundi
betur fara.
Hér eru tíð fundahöld meðal
sjómanna og svrkallaðra sjómanna,
en ekki hefir það heyrst að slikir
fundir vinni að því að hlynna að
útveginum, sem þeir þó hafa lifl-
brauð sitt. frá, haldur munu þeir
miktu f emur vinna að þvj að
gera honum eiflðara fyrir og n'ia
hann i augnabliks- eiginhagsmuna
skini, at.hugandi ekki það. að með
því eiu þeir að spúla fyiir sinni
eigin atvinnu og um leið afkomu.
Sérstaklega iná í þessu sam-
baiícji benda á bæxlaganginn í
h'pu gvonefnda Sjómannafélagi
Vestmarmaeyja. Hjá því er ekki
fundaskortur og ekki vantar stór-
yrðin á þeim fundum um sam-
fylking sjómanna. Samfylking til
hvers? Ekkí til að hlynna að út-
gerðinni, sem þeir jjfá á, heldur
til Þess að gera henni sem eiflð-
ast fyrir og helst að stoðva hana.
En á hverju þeir svo ætla að lifa,
það hafa þeir enn ekki haft i
hámæli, og flestir líta svo á að
þeir muni ekkert hafa um það
hugsað.
Það er spá manna að þegar
vertiðin byrjar, sem vaentanlega
verður þegar veður og sjór kyrrist
að þá fari berseksgnnguiinn af
forihgjunum, því hinir vitrari með-
al liðsmannanna murii ganga að
vinnu sinrii og ekki við þeim lita
framar. — Og það or helsta hjarg-
ráðið, að allir taki höndum saman
Útveginuin til bjargar, allir, sem
eirihver dugur er í, alveg sama
hvommegin hryggjar hinir liggja.
Mirinist þess, sjómenn.
Markaður bás.
Um fátt verður mönnum nu
tiðiæddara en þær takmarkanir
og höft, sem lögð eru á viðleitn-
ina tii að bjarga sér. Þar hjálp
ast að andvígni þjóðanna í versl-
un og viðskiftum, svo að heims-
böl má heita, og á hinn bóginn
allskonar lóggjof og reglur inn-
byrðis til að hafa gætur á athöfn-
um einstaklinganna. það má
heita svo að mestar umræður
um almenn þjöðmál snúist helst
um þe8si efni, og er ekki altaf
gætt hófs um málaflutninginn
með því móti,
Alvarlegast er það um meðfetð
þjóðmálanna, að svo viiðist sem
ekki sé um annað hugsað, en að
fleyta því, sem fytir er meðan
má, en minna hiit um að gæt.a
þess, að önnur kynslóð, miklu
fjölménnari, á að taka við af
þessari, sem nú ræður, innan
fáira ára. f’öifum tíennar og
kröfum er ekki sa gaiiinur treflnn,
sem vera ber. og munu afleiðing-
ar þess koma í ljós fyi en vaii.
Fykir þetta hið mesta vandamál
með öðrum þjóðum og er rætt
með mikijli alvö.ru og margt um
það ritað. Hér verður ekki farið
frekar út í þessa sálma að sinni,
en undailegt er það hve hljót.t er
um vandamál unga fólksins. Ekki
fyrir það, að margt er skrafað og
skráf, en það er fátt um greini-
legai hugleiðingar og vænlegat til-
lögur t.il úrlausnar. Deiiurnar
mega sin meira, og þeim er ekki
markaður bás.
Nú skal ekki fjöiyi ða meira um
þessi alvörumál, þótt merkileg
séu, þau hafa þegar lagst með of-
nrþunga á of marga. En það var
markaður bás í þrengri merkingu
sefn átti að vera efni greinai mnar,
það eru básarnii i fjosinu hans
Hannesar á Brimhóli. Smámál
mun það þykja, er smabondi get-
ir sér fjns 0g markar þar fyrir
básurn. En svo má þó vinna h'n
daglegu st.öifin að athyglisvert
sé, og það sýnist. mér Hamies
hafa gert þegar hann markaði
kúnuiu básana. Fað er kunnaia
en frá þuifi að segja, að kýi eru
ekki allar jafn þrifnar á básunum,
og mestu imniar það ef básai eru
óhentugir. Kröfur manna um
hreinlæti með mjólk fara vaxandi
með hverju ári sem bður, siðan
farið var að selja mjólk í stórum
stíl t.il kaupstaðanna. Fess 1 eiu
dæjni að bændtir hafa orðið að
lóga óþiifnum kúm. Mirgs er nú
kraflst um meðfeið mjólkutinnar,
sem ekki þótti nauðsynlegt aður.
Til þess má t.elja aliskonar hreins-
un mjólkurinnar o. fl. þess háttar.
Kunnáttumenn i mjólkuifræðum
telja reyndar ógerning að hreinsa
mjólk, sem óhreirikast hefir við
mjalt.ir, svo að hrifl. Fyrsta skil-
yiðið er því að mjaltir fari frarn
með fullu hieinlæti, spenar og
júgur vandlega þvegin hvert sinn,
sem n jólkað er, og þar fiam eft-
ir götunum. En þessu veiður
tiauðlega komið við svo í lagi sé,
nema fjösin séu hreinleg og loff
göð. Eiflðast er með b sana og
bröltið i órólegunr kúni. þett.a sá
Haones, og því réðist hann í að
b'eyta ge'ðinrii á básunum fiá
því, sem tíðkast hefur. Um-
bótin er í þvi falin að tíann styttir
og lengir hasana eftii þöifum svo
að segja með einu handtaki, og
það mnnar svo ót.iúlega miklu
með þiifiiaðinn á kúnutn.
Að vísu þaif að gæt r all h'e;n-
iætm eftir sem áður, en það verð-
nr svo miklu auðveldará með
þessum einfalda út.búnaði. Hver
bankhagui maður mun geta búið
þetta út með örlitlum kostnaði.
Fett.a er alt til sýnis og ekkert
láunnngai mál, og vert fyrir þá
að skoða, sem hafa áhuga á göðri
hirðingu og meðferð nautgripa.
Mjólkuvmáiin eiu nú mikið rædd
um þessar mundir, þó að lítið 6.
kveði að því hér énn þá. Öll við-
leitni til umbóta er góðra gjalc^i
vevð, ekkert, siður þó hún kosti
lítið. Það er mikið talað um. að
hveinsa og gerilsneyða mjólkina
með nýtiskuvélum. Það er sjálf-
sagt gott, en heldur mundi ég
kjósa óhrejnsaða mjölk úr heil-
brígðum og hreinum kúm í þrifa-
legu fjósi, heldur en samanhelling
úr ýtnsum stöðum, þó að hrejns-
sður væri i einhverjum gjaldia-
vélum Góð fjós, hreinar kýr og
þrifalegar mjalt.ir eru fyrstu skil-
yiðin til að fá óskaðlega mjólk.
Hannes hefui stigið spor i þessa
át.t, þegar hann markað kúnum
sínum básana.
láll Bjaruason.
Arsskýrsh
jykyndils“
1934.
1. Félagið var stofnað 25. mars
1934. Á stofnfundi voru sam-
þykt lög þess, kosin stjórn,
2 endurskoðendur og nefnd
til að gangast fyrir skemtun
til ágóða fyrir sjóð félagsins.
2. Alls gengu í félagið á árinu
að stoínendum meðtöldum,
266 konur, þar af tvær sem
æfifélagar. Tvæi íélagskonur
dóu á árinu. en þijar fluttu
burtu úr bænum.
3. Lög félags'ns yoru preutuð
og siðai úthlutað til meðlima.
Einnig 'fenau allir meðlimir
félagsias Ái bók Slysavarna-
fél. íslands ókeyp's.
4. Deúdin var skrað sem sveit í
Slysavartiafélagi Islands á síð-
astliðnu vori.
5. Fjaihagut : Skemtun var hald-
in til ágóða fyrir félagið um
lokin, sem gaf af sér um
70,00 krónur og nam sjóður
þa með félagsgjöldum rúm-
lega 600 kr. að frádregn-
um kostnaði við stofnum og
skemtun. í desember var
aftur haldin skemtuD, en gaf
lítið af sér.
Af sjóði var lagt, í Sundlaug-
inh 100 kr., en 500 kr. voru
sendai Slysavarnafél. Islands.
Skemtisamkoma var haldin
28. nóv, til að vekja áhuga á
staifl félagsins Á þriðja hundr-
að manns sóttu samkomuna.
7. Ráðstafanir um slysavarnir.
Bæjarsfjörnin var beðin að
setju ljós á leikvöllinn á
Stakageiðistúnini, til þess að
böin gætu verið þar með
sleða sina, í stað þess að
vera í slysabættu á götunni.
Ljósið kom fáum dögum sið-
ar.
Héi aðslæknirinn veitti sjó-
mönnum ókeypis tilsögn í lífg-
unartilraunum og notkun lyfja-
forða, sem á að fylgja hverj-
um hát. Tllsögn þessi fór
fram utn áramót.in og nutu
henuai 46 sjomemi og þótti