Víðir - 13.02.1935, Blaðsíða 2

V I Ð I R
i
/
m&r'<■*'* ' - ■■ '** •“
Kemur lít einu sinni í viku.
Eit.stjóri:
MAGNÚS JÓNSSON
Afgreiðslumaður:
JÓN MAGNÚSSON
Sólvangi.
Sími 58. Pósthólf 4.
vel takast. Kann félagið Jiér-
aðslækninum Olafi Ó. Lárus-
syni bestu þakkir fyrir.
Útdráttur ór fundargjörð
aðalfundar.
Fundurinn var haldinn i húsi
K. F. U. M, 29. jan. Á fundinum
var mæltur erindieki Slysavarna-
félags Islands, Jön Beigsveinsson.
Fundargjörðir og árskýrsla
stjörnarinnar voru lesnar upp.
Lagðir fram reikningar og sam-
þyktir.
Minst látinna fólaga.
Samþykt var að senda nokkra
íjárhæð i björgunarskútusjöð Faxa-
flóa.
Um fjársöfnun var ákveðið að
hafa hlutaveltu og skemtun siðari
hluta vertíðar og kosið í neíndir
til þess að annast um undiibúning
þeirra.
Þessi tillaga frú Helgu Eafns-
döttur var samþykt,
„Fundurinn lítur svo á, að tilgangi
þessara samtaka verði pnn betur
náð, ef hann beitir áhiifum sinurn
í orði og verki að þvi, meir en
hingað t,il að vekja skilning al-
mennings á nauðsyn góðs útbúnað-
ar á skipum og annara öry_gis-
ráðstafana^ aður skipum er lagt
úr hftfn."
Stjóin félagsins var endurkosin
hana sk'pa: fiúSylvia Guðmunds-
dóttir formaður frú Dýifinna
Gunnarsdottir ritari ungfiúKatrín
Gunnarsdottir gjaldkeri. M->ðstjórn-
endur fiú Magnea Þörðaidóttir
frú Elínborg Gisladóttir fiú Soffía
Þórðaidöttir fiú Þoigeiður Jöu°-
döttir.
Á fundinum bætrust við 24
nýjar félagskonur. AUs er í félag-
inu nær 300 konur.
Jón Bergsveinsson flutti fröðlegt
og snjallt erindi um slysavarnir
aimennt.
Sálmur var sunginn undan og
eftir.
Ðýrfinna Gunnarsdóttir.
(ritari)
Ðm yitamál
og miðimaistftð, sk-if P f5. í
Alþýðublað Eyjanna 31. f. m.
Á skrif hans að vera svar við
grein, sem birtiat i siðusta tbl.
Vfðis, um formannafundinn, sem
haldinn var hér þann 13. f. m.
Byrjar P. þ. á því að fjargviðr-
ast um k.jarkleysi höfundarins, að
hann ekki skyldi þora að setja
nafn sitt undír greininn, heldur
aðeins J. En hvað gerir P. Þ ?
Honum ferst ekki vjtund betur
P. Þ. getur þýtt langtum fleira
en P.iil f’oibjftrnssori.
En hvað sem því liður, þá virð-
ist P. í5. harla óánægður með
Viðis- gieinina um foi mannafund-
jnn, og getur nú talað all- borgin-
mannlegá um vitamál og miðunar-
stöð, því nú er Jóhann Þ. Jósefs-
son alþm. ekki viðstaddur til þess
að reka ofan í hann blekkingar
þær, sem hann flytur um þessi '
mál, eins og hann svo rækilega
gerði á formannafundinum.
Eins og kunnugt er, hehr J. Þ. J.
veiið þtngmaður Vestmannaeyinga
um alllangt árabil, og þeir hafa
tieyst hoi um til þess að styðja
hag kjosönda sinna, og hann hrfir
ekki brugðist trausti þeiira.
Þó að J. Þ. J. stundi ekki sjó-
mensku, þá skilur hann það vel
að aukið Ijosmagn a Stmhöfða-
vita ei mena viiði fyrii fiskibáta-
flotann hér, heldui en miðunar-
stoð, í-em satt að segja engum
fikibat hér myndi koma að
notum eins og sakii stanua nú,
og sennilegast ekki um næstu
áratugi.
Enginn getur því efast um hvor
hafi verið vestmannaeyiskum sjó-
mörmum þaifaii í þessu máli J.
Þ. J. eða P. Þ. Tillaga J. í>. J.
miðar að þvi að veiða við óskum
sjómanna í Vestinannaeyjum, og
vinna þeim hið rnesta gagn með
því að fá aukið ljósmagn Stór-
hftfðavitans, en tdlaga P. Þ. kæmi
þeim að engu gagni, þó að hún
næði fram að ganga. Á þessu er
ekki svo litill munur,
Auk þess sem héi er sagt um
aftek P. Þ. í vitamáliriu, skal
honum í mest.a bióðemi bent á
það, að Vestmannaeyingar munu
ekki fyrst, um sinn gleyma því,
hveruig hann notaði meirihluta að-
stöðu sina til að vinna á niöti frum-
varpinu nm skuldaBkilasjóð út-
gerðarmanna, fiumvaipi,sem J. Þ.
J. beitti öllum sínum miklu hæfi-
leikum og dugnaði til að vinna
það gagn, sern auðið var. í því
máli vann P. Þ. á möti hags-
munum kjósenda sinna, eins og í
vitamálinu.
P. Þ. endar grein sína með þvi
að segja að þingmaður kjördæmi-
sins hafi ekki munað eftir ljós-
magni Stórhöfðavitans né heldur
Faxaskersvitanum, meðan hann
var í meiri hluta á þingi.
P. Þ. hlýtui að vita að siðan
eiu mftre ár. og á Þ"irn árum
h ifði eugirii kvait.ð utn ot' litið
Ijósinagn Stoihofðavitans, og var
því engin ástæða fyrir þingmann-
j in ab flytj ■ málið inn á þing
Fuxaskeisvita hefii J. Þ. J. lengi
rriiinað eftir, en ætli Uiðavitinn,
stui þótti og er enii uauðsynlegii,
hafi ekki orðið til á þeim árum.
Vestmannaeyingar geta ekki
búist við því að þeim verði alt
að óskum samstndís, á þingi,
end þót.t þingmaðurinn sé öruggur
til sóknar.
Atvmnuleit.
Siðan þessi mánuður byrjnði og
nokkru áður þó, hafa komið hing-
að tugir og jafnvel hundiuð manna
altaf öðiu hvoru.
Líti maður út um glugga þá
eru auðvitað allstaðar menn á
gangi, og áreiðanlega þekkir mað-
ur ekki helminginn, svo margir
eru hinir nýkomnu.
Því iniður veifta ekki svo fair
þes-iaia manria að f ira héðan an
þess að hafa getað fengið atvirmu.
Það mun óhært að fullyiða að
aldiei fyr hefir flust hingað eins
mikið Jaf Hjóinönnum og öðrum
atvinnuleitei dnm. Sýnir það glftgt
atyjnmisko tinn 1 landmu.
Aukning
flotans.
Eitis og getið er um á öðrum
stað hér í blaðinu hafa bæst við
bátaflotann hér tveir nýir bátar
smiðaðir erlendis. Auk þeirra er
hér þegar fullgeiður ca. 25 tonna
bátur. Sói Gunnar M Jónsson
skipnsmiður um smíði hans.
Er batur sá mjög myndarlegur
og sérst.aklega vandaður að styik-
leika og fiágangi öllum. Helgi
Btíiiediktsson kaupmaður er eig-
andinn.
Auk þessara þriggja nýju báta,
eiga að ganga héðan, til viðbótar
flotanum þrír etdri bátar, sem
ekki voru í gangi s.l. ár.
Mun nú skorta eigi mik/ð á
100 vólbáta hér. Svo að segja
allir eru þeir yfir 10 tonn og
larigflestir 12—20, en allmargir
þó stærri.
Er hér vafalaust hinn stærsti
og að öllu leit.i jafn-myndarlegasti
vélbátafloti landsins.
Ennfremur er hér fjöldi af trillu-
bátum. —
Molar.
Sjóinauiiafélug V.ni.
er ólatt á fundahftld um þessar
mundir, og allir ganga fundiinir
út á það eitt að æsa sjómenn á
móti útgtíiðaimönnum.
Sannast enn það, sem alt af
skeðnr, að sagan endurtekur sig.
Svona hafa kommúnistar látið í
nokkur undanfarin ár, en aidrei
haft annað upp úr þvi en skömm-
ina eina.
Að foringjarnir hérna eru svona
úthalds góðir að bai jast hinni von-
lausu baráttu, kemur auðvitað til
af því að þeir hafa einhverjar
snapir fyrir það fiá yfiiboðurum
sinum, sem fjær búa, kanske alla
leið frá Eússlandi.
Mennirnir, sem þeir nú ráðast
mest á til að æsa þá og blekkja,
eru langflestir aðkomumenn.
Heimamenn eru oiðnir þeim
svo kunnugir að þeir vilja nær
engir við þeim líta.
Það er slæmt fyrir aðkomumenn,
sem maigir etu hór enn óráðnir,
að lenda í klönum á S. V. eða
foringjuni þtsp, því það getnr oiðið
t 1 þess að fntíinn vilji taka þá,
þai serri svo að seuja daglega bei ast
umsóknii um pláss, utari af iandi,
og það ftá mðnnum sem skella
skolleyrum við málæði kommanna,
seiii þeir áðu/ hafa kynst, hér, og
aldrei haft nema ílt af.
Þ/ið hefir verið svo, og mun
veiða svo, ið hver sá aðkomu-
sjómaður, sem einu sinni hefir
kynst foiintíjtim S. V., hann foið-
ast þá framvegis, — vill ekki
meiii blekkirigar.
Deilan.
Siðastliðinn mánuð stóð yfir
deiia milli togaraeigenda og Sjó-
manna í Eeykjavík og Hafnar-
fii Öi.
Nú er deila þessi jöfnuð og mun
Jón Þorláksson boigarstjóri Eeykja-
víkur hafa unnið best að því að
jafna hana.
Deila þessi er einhver sú heimsku-
legasta, sem átt hefir sér stað.
Því þar sem aðeins var um fá
skip að ræða, sem kynnu að vilja
kaupa eða flytja bátafisk áeilend-
an markað, þá mátti það ekki
minna kosta en stöðva allan tog-
araflotann.
Lítiisháttar kauphækkun munu
hásetar hafa fengið, og telst fróð-
um mönnum svo til að sjö ár
taki það að jafna halla þaDn sem
þeir iíðu af stöðvuninni. Á þeim
sjö áium getur auðvitað sitthvað
skeð, og vafasamt getur þakblæti
til foringjanna orðið að þeim
t.íma liðnum.
Athugasemd.
í þiem tölublöðum af ,VíÖi“,
sem komið hafa út undanfaiið þ.
e, þann 5., 12. og 19. janúar s.
]., hafa veiið greinar undirritaðar
bG. 0.“, og er í greinum þessum
vikið nokkuð að störfum lögregl-
unnar, hér í bænum og löggæslu
yfiileitt.
Það er eigi ætlun mín að fara