Víðir - 12.03.1935, Blaðsíða 1

/
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
Hagheilar þakkir og kærar kveðjur flyt
ég hér með öllum'þeim, sem sýndu mér sam~
úðar- og vináttumerki á 50 ára afmælinu 1,
þ. m. Einkum vil ég þar tilnefna þá sókm
armeðlimi Landakirkjusafnaðar — og sókm
arnefnd — sem voru hvatamenn þess að
söknarnefndin færði mér fagurt málverk —
eftir listamanninn Engilbert Gíslason — sem
viðurkenningu fyrir organleikarastarfið sið*
astliðin 31 ár:
BR YNJÚLFUR SIGFÚSSON.
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Hjartanlega þökkum við öllum þeira, sem sýndu
hluttekningu við fráfall og jarðarför sonar mins og bróð-
ur okkar Karls Kárasonar. Sérstaklega þökkum við
bekkjarsystkinum hans fy'rir vinarhug þann er þau sýndu
við jaiðarför háns. Guð blessi ykkur öll.
Móðir og systkini.
wmm
Sknggalegt
útlit.
Mikill óhugur er nú í mörgum
hór með afkomu útgerðarinnar að
þessu sinni. það er lika síst að
undra, því örðugleikarnir eru svo
áberandi.
Fyrst er nú það, að allar út-
gerðarvörur þaif að borga jafn-
óðum eða fyrirfram, en hveinig á
að fara, að því, þegar aðeins kr.
30 fást iánaðar út á hveit skpp.
fiskjar, það mnn flestum reynast
vandtáðin gáta. Og ekki bætir
það fyrir, eða birtir útlitið, að enn
liggja hér í húsum þúsundir
skippunda af fyrra árs fiski, sem
ýmist er þegar orðinn skemdur,
eða liggur undir skemdum.
Saltfisksala enn ekki orðið, og
verður víst mikið minni en undan-
farin ár. Annars hefir heyrst að
nokkrir menn séu að selja um
þessar mundir, en það eru aðeins
þeir, sem best hafa sarnböndin og
jafnvel sist þurfa þess með. Lang-
flestir geta ekkert selt. Hvaða
erfiðieika þeir hafa við að stríða
er svo augljöst mál, aö óþarft
er uro að ræða.
Hér hefir verið og er liklega
tórandi enh, Fisksölusamlag. En
hvað gerir það? Bókstaflega ekki
neitt., að því er séð verður. Flest-
ir eða allir útgerðarmenn munu
veia í Samlaginu. Hvers vegna
hefir ekki Samlagið reynt að selja
fisk úr salti, svo að allir nytu
hlutfallslega jafnt þ6irrarsölu, sem
kynni að verða ? Hollari mundi
sú aðfeið útgerðinni og heillavæn-
legri fyrir plássið, því að erfitt
mundi þessum fáu, sem selja,
að halda bœjarfélaginu uppi, ef
hinir allir verða gerðir ómögu-
legir.
það er svo undur þýðingarlítið
fyi ir afkomu fólksins, að útgerðar-
menn leggi í mjög tilfinnanlegan
kostnað til að afla. flskjar, sem
ekki er hægt að selja. Bað má
varla minria vera en að þeir, sem
mesta hafa möguleikana, geri sitt
ýtrasta til þess að koma íram-
leiðslu alls almennings, á markað,
en ekki aðeins einstakra manna.
Pað þarf samheldni, viðsýni og
dugnað til að sigi ast á erfiðleikun-
um, ineð þröngsýni og sundur-
lyndi tekst það ekki.
Hin nýjá flsksölunefnd virðist
hvoiki f.ugl né fiskur enn.
Nýlega sóttu útgerðarmenn hór
um leyfi til hennar til þess að
selja fyrra árs fisk, sem var að
skemmast, til Englands. Svar henn-
ar var að vísa til ríkisstjórnar-
innar. Sölusamband íslenskra fisk-
Mœtt.ir voru þessir sjáhstæbis-
menn; J. Þ. J., Ol. Auðunsson,
Á. Matthíasson, P. Eyjólfsson og
O. Porsteinsson.
Fyrir kratann var mættur G.
Siguiðsson og fyrir Kommúnista
voru mættir þeir Jón Rafnsson,
Haraldur Bjarnason og Guðm.
Guðmundsson.
Fyrir fundmum lá lokaafgreiðsla
á fjárhagsáætlun kaupstaðarins og
var hún afgreidd svo að segja
breytingaíaust í öllum aðalatrið-
um. Fuudur þessi stóð yfir í
framleiðenda hefði vafalaust þorað
að segja ánnaðhvort. já eða nei.
Kannske er hin nýja fisksölu-
nefnd sett á laggiinar af meiri
hluta þingsins, aðeíns til þess, að
koma útgevðinni algerlega á kné?
Hver sem niðurstaðan verður,
þá er aðferðin nokkuð rauðleit,-
kringum 10 kl.st. Vel hefði mátt
komast af með skemri tíma, ef
kommúnistar og kratinn hefðu
hagað sér eins og siðaðir menn.
En að gera slikar kröfur til þeirra,
það er hið sama og æf.last til að
dúfa komi úr hrafnseggi.
Annars munu sjálfstæöismenn
ekki hafa haft neitt á móti að
eyða þessum tíma í fundinn, en
krafa þeirra er sú, að málin séu
skynsamlega. rædd og að timan-
um só varið til að styrkja og
auka menningu og efnalega vel-
megun einstaklinga bæjarfélagsins.
Því er sárt að vita að nokkrum
öfga- og árakindum, skuli fund
eftir fund líðast að ræða, má
heita hveit einasta velferðarmál
bæjarins, með algeiðu ábyrgðar-
leysi, með öfgum og út.ursnún-
ingum, og nota hvert einasta
tækifæri til að smeygja innblekk-
ingum og tortryggui, sem ekki
hafa að styðjast við hinar allra
minstu staðreyndir. Það er mín
fulla vissa að fulltiúar sjálfstæð-
isfiokksins telja ekki eftir sér að
sitja langa bæjarstjórnarfundi, bæj-
aifólaginu til gagns og uppbygg-
ingar. En slíkir fundir, sem við
höfurn átt nú í seinni tíð að venj-
ast., vegna. hinna fjögra loddara
og alþýðuskrumara Kratans og
Kommúnistanna, þá er best farið
að fundirnir séu fáir og stuttir.
Sjóveitan.
Það var ekki svo lítið veður í
kratanum og kommúnistunum
hvert reigin hneiksli og svívirð-
ing það væri að fátækir sjómenn
og ötgerðarmenn væru ekki látn-
ir borga sérstakt gjald til sjóveit-
untiar, það er likast því að þessir
merin séu algerlega steinblindir
fyrir þeim örðugleikum og vandr-
æðum sem aðal atvmnuvegur
okkur er staddur í, svo og hin
stóikostlegu söluvandiæði meb
afuiðirnar. Þeir siá .vist ekki eða
öllu heldur vilja ekki sjá þá
mörgu svitadropa, sem hrynja af
andliti þeirra heiðursmanria, sem
leggja frarn fé sitt og vinnukraft
til áfiamhaldandi reksturs og viÖ-
halds atvinnuvegar okkar. Á
þessum mönnum hvíla skattarnir
með öllum sínum blý þunga. Fað
eru þessir miklu skattar sem eiga
fullkomlega sinn þátt í, að at-
vinnuvegir okkar eru hálflamaðir
ir, og að nú heyrist svo oft sagt:
„mig vantar vinnu“. Ég þori al-
gerlega að fullyrða að hinir óstjórn-
lega háu skattar á atvinnuvegum
hafi alt fram að þessu verið eina
orsökin til þessara orða: „mig
vantar vinnu“.
Éet.ta hafa sjálfstæðismenn sóð
og hvað eftir annað reynt að
að standa á móti nýjunr sköttum
á atvinnuvegi okkar, en því mið-
ur hafa þeir ekki haft áhrif svo
að gagni gæti komið síðan árið
1927. Aðrir hafa farið með völd
landsins og nú er svo komið, að
Frá bæjarstjinnðmiun 28. febr.
Eftir Guðl. Br. Jónsson.